Ο πατέρας μου ήταν πάντα δίπλα μου -μέχρι που, μια μέρα, τον έχασα...

Η απώλεια είναι σκοτεινή και σκληρή... όμως, κάποτε, καταλαβαίνεις ότι το αγαπημένο σου πρόσωπο δεν είναι στ' αλήθεια εντελώς χαμένο. Είναι ακόμα εκεί.

  • Mama365.gr
Ο πατέρας μου ήταν πάντα δίπλα μου -μέχρι που, μια μέρα, τον έχασα...
«Ένα συννεφιασμένο πρωί Δευτέρας του Μαρτίου του 2003, ο πατέρας μου μπήκε στο δωμάτιό μου για να με τσεκάρει. Τον κατάλαβα που σήκωνε τις κουβέρτες και με σκέπαζε μέχρι τον λαιμό -κάτι που έκανε συνέχεια όταν ήμουν παιδί. Έμεινε για λίγο δίπλα μου και μετά έφυγε ήσυχα από το δωμάτιο.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο mama365.gr

ΣΧΟΛΙΑ ΧΡΗΣΤΩΝ

blog comments powered by Disqus
v