«Είναι απόλυτα σεβαστές οι απόψεις του κ. Ραγκούση. Θεμιτό να διαφωνεί, δεν νομίζω ότι αποτελεί πρόβλημα για την κυβέρνηση. Κι εγώ δεν θα ψήφιζα το νομοσχέδιο. Προσωπικά είχα ταχθεί υπέρ της απελευθέρωσης με κάποια κριτήρια και με παράλληλη αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Το τι είπε η τρόικα τότε και το τι λέει τώρα είναι θέμα δευτερεύον. Σημασία έχει να δούμε πως συντεταγμένα θα αποφεύγουμε εντάσεις. Το πρώτο τώρα είναι να σωθεί η πατρίδα» σημείωσε η Άννα Νταλάρα, Βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ στη ΝΕΤ FM.

Σχετικά με τους διαγραφέντες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, τόνισε ότι είναι καλοδεχούμενοι να επιστρέψουν στο ΠΑΣΟΚ. «Θεμιτό να έχουν αλλάξει άποψη και να στηρίζουν τις κεντρικές επιλογές του ΠΑΣΟΚ. Ο κόσμος έχει κρίση και θα τοποθετηθεί για τη στάση όλων μας, τις καθαρές ή μη απόψεις μας, την αξιοπιστία μας. Σε κάθε περίπτωση η συζήτηση για την ένταξή τους στα ψηφοδέλτια δε θεωρώ ότι είναι πρώτης σημασίας. Ο στόχος είναι συστράτευση για να δούμε πώς η πατρίδα θα σωθεί. Ο Πρόεδρος θα διαμορφώσει τη σύνθεση των ψηφοδελτίων» επεσήμανε χαρακτηριστικά.

Τέλος αναφερόμενη στα ζητήματα μετανάστευσης είπε: «Το ζήτημα της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών είναι μείζον πολιτικό θέμα. Χρειάζεται μια συνεπής και συγκροτημένη εθνική και κυρίως ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική, που θα αντιμετωπίζει τα ζητήματα της θωράκισης των συνόρων, τον εκσυγχρονισμό του συστήματος ασύλου, την αντιμετώπιση της μαύρης εργασίας παρανόμως διαμενόντων και της ισοκατανομής σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, των βαρών που προκύπτουν από τις μεταναστευτικές ροές. Τα τελευταία χρόνια, παρά τις όποιες καθυστερήσεις, αλλά και αδυναμίες της Ε.Ε., έχουν γίνει πολλά βήματα στην κατεύθυνση της διαμόρφωση μιας ολοκληρωμένης μεταναστευτικής πολιτικής.

Από εκεί και πέρα απόψεις, που καλλιεργούν το ρατσισμό, τα φοβικά σύνδρομα και ωθούν σε ακραίες συμπεριφορές, δε συμβάλλουν σε μια ψύχραιμη αντιμετώπιση του προβλήματος.

Είναι απαραίτητο να γίνουν τα Κέντρα Πρώτης Υποδοχής, όπως υπάρχουν παντού σε κάθε κράτος μέλος της Ε.Ε. Άλλωστε είναι βασική ευρωπαϊκή υποχρέωση μας. Οποιαδήποτε καθυστέρηση μας μειώνει τη διαπραγματευτική μας ικανότητα, οδηγεί σε απώλειες σημαντικών πόρων και δε δημιουργεί πλαίσιο αντιμετώπισης του καυτού αυτού προβλήματος».