Τράπεζες: Εγχώριο «χρήμα» vs ξένα funds!

Οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις δείχνουν να ενδυναμώνουν τα σχέδια του εγχώριου «έξυπνου χρήματος» για συνέχιση του τραπεζικού ράλι. Οι αρχικοί στόχοι, η «κόντρα» των ξένων funds και το μεγάλο στοίχημα.

Τράπεζες: Εγχώριο «χρήμα» vs ξένα funds!
Πλήθος συζητήσεων προκάλεσε σε όσους ασχολούνται με τα χρηματιστηριακά πράγματα το τραπεζικό ράλι του τελευταίου μήνα, όπου μετοχές του κλάδου αποδίδουν από 100% έως και 300%!

Ενδεικτικό είναι πως από τις 10 Ιανουαρίου έως και την 9η Φεβρουαρίου είχαμε: +233% για τη Eurobank (από 0,291 σε 0,97 ευρώ), +281% για την Alpha Bank (από 0,42 σε 1,60 ευρώ), +126% για την Εθνική (από 1,31 σε 2,96 ευρώ), +158,4% για την Πειραιώς (από 0,221 σε 0,571 ευρώ) κ.λπ. Τα κέρδη αυξήθηκαν ακόμα  περισσότερο μετά και το χθεσινό +12% του τραπεζικού κλάδου.

Και όσο και αν κάποιοι υποστηρίζουν πως τα ποσοστά ξεγελούν και πως απλώς γυρίσαμε στα επίπεδα τιμών του περασμένου φθινοπώρου, το ερώτημα παραμένει:

Με ποια λογική, σε ένα τόσο δυσμενές οικονομικό περιβάλλον, όπου αμφισβητείται ακόμη και η παραμονή της χώρας στη ζώνη του ευρώ, παρατηρείται τόσο μεγάλη αύξηση του αγοραστικού ενδιαφέροντος;

Ορισμένοι μάλιστα υπονόησαν ότι πίσω από όλα αυτά κρυβόταν απλώς ένα χρηματιστηριακό παιχνίδι εσωτερικής πληροφόρησης:

Ότι δηλαδή υπήρχαν κάποιοι κύκλοι που είχαν πληροφορηθεί -«έσωθεν» και έγκυρα- πως η επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα γίνει είτε με προνομιούχες μετοχές, είτε με κοινές άνευ ψήφου, και έσπευσαν να αγοράσουν… στην εσωτερική πληροφόρηση και να πουλήσουν στο γεγονός!

Ένα στοιχείο που θα μπορούσε να ενισχύσει (αλλά όχι και να τεκμηριώσει) αυτήν την άποψη προέρχεται από τα στοιχεία των χρηματιστηριακών συναλλαγών μέσα στον Ιανουάριο. Συγκεκριμένα, τον πρώτο μήνα του 2012, το ποσοστό συμμετοχής των ξένων επενδυτών στη συνολική κεφαλαιοποίηση της ελληνικής αγοράς μειώθηκε στο 49,7% (από 50,9% τον Δεκέμβριο του 2011) και αυτό είναι σαφέστατη ένδειξη πως κατά τη διάρκεια του τραπεζικού ράλι οι Έλληνες ήταν αγοραστές και οι ξένοι είχαν τον ρόλο του πωλητή.

Ανάλογα μηνύματα προκύπτουν και από το ρεπορτάζ, από το οποίο συνάγεται ότι με την πλευρά των αγοραστών συντάχθηκαν τόσο Έλληνες «δυνατοί παίκτες», όσο και μικροεπενδυτές, που έσπευσαν να τοποθετηθούν είτε για να... βγάλουν μεροκάματο, είτε για να... αφήσουν τις μετοχές τα παιδιά τους.

Σύμφωνα, λοιπόν, με το φημολογούμενο σχέδιο, οι επιτήδειοι που διέθεταν εσωτερική πληροφόρηση για τον τρόπο επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών (βέβαια, τα συγκεκριμένα ενδεχόμενα είχαν γραφτεί στο Euro2day.gr προ εβδομάδων) αγόρασαν μαζικά μέσω «φίλιων χαρτοφυλακίων» προκειμένου σταδιακά να τα «ξεφορτώσουν στο λιανοπούλι» και σε όποιον άλλον έμελλε να… τσιμπήσει.

Τα πράγματα, ωστόσο, θα μπορούσαν να έχουν και άλλες πιο σύνθετες διαστάσεις από αυτήν που περιγράφηκε. Κύκλοι της αγοράς, μάλιστα, θεωρούν πως, αν η παραπάνω ιστορία ήταν αληθινή, τότε θα είχαμε ήδη δει έντονη υποχώρηση των τιμών των μετοχών εδώ και τόσες ημέρες, από τότε δηλαδή όπου η... εσωτερική πληροφόρηση έγινε δημόσια είδηση.

Επιπλέον, με βάση τους ίδιους κύκλους, κάποιος θα έπρεπε να είναι ιδιαίτερα γενναίος για να αγοράσει τόσο πολλές μετοχές, ποντάροντας στο ότι θα τις μοσχοπουλήσει στο ασθενές ελληνικό «retail» και μάλιστα σε μια περίοδο όπου «ατυχήματα» μπορούν να συμβούν από στιγμή σε στιγμή και από μέρα σε μέρα.

Παρ' όλα αυτά, γεγονός είναι πως:

α) Υπήρξε έντονο και ταυτόχρονο αγοραστικό ενδιαφέρον για όλες τις μεγάλες ελληνικές τράπεζες.
β) Το ενδιαφέρον αυτό εκφράστηκε από Έλληνες επενδυτές.
γ) Πολλοί υποστηρίζουν πως οι επενδυτές αυτές ήταν κυρίως πρόσωπα της επιρροής των τραπεζικών διοικήσεων και «καλοί πελάτες» τραπεζών.

Και μία… διαφορετική εξήγηση

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή για να δώσουμε μια διαφορετική εξήγηση του τραπεζικού ράλι, προερχόμενη από κύκλους της αγοράς.

Πρώτον, οι διοικήσεις των τραπεζών έχουν κάθε λόγο να δουν τις τιμές των μετοχών τους σε υψηλότερα επίπεδα μέσα στο επόμενο εξάμηνο ώστε οι νέες μετοχές της επανακεφαλαιοποίησης να διατεθούν σε όσο το δυνατόν υψηλότερη τιμή και έτσι η διάχυση (dilution) του ποσοστού των σημερινών μετόχων να είναι όσο μικρότερη γίνεται.

Δεύτερον, το ελληνικό δημόσιο ωφελείται και από μια άνοδο των τραπεζικών μετοχών μέσα στο επόμενο εξάμηνο, υπό την προϋπόθεση πως η χρηματιστηριακή αναθέρμανση στον τραπεζικό κλάδο θα έχει ως αποτέλεσμα να βρεθούν ιδιώτες που θα καλύψουν τις αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών (όσο μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή των ιδιωτών, τόσο μικρότερη θα είναι η εμπλοκή του δημοσίου).

Μία λοιπόν διαφορετική ερμηνεία του τραπεζικού ράλι θα μπορούσε να είναι η εξής:

Το «έξυπνο εγχώριο χρήμα» (ισχυροί επιχειρηματίες κ.ά.), βλέποντας τις αποτιμήσεις 90% πιο κάτω από τα επίπεδα του 2007 και προβλέποντας προφανώς παραμονή της χώρας στο ευρώ, επιχείρησε να αγοράσει μετοχές τραπεζών μέσα στον Ιανουάριο με σκοπό όχι να τις πουλήσει σε έναν ή δύο μήνες αλλά με μεγαλύτερο χρονικό ορίζοντα. Και με βάση ένα σενάριο που θέλει τα πράγματα να βελτιώνονται για τις τράπεζες τους επόμενους μήνες και τα ξένα funds να επιστρέφουν ως αγοραστές, καλύπτοντας μάλιστα μεγάλο μέρος των επικείμενων αυξήσεων κεφαλαίου.

Με άλλα λόγια, με βάση τη συγκεκριμένη εκδοχή, το «εγχώριο έξυπνο χρήμα» αγόρασε στα χαμηλά για να πουλήσει στο «ξένο έξυπνο χρήμα» από την άνοιξη και μετά (ίσως να μην έχει σχέση, ωστόσο κάποιες πρόσφατες εκθέσεις ξένων οίκων είναι κάπως πιο ήπιες για τις ελληνικές τράπεζες σε σύγκριση με το παρελθόν).

Οι μάχες Ελλήνων και ξένων επενδυτών δεν είναι σημερινή υπόθεση στο Χρηματιστήριο της Αθήνας. Άλλες μάχες κερδήθηκαν από τους ξένους και άλλες όχι.

Την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας του 1999, οι ξένοι ήταν εκείνοι που είχαν αγοράσει από τα προηγούμενα χρόνια και πούλησαν πανάκριβα τις μετοχές τους στους Έλληνες (κυρίως στους μικροεπενδυτές).

Από τότε, όμως, η κατάσταση φαίνεται να έχει διαφοροποιηθεί σημαντικά.

Το 2007, για παράδειγμα, οι ξένοι θεσμικοί ήταν οι βασικοί αγοραστές των διαφόρων placements των ελληνικών εταιρειών - σε πολύ υψηλές αποτιμήσεις, παρά τα discounts της εποχής.

Οι ξένοι επίσης ήταν κυρίως εκείνοι που συμμετείχαν στις αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών που έγιναν από το 2007 έως και τις αρχές του 2011, καταγράφοντας βαρύτατες απώλειες.

Να δούμε, λοιπόν, πώς θα εξελιχθεί η τρέχουσα αναμέτρηση. Διότι το μόνο βέβαιο είναι πως έχουμε εισέλθει σε περίοδο έντονης μεταβλητότητας, που ενδείκνυται μόνο για επενδυτές με… ατσαλένια νεύρα!


* To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v