Τα τελευταία χρόνια η ανατροφή των παιδιών έχει αλλάξει. Οι σημερινοί γονείς είμαστε πολύ πιο κοντά στα παιδιά μας και εστιάζουμε την προσοχή μας στον ψυχικό και τον συναισθηματικό τους κόσμο. Προσπαθούμε να τους μιλάμε και να τους εξηγούμε πότε κάτι είναι καλό ή πότε δεν πρέπει να το ξανακάνουν. Εννοείται πως τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον ήρεμο, χωρίς φωνές, χωρίς ξύλο και αντιδικίες και την αξία του διαλόγου σε πρώτο πλάνο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ωστόσο, πως τα παιδιά είναι «παιδιά» κι αυτό που χρειάζονται είναι ενήλικες γονείς που, κάποιες φορές, πρέπει να λένε «όχι».
Οι κανόνες είναι απαραίτητοι και πρέπει να τηρούνται. Δεν είναι επιτρεπτό ένα παιδί να χτυπάει τον γονιό του για παράδειγμα. Πρέπει να μπει ένα όριο για να προστατευτεί το ίδιο το παιδί, γιατί όταν θα πάει στο σχολείο, θα χτυπήσει την δασκάλα του και τους συμμαθητές του. Το «όχι» πρέπει να είναι απόλυτο και σταθερό για να το βοηθήσει να προσαρμοστεί στα πλαίσια της κοινωνίας. Κι όμως, ενώ τα ξέρουμε όλα αυτά, κάποιες φορές δυσκολευόμαστε πολύ να βάλουμε τα όρια. Οι λόγοι είναι συγκεκριμένοι και χρειάζεται να τους εντοπίσουμε και να τους ξεπεράσουμε.
Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο mama365.gr