Το κόστος προσαρμογής αυξάνει πολύ περισσότερο όταν κατά την περίοδο της προσαρμογής στο νέο υπόδειγμα λειτουργίας της οικονομίας, το οικονομικό κλίμα στη χώρα υπονομεύεται συστηματικά με υπερβολικά αρνητικές προβλέψεις για την πορεία της οικονομίας και όταν τα βασικά μέτρα προσαρμογής αντιμετωπίζονται ως απώλεια κεκτημένων, παρά το ότι αυτά τα κεκτημένα αποκτήθηκαν με βασικό στήριγμα τον ανεξέλεγκτο δανεισμό από το εξωτερικό που πια δεν υπάρχει, αναφέρει η Alpha Bank στο Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων. 

Η τράπεζα αναφέρει επίσης στο Δελτίο πως:

"Η ανασφάλιστη εργασία δεν αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με ελέγχους σε 24ωρη βάση, ούτε με τη διασύνδεση του συστήματος πληροφορικής του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με το σύστημα «TAXIS», ούτε με την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, ούτε με ρυθμίσεις οφειλών, ούτε με διατάξεις περί ασφαλιστικής ενημερότητας, ούτε με το κλείσιμο επιχειρήσεων που δεν είναι συνεπείς στην καταβολή των εισφορών ή δεν τακτοποιούν τις οφειλές τους.

Αν και πολλές από τις ανωτέρω προτάσεις είναι ασφαλώς σωστές και χρήσιμες, το πρόβλημα δεν θα λυθεί αν με την εφαρμογή αποτελεσματικότερων ελέγχων αυξηθεί ο αριθμός των επιχειρήσεων που κλείνουν ή που μεταφέρονται σε άλλες χώρες. Κυρίως, όμως, το πρόβλημα δεν θα λυθεί όσο η διαφορά μεταξύ μισθού που καταβάλλουν στην πράξη οι εργοδότες και του νόμιμου μισθού εξακολουθήσει να είναι μεγάλη.

Το ανελαστικό επίπεδο των αμοιβών επηρεάζει αναμφισβήτητα αυξητικά τόσο το ποσοστό της ανασφάλιστης εργασίας, όσο και το ποσοστό της ανεργίας, ιδιαίτερα των νέων που σήμερα είναι άνεργοι σε ποσοστό άνω του 40%. Στη σημερινή συγκυρία θα πρέπει να εξαλειφθούν οι παράγοντες που εμποδίζουν την αύξηση της παραγωγικής και ανταγωνιστικής απασχόλησης και την απορρόφηση των ανέργων και ιδιαίτερα των νέων στο εργατικό δυναμικό.

Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει πλέον να επιδιώκεται η ασφάλεια απασχόλησης και η πραγματική αύξηση των μισθών με βάση την ανάπτυξη των δεξιοτήτων και την αύξηση της ανταγωνιστικής παραγωγής. Ο μισθός των εργαζομένων σε μια χώρα δεν προσδιορίζεται παρά μόνο από την παραγωγικότητά τους.

Οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας και στον δημόσιο τομέα αποσκοπούν στην αύξηση της απασχόλησης στους κλάδους της οικονομίας που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα προϊόντα (εξαγόμενα και υποκατάστατα εισαγομένων). Ευνοείται έτσι η παραγωγική και η διεθνώς ανταγωνιστική απασχόληση των εργαζομένων στη χώρα, και όχι η τεχνητά διογκωμένη απασχόληση (συνήθως με ρουσφέτι και γενικά με μονιμότητα) στο δημόσιο τομέα, μέσω του αυξανόμενου και ανεξέλεγκτου δανεισμού από το εξωτερικό.

Αυτός ο δανεισμός χρηματοδοτούσε, μέσω των ταχέως αυξανομένων δημοσιονομικών ελλειμμάτων, την υπερ-απασχόληση (εκτός των άλλων και με δημιουργία χιλιάδων οργανισμών υψηλού κόστους για τον κρατικό προϋπολογισμό) και τις υψηλές και ταχέως αυξανόμενες μισθολογικές αμοιβές στον ίδιο το δημόσιο τομέα.

Τα μεγάλα ελλείμματα με την σειρά τους, μέσω τεχνητής αύξησης της εγχώριας ζήτησης, δημιουργούσαν συνθήκες τεχνητά υψηλής απασχόλησης (συμπεριλαμβανομένης και της αυτό- απασχόλησης) στον ιδιωτικό τομέα. Στο τελευταίο συνέβαλε καθοριστικά και η εκτεταμένη φοροδιαφυγή και εισφοροδιαφυγή, καθώς και η παράνομη ανασφάλιστη και χαμηλού κόστους απασχόληση σε αυτόν τον τομέα".