Σειρά κινήσεων με στόχο την επιβίωση των εταιρειών που έχουν δανείσει επιχειρούν τα ελληνικά πιστωτικά ιδρύματα, με στόχο τη διάσωση επικίνδυνων δανείων.

Παραδοσιακά όπλα των τραπεζών είναι η μετατροπή των βραχυπρόθεσμων δανείων σε μακροπρόθεσμα, η κεφαλαιοποίηση μέρους των χρεών (μετατροπή των δανείων σε μετοχές), η αγορά περιουσιακών στοιχείων από τις εισηγμένες εταιρείες προκειμένου να μειώσουν τις απαιτήσεις τους, η διαμεσολάβηση για πώληση θυγατρικών και συμμετοχών κ.λπ.

Είναι μάλιστα πολύ πιθανό να δούμε αρκετές ανάλογες κινήσεις από πλευράς πιστωτικών ιδρυμάτων και στο ορατό μέλλον, καθώς λόγω της οικονομικής ύφεσης δεν είναι καθόλου λίγες οι επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν προβλήματα ληξιπρόθεσμων οφειλών.

Το ζητούμενο είναι αν και κατά πόσον μέσα από αυτές τις διαδικασίες βγαίνουν κερδισμένοι, πέρα από τις τράπεζες, και οι μικρομέτοχοι των εισηγμένων εταιρειών: είτε όσοι τις είχαν «φορτωθεί» από παλιά, είτε εκείνοι οι οποίοι τοποθετήθηκαν ποντάροντας στο turn around story που πιθανόν να επιτευχθεί από το εγχείρημα διάσωσης των τραπεζών.
Αν και κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, με μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι:

1. Οι μικρομέτοχοι συνήθως καταφέρνουν να πάρουν πίσω κάποιο μέρος των χρημάτων τους, εφόσον τελικά η εταιρεία δεν κλείσει.

2. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι τράπεζες καταφέρνουν μεν να διασώσουν τα δάνειά τους, χωρίς όμως οι μέτοχοι να είναι ευχαριστημένοι από την πορεία του τίτλου σε βάθος χρόνου.

Ειδικότερα: 

- Οι τράπεζες με απόφαση που ελήφθη τον Ιούλιο του προηγούμενου έτους κεφαλαιοποίησαν μέρος των υποχρεώσεών τους στην Altec και προχώρησαν σε εταιρική αναδιάρθρωση του ομίλου.

Έναν χρόνο αργότερα -και όπως τουλάχιστον φάνηκε από την πορεία του πρώτου φετινού τριμήνου- το αποτέλεσμα εξακολουθεί να είναι ζημιογόνο και το εγχείρημα της διάσωσης έχει ακόμη πολύ δρόμο μπροστά του. Η μετοχή της Altec το τελευταίο δωδεκάμηνο έχει χάσει το 47,6% της αξίας της, παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί κατακόρυφη πτώση του τίτλου στο ταμπλό του Χ.Α., πριν αποφασιστεί η στήριξη της εισηγμένης εταιρείας από τις τράπεζες.

- Για τη διάσωση της κατασκευαστικής ΑΕΓΕΚ, τα πιστωτικά ιδρύματα έδωσαν μεγάλες μάχες, που κράτησαν κάμποσα χρόνια: κεφαλαιοποίησαν χρέη, αγόρασαν ακίνητα και συμμετοχές της εισηγμένης, άσκησαν το management για κάποιο χρονικό διάστημα, βρήκαν στρατηγικό συνεταίρο κ.λπ.

Η κατασκευαστική εταιρεία δείχνει να έχει περάσει από το κόκκινο στο πράσινο, ωστόσο το dilution (διάχυση) για τους μικρομετόχους είναι τόσο μεγάλο, ώστε η διάσωση της εισηγμένης να έχει «μεταφραστεί» σε πτώση της τάξης του 87% το τελευταίο δωδεκάμηνο στο ταμπλό! 

- Η μέθοδος της κεφαλαιοποίησης του χρέους επιλέχτηκε και στην περίπτωση της εταιρείας Plias, με σκοπό να βελτιωθεί η ρευστότητα της εισηγμένης και να μπορέσει να ανακάμψει. Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, τα αποτελέσματα της εισηγμένης εξακολούθησαν να είναι ζημιογόνα, η τιμή της μετοχής το τελευταίο δωδεκάμηνο έχει χάσει ακόμη 63,5% και τώρα -αφού άλλαξε το ιδιοκτησιακό καθεστώς- δρομολογείται και νέα αύξηση κεφαλαίου. 

- Στην περίπτωση της εισηγμένης Ideal, η συμμετοχή των πιστωτικών ιδρυμάτων «έπιασε τόπο», καθώς η εταιρεία έχει επανέλθει εδώ και κάποια χρόνια σε κερδοφόρα πορεία. Η εξέλιξη αυτή, ωστόσο, δεν ήταν σε θέση να φέρει κέρδη στους μετόχους μειοψηφίας, οι οποίοι το τελευταίο δωδεκάμηνο μετρούν απώλειες 49%. 


** Αναδημοσίευση από το 638ο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας ΜΕΤΟΧΟΣ & ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ, 11 – 15 Ιουνίου 2010.

*** Δείτε τον αναλυτικό πίνακα με τις αποδόσεις των τεσσάρων εισηγμένων στο ΧΑ την τελευταία πενταετία, στη δεξιά στήλη "Συνοδευτικό Υλικό".