Η ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης των τραπεζικών υποχρεώσεων του εισηγμένου ομίλου ανοίγει τον δρόμο για εξέταση νέων εξαγορών εκτός συνόρων - Μεγάλα τα οφέλη από τα "δάνεια των πυρόπληκτων"…

Κινήσεις για εξαγορές στο εξωτερικό δρομολογεί η διοίκηση του Νηρέα, μετά την ολοκλήρωση της αναδιάρθρωσης των τραπεζικών του υποχρεώσεων.

Σύμφωνα με πληροφορίες του euro2day, ο εισηγμένος όμιλος έχει βλέψεις τόσο για τη Νορβηγία -όπου ως γνωστόν ενδιαφέρεται για τον έλεγχο της Marine Farms, στην οποία ήδη συμμετέχει- όσο και για την Ισπανία, όπου θέλει να ενισχύσει την ήδη υπάρχουσα τοπική του παρουσία.

Για να φτάσει ωστόσο ο Νηρέας στο σημείο να σχεδιάζει εξαγορές, ολοκλήρωσε προηγουμένως την αναδιάρθρωση του τραπεζικού του δανεισμού, μετά τις πολύ υψηλές επενδύσεις της τελευταίας διετίας (εξαγορά της Kego, συμμετοχή στη Marine Farms, εκσυγχρονισμός εγκαταστάσεων κ.λπ.).

Η αναδιάρθρωση ξεκίνησε από την αύξηση κεφαλαίου που υλοποιήθηκε πέρυσι το καλοκαίρι (33 εκατ. ευρώ), συνεχίστηκε με το ομολογιακό δάνειο που εκδόθηκε, αλλά συμπληρώθηκε και με τα δεκαετούς διάρκειας μακροπρόθεσμα δάνεια -μάλιστα με πολύ ευνοϊκούς όρους- που έλαβε ο όμιλος εκμεταλλευόμενος τον νόμο για τις πυρόπληκτες περιοχές.

Συγκεκριμένα, ο όμιλος Νηρέα σύναψε μακροπρόθεσμης διάρκεια δάνεια της συγκεκριμένης κατηγορίας ύψους 50 εκατ. ευρώ (25 η Νηρεύς και άλλα 25 εκατ. η Kego), τα επιτόκια των οποίων επιχορηγούνται γενναία από το ελληνικό δημόσιο.

Στις 31/3 ο καθαρός δανεισμός του ομίλου ανερχόταν στα 198 εκατ. ευρώ, όπου όμως τα βραχυπρόθεσμης διάρκειας δάνεια ήταν μόνο τα 51 εκατ. και ταυτόχρονα τα διαθέσιμα βρίσκονταν γύρω στα 22 εκατ. ευρώ.

Σε δύσκολη θέση πολλοί "μικροί"...

Σε κάθε περίπτωση, ο Νηρέας, όπως και ορισμένοι άλλοι μεγάλοι όμιλοι, θεωρούν ότι η τρέχουσα δυσμενής συγκυρία που επικρατεί στον κλάδο μπορεί μεν να επηρεάζει αρνητικά τη φετινή τους κερδοφορία, πλην όμως δημιουργεί ευκαιρίες προκειμένου να τεθούν οι βάσεις για σαφώς ισχυρότερη ανάπτυξη στο μέλλον.

Και αυτό γιατί η έντονη πτώση της τιμής της τσιπούρας επηρεάζει πολύ περισσότερο τις μικρότερες εταιρίες του κλάδου, θέτοντας σε αμφιβολία τη βιωσιμότητα αρκετών εξ αυτών για τους παρακάτω λόγους:

Πρώτον, γιατί οι μικρότερες εταιρίες έχουν δώσει πολύ μεγαλύτερη έμφαση στην τσιπούρα απ' ό,τι στο λαβράκι (σχέση τσιπούρας - λαβρακίου από 75% και πάνω), όταν στους εισηγμένους ομίλους η αναλογία αυτή δύσκολα υπερβαίνει το 60% - 65%. Έτσι, οι εισηγμένες έχουν το μαξιλάρι ασφαλείας του λαβρακίου, η τιμή του οποίου δεν έχει υποχωρήσει.

Δεύτερον, γιατί οι μικρές επιχειρήσεις διακινούσαν μέσω των δικτύων των μεγάλων ομίλων σημαντικό ποσοστό των πωλήσεών τους. Λόγω της δυσμενούς συγκυρίας αλλά και της προσπάθειάς τους να πετύχουν όσο το δυνατόν καλύτερες τιμές πώλησης, οι μεγάλοι όμιλοι έχουν δώσει πλέον έμφαση στην προώθηση της δικής τους παραγωγής, αφήνοντας σε σημαντικό βαθμό τις μικρότερες εταιρίες απ' έξω...

Και τρίτον, γιατί οι περισσότερες μικρές εταιρίες προμηθεύονται γόνο και ιχθυοτροφές από τους μεγάλους ομίλους. Μετά την επιδείνωση της κατάστασης στον κλάδο και ύστερα από όσα αρνητικά προαναφέραμε, οι μεγάλοι όμιλοι είναι πολύ πιο προσεκτικοί στη χορήγηση πιστώσεων προς ορισμένες μικρές επιχειρήσεις του κλάδου, φοβούμενοι πιθανές επισφάλειες.