Έφυγε από τη ζωή ο ιδρυτής της DUR, Νίκος Δούρος

Έφυγε από τη ζωή ο «πατριάρχης» της γνωστής εταιρείας ειδών ανδρικής ένδυσης DUR Νίκος Δούρος, μια πολυσχιδής και ιδιαίτερα δυναμική προσωπικότητα.

Υπήρξε επί πολλά χρόνιά πρόεδρος στο Ροταρι, Πρόεδρος στο Επιμελητήριο Αχαΐας καθώς και Πρόεδρος στον ΟΛΠΑ. Επίσης υπήρξε αντιπρόεδρος στον Σύνδεσμο Εξαγωγέων Ελλάδας. Ήταν Πρόεδρος των Φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Πατρών και Πρόξενος της Ουγγαρίας.

Στην Παλαιά Βουλή το 2011, βραβεύτηκε από την πρεσβεία της Ουγγαρίας με το Μεγάλο Σταύρο του Τάγματος των Λεγεώνων, σαν τον καλύτερο πρόξενο της Ελλάδας

Διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και με την Ντόρα Μπακογιάννη, ενώ ανάδοχος του και πνευματικός του πατέρας, μέντοράς, του, υπήρξε ο Γεώργιος Παπαγιαβής της Ένωσης Κέντρου.

Έζησε μια «γεμάτη» ζωή, αφήνοντας το επιχειρηματικό και κοινωνικό του στίγμα έντονο τόσο στην Πάτρα, όσο και εκτός Πατρών, ενώ ευτύχησε να αποκτήσει με την σύζυγό του Μαρία τρία παιδιά, τον Θόδωρο, την Αγγελική και την Μαρίνα και πέντε εγγόνια. Είχε μεγάλη αγάπη για τα πολιτιστικά τεκταινόμενα της πόλης και ήταν πρόεδρος των φίλων του Αρχαιολογικού Μουσείου Πάτρας.

Ο Νίκος Δούρος, ένα από τα έξι παιδιά μιας αγροτικής οικογένειας, από την Κοντοβάζαινα Αρκαδίας, με μεγάλη κλίση στα γράμματα, όπως είχε δηλώσει σε παλιότερη συνέντευξή του ήθελε να γίνει στρατιωτικός γιατρός. 

Έφυγε τη δεκαετία του ’50 από την Αρκαδία και ήρθε στην Πάτρα όπου ένας μακρινός συγγενής της οικογένειας που διατηρεί στην πόλη μια μικρή βιοτεχνία ειδών ένδυσης του προσφέρει δουλειά: να γίνει πλασιέ. Με δύο βαλίτσες γεμάτες εμπόρευμα, ο νεαρός Δούρος περνάει απέναντι, στη Ναύπακτο, και γυρίζει από πόλη σε πόλη και από χωριό σε χωριό. Ταξιδεύοντας με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ εκείνης της εποχής, φτάνει μέχρι την Κοζάνη και την Πτολεμαΐδα. Το ταξίδι θα επαναληφθεί πολλές φορές. Ο Νίκος Δούρος πολύ γρήγορα αποκωδικοποιεί τον κόσμο του ενδύματος, βλέπει τα κενά της αγοράς, αποκτά καλές σχέσεις με εμπόρους, καταλαβαίνει πολλά για τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές επιλέγουν ρούχα. Σύντομα αποφασίζει να μην είναι πια «υπαλληλάκι», όπως λέει, αλλά να φτιάξει τη δική του επιχείρηση. Καλεί μάλιστα στην Πάτρα τους αδελφούς του, Παναγιώτη και Ανδρέα, και τους γονείς του, για να τον βοηθήσουν.

Κάπως έτσι, το 1960 γεννιέται η «Νίκος Δούρος και αδελφοί», μια ταπεινή οικοτεχνία που παρασκευάζει και διαθέτει στην αγορά εσώρουχα και κάλτσες. Επόμενο βήμα, η δημιουργία βιοτεχνίας. Κι ενώ η πλειονότητα των ανδρών φορούν τότε μακριά εσώρουχα, οι Δούροι φτιάχνουν εσώρουχα τύπου μπόξερ, τα οποία κυκλοφορούν σε μια μοντέρνα συσκευασία και κάνουν θραύση!

Το 1971 η επιχείρηση γίνεται ανώνυμη εταιρεία. Σε μια εποχή που στην πρωτεύουσα της Αχαΐας μεγαλουργούν επιχειρήσεις όπως η Αχάια Κλάους, η Πειραϊκή Πατραϊκή και ο Λαδόπουλος, η νέα Α.Ε. διεκδικεί το δικό της μερίδιο στην αγορά, με το μικρό της εργοστάσιο των 400 τ.μ. στην οδό Μαραγκοπούλου, εκεί όπου μέχρι σήμερα βρίσκεται η έδρα της.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, όταν έχει ήδη δρομολογηθεί η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ -με τις κοσμογονικές αλλαγές που αυτή σημαίνει για το χώρο του εμπορίου-, γεννιέται η DUR: με νέο όνομα, με το γνωστό λογότυπο με την κόκκινη τελεία και μια στροφή στο ποιοτικό ανδρικό ντύσιμο. Τη δεκαετία του ’90 το brand name έχει πια καθιερωθεί και η θέση της εταιρείας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό εδραιώνεται. Το 1992 η Dur ανοίγει το πρώτο κατάστημά της στην Αθήνα, στην οδό Τσακάλωφ. Τα πόλο μπλουζάκια της γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή, οι επενδύσεις ολοένα και μεγαλύτερες. Ο Παναγιώτης Δούρος φεύγει από τη ζωή από το 1997. Δεν θα προλάβει να δει την είσοδο της εταιρείας στο χρηματιστήριο, το 2000.

Σήμερα η DUR, η αμιγώς ελληνική εταιρεία ανδρικής ένδυσης, με έδρα την Πάτρα, διαθέτει ένα ευρύ δίκτυο 30 καταστημάτων λιανικής πώλησης σε ολόκληρη την Ελλάδα με την επωνυμία DUR, συμπεριλαμβανομένων και των shop in shop, ενώ υποστηρίζεται από ένα εξίσου ισχυρό δίκτυο χονδρικής