** Αρθρο της Μαρίας Λυκουριώτης, υποψήφιας βουλευτή με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη στην Α’ Θεσσαλονίκη.

Η σύγχρονη ελληνική κοινωνία διαβρωμένη από την αναξιοπιστία, την αναξιοκρατία, τα ψέματα και τον πολιτικό αμοραλισμό απέκτησε σχήμα πάνω στη βάση ελλείψεως αξιών, ιδεολογιών, αδυναμίας συνεργασίας και διαλόγου, κατάρρευσης της συλλογικότητας και πρόταξης του ατομικού οφέλους.
Τα στρεβλωμένα πρότυπα μοιάζει να έχουν παγιωθεί καθώς διατηρούνται αλώβητα επί μακρόν μέχρι και σήμερα.

Η μη ανατροπή αυτών των κατεστημένων δομών και προσώπων έχει ως απόρροια τη δημιουργία μίας εκφυλιστικής και παθογενούς κατάστασης στην κοινωνία με την πολιτική να βρίσκεται τα τελευταία χρόνια στο εδώλιο του κατηγορουμένου ως υπαίτιος της παρηκμασμένης εποχής και τους νέους να αποστρέφονται αυτής και της καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμμετοχής τους στα κοινά βιώνοντας πολλές φορές ακόμη και ένα συστημικό αποκλεισμό.

Αυτό που αναζητείται είναι η αναγέννηση του πολιτικού σκηνικού μέσω της ανανέωσης προσώπων που να είναι ικανά να αντισταθούν στις δυνάμεις του παλιού, να αναδείξουν την σπουδαιότητα της πολιτικής ως λειτουργήματος, ως της υψηλότερης έκφρασης κοινωνικής λειτουργίας και όχι ως μέσο βιοπορισμού, προσωπικής επιβολής και καταξίωσης.

Η ισοπέδωση της πολιτικής και η αυθαίρετη γενίκευση ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι είναι μια εύκολη άρνηση που δεν επιλύει τα σοβαρά ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία αλλά αντιθέτως αποτελεί φαύλο κύκλο.

Η αποπολιτικοποίηση των νέων είναι λοιπόν η νέα παθογένεια της κοινωνίας μας, ένα πρόβλημα που δεν γίνεται αντιληπτό καθώς οι απέχοντες των διαδικασιών δεν επηρεάζουν το αποτέλεσμα αυτών. Αποτελούν εν ολίγοις πρόσωπα «ανύπαρκτα» για την ελληνική κοινωνία.

Το πρόβλημα της μη συμμετοχής των πολιτών στις θεσμοθετημένες πολιτικές διαδικασίες αντιπροσώπευσης βάλλει ενάντια στον κανονιστικό πυρήνα του ίδιου του δημοκρατικού πολιτεύματος οδηγώντας στην μετάπτωση του και στην άνθιση μίας μορφής ολιγαρχίας ιδιοτελών επιδιώξεων.

Οι νέοι οφείλουν και μπορούν να αντισταθούν στην πτώση των αξιών, στην ιδεολογικοποίηση της πολιτικής ανηθικότητας, στην υποκρισία, στην αναντιστοιχία λόγων και πεπραγμένων, στην παρακμή της πολιτικής.

Μπορούν με το μορφωτικό και γνωστικό τους υπόβαθρο, την υπευθυνότητα και την όρεξη για δημιουργία να αποτελέσουν γεννήτορες του καινούργιου.

Αυτό είναι πρώτιστο χρέος τους έναντι του εαυτού τους και του μέλλοντος του κόσμου. Οφείλουν να προτείνουν και να υλοποιούν τους τρόπους με τους οποίους το μέλλον αυτό μπορεί να γίνει καλύτερο.

Οφείλουν να συμμετέχουν!

** Η Μαρία Λυκουριώτη είναι δικηγόρος, υποψήφια διδάκτορας τραπεζικού δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ και κάτοχος μεταπτυχιακού στο Εκκλησιαστικό και Κανονικό Δίκαιο, Θεολογική Σχολή ,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.