Πώς η εταιρία που φάνταζε «ακίνητη» για περισσότερα από είκοσι χρόνια κίνησε το ενδιαφέρον του ομίλου Λαυρεντιάδη - Οι «συντηρητικοί» ιδιοκτήτες της, οι χαμηλοί τόνοι και οι προσπάθειες επιβίωσης ενάντια στην κρίση…

Η ΕΛΦΙΚΟ συγκαταλέγεται στις μετοχές που απασχόλησαν ελάχιστα το επενδυτικό κοινό κατά τα 23 χρόνια περίπου που διαπραγματεύεται στο ταμπλό της Σοφοκλέους. Και αυτό παρά το πολύ καλό όνομα που είχε, και εξακολουθεί να έχει, στον χώρο των βαφείων - φινιριστηρίων (η εισηγμένη δραστηριοποιείται στη βαφή - επεξεργασία είτε σε υφάσματα που εμπορεύεται η ίδια είτε σε υφάσματα που εμπορεύονται τρίτοι).

Αξίζει να αναφερθεί ότι τόσο κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής φούσκας 1999 - 2000 όσο και αργότερα οι βασικοί της μέτοχοι επέδειξαν σαφώς «συντηρητική» συμπεριφορά απέναντι στα πράγματα. Ως αποτέλεσμα, η ΕΛΦΙΚΟ:

• Ποτέ δεν απευθύνθηκε στους μετόχους για αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου, ούτε ακόμη και την εποχή όπου κάθε «σαπάκι» μπορούσε να αντλήσει με άνεση δεκάδες δισ. παλαιές ελληνικές δραχμές. Να θυμίσουμε ότι το 1998 η ΕΛΦΙΚΟ είχε σημειώσει κέρδη άνω των δύο εκατ. ευρώ!

• Ποτέ δεν προχώρησε σε εξαγορές ή συγχωνεύσεις.

• Ποτέ δεν είχε θυγατρικές επιχειρήσεις, ούτε επιχείρησε να επεκταθεί σε άλλα αντικείμενα δραστηριότητας.

• Ποτέ δεν προχώρησε σε οποιοδήποτε deal, αν και δεν ήταν λίγες οι φορές που της προτάθηκε κατά την περίοδο της χρηματιστηριακής τρέλας.

• Δεν πούλησε επί τόσα χρόνια το ακίνητο (οικόπεδο) που διαθέτει στη Βαρυμπόμπη, παρά τις κατά καιρούς κρούσεις που δέχτηκε και παρόλο που δεν εξυπηρετούσε λειτουργικές της ανάγκες.

Στα μάτια του μέσου επενδυτή η ΕΛΦΙΚΟ έμοιαζε σαν μια εταιρία που δεν… κινείται. Και όμως, κίνησε το ενδιαφέρον του ομίλου Λαυρεντιάδη, προκειμένου να εισαχθεί έμμεσα στο Χ.Α. η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων.

Στην όλη πορεία της ΕΛΦΙΚΟ, βέβαια, καθοριστικό ρόλο έπαιξε η στάση -και γενικότερα η ιδιοσυγκρασία- των βασικών μετόχων της εταιρίας: των αδελφών Κουλουλία και του κ. Ουραήλ Ουραηλίδη (μέσω της ΛΑΝΑΚΑΜ). Ένα μετοχικό σχήμα που παρέμεινε αρραγές τόσο πολλά χρόνια, σε αντίθεση με την πλειονότητα των ελληνικών συνεργασιών που συνήθως διαλύονται σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα…

Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ποτέ δεν έπαψε το συγκεκριμένο μετοχικό σχήμα να έχει τον έλεγχο της εισηγμένης. Το μόνο αξιοσημείωτο στην ιστορία της μετοχής έγινε το 1998, όταν μέτοχος μειοψηφίας απέκτησε για κάποιο χρονικό διάστημα ποσοστό ανώτερο του 5%.

Αθόρυβη δουλειά

Οι πολύ χαμηλοί τόνοι (δεν θυμόμαστε ούτε μία συνέντευξη στον Τύπο όλα αυτά τα χρόνια), η χαρακτηριστική αποχή από τη λεγόμενη «επιχειρηματική κοσμική ζωή», τα λιτά και μικρής αξίας προσωπικά γραφεία κ.λπ. είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά των βασικών μετόχων.

Ειδικότερα, ο κ. Ουραηλίδης έχει τη φήμη του ανθρώπου που προτιμά ως επένδυση τα ακίνητα, χωρίς όμως να έχει τη διάθεση να τα ρευστοποιήσει. Η φήμη αυτή ενδεχομένως έχει προέλθει από το γεγονός ότι όχι μόνο το ακίνητο της ΕΛΦΙΚΟ αλλά και από τα τόσα ακίνητα που διαθέτει η ΛΑΝΑΚΑΜ κανένα δεν έχει πουληθεί μέχρι σήμερα…

Παρά το συντηρητικό προφίλ των βασικών μετόχων, οι δύο εταιρίες (ΕΛΦΙΚΟ και ΛΑΝΑΚΑΜ) δεν δίστασαν να πρωτοπορήσουν αρκετές φορές, τουλάχιστον για τα δεδομένα του κλάδου.

Η ΕΛΦΙΚΟ, για παράδειγμα, διάθετε μια σύγχρονη μονάδα και εδώ και πολλά-πολλά χρόνια επένδυσε σημαντικά ποσά για την εξοικονόμηση του ενεργειακού κόστους (εισαγωγή φυσικού αερίου κ.λπ.).

Η ΛΑΝΑΚΑΜ ήταν η πρώτη από τις εισηγμένες παραγωγικές μονάδες που στράφηκε από την παραγωγή στο επώνυμο ένδυμα (στη συνέχεια προσπάθησαν να ακολουθήσουν και άλλες εισηγμένες), ενώ και η ΕΛΦΙΚΟ ανέλαβε κάποια στιγμή το γνωστό σήμα «Σερραία».

Η ΕΛΦΙΚΟ, επίσης, πολύ νωρίς δραστηριοποιήθηκε πέρα από το βαφείο και στην ευρύτερη αγορά των υφασμάτων, καθετοποιώντας έτσι τη λειτουργική της διαδικασία.

Οι τρέχουσες δυσκολίες

Παρά τις σύγχρονες εγκαταστάσεις της, η εισηγμένη εταιρία υποχρεώνεται σε ζημιογόνο αποτέλεσμα, λόγω της κρίσης που πλήττει την εγχώρια αγορά ένδυσης. Πέραν αυτού, πλήγμα για την εγχώρια αγορά ένδυσης αποτέλεσαν το 2009 και οι ελάχιστοι διαγωνισμού του Δημοσίου που προχώρησαν και στους οποίους είχε συμμετάσχει η ΕΛΦΙΚΟ.

Η μείωση του κόστους και η προσπάθεια μερικής στροφής προς το εμπόριο αποτελούν τρόπους τους οποίους έχει επιλέξει η εισηγμένη για να αντιμετωπίσει την κρίση.

Τον αγώνα της επιβίωσης της εισηγμένης ανέλαβε φέτος η «νέα γενιά Κουλουλία», παίρνοντας το management της εταιρίας σε μια δύσκολη περίοδο για το μέλλον της κλωστοϋφαντουργίας γενικότερα.

Το θέμα της πώλησης του «οχήματος» φαίνεται να απασχολούσε εδώ και καιρό τη διοίκηση, καθώς η ΕΛΦΙΚΟ δεν είχε πλέον κάτι ουσιαστικό να προσδοκά από τη χρηματιστηριακή αγορά.