Κλωστ/γία Ναυπάκτου: Πώς έμεινε κερδοφόρα σε κλάδο που βουλιάζει

Θετική έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι σε μια περίοδο όπου η πλειονότητα των κλωστοϋφαντουργικών μονάδων είτε έχει «βάλει λουκέτο» είτε υποχρεώνεται σε μεγάλες ζημίες, η Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου όχι μόνο παραμένει κερδοφόρa αλλά παράλληλα ξεκινά επένδυση προκειμένου να αυξήσει κατά 35% την παραγωγική της δυναμικότητα, να διευρύνει την γκάμα των προσφερόμενων προϊόντων της και να ψαλιδίσει το κόστος της.

Η επένδυση μάλιστα θα γίνει χωρίς προσφυγή σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, καθώς τα 5,7 εκατ. ευρώ που απαιτούνται θα καλυφθούν κατά 40% από επιχορήγηση, ενώ για το υπόλοιπο τμήμα υπάρχει δυνατότητα χρηματοδότησης τόσο από τα διαθέσιμα της εισηγμένης (θετικό καθαρό ταμείο 677 χιλ. ευρώ στις 30/6/2020), όσο φυσικά και από τραπεζικό δανεισμό.

Αλήθεια είναι πως από το 2005 και μετά, μια σειρά από πολιτικές (π.χ. δεν υπήρξαν μέτρα στήριξης του κλάδου όταν άνοιγαν τα εμπορικά σύνορα με την Ασία, ακριβό κόστος ηλεκτρικής ενέργειας, πολιτική κρατικών προμηθειών, υψηλό μη μισθολογικό κόστος) οδήγησαν τον κλάδο σε σταδιακό μαρασμό. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα υποστηρίζει παλαιός ιδιοκτήτης μεγάλης μονάδας του χώρου: «Αναγκαζόμασταν κάθε χρόνο να απολύουμε δεκάδες εργαζόμενους και κανένας παράγοντας από την κυβέρνηση, την τότε νομαρχία, τον δήμο, ή απ’ όπου αλλού, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να ρωτήσει για τα προβλήματα του κλάδου. Πίστευαν ότι το μέλλον της οικονομίας ήταν μόνο ο τουρισμός και κάποιες υπηρεσίες του χρηματοοικονομικού τομέα. Τώρα καταλαβαίνουν ίσως το πόσο λάθος έκαναν και πόσο λάθος εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να κάνουν».

Πώς όμως η Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου καταφέρνει να παραμένει κερδοφόρα (+234 χιλ. ευρώ στο εννεάμηνο του 2020, παρά την επίπτωση της πανδημίας) και μάλιστα να επενδύει; Σύμφωνα με χρηματιστηριακούς παράγοντες, «η εταιρεία δεν έχει δανεισμό, άρα δεν επιβαρύνεται με τους δυσβάστακτους τόκους τους οποίους φορτώνονται εδώ και πολλά χρόνια οι άλλες επιχειρήσεις του κλάδου.

Επιπλέον, η διοίκηση όχι μόνο είναι ιδιαίτερα προσεκτική στο σκέλος των δαπανών, αλλά παράλληλα έχει επενδύσει σε δύο θυγατρικές (εκκοκκιστήριο βάμβακος και φωτοβολταϊκά πάρκα), οι οποίες με τα κέρδη τους επηρεάζουν θετικά την «κάτω γραμμή» των ενοποιημένων αποτελεσμάτων. Τέλος, πολύ χαμηλό είναι και το ποσό των αποσβέσεων που εγγράφει η εταιρεία, καθώς διαθέτει μια μονάδα που είναι μεν λειτουργική, ωστόσο έχει ουσιαστικά αποσβεστεί πλήρως με την πάροδο του χρόνου».

Γιατί όμως η εταιρεία προχωρεί σε νέα επένδυση, προκειμένου να αυξήσει την παραγωγική της δυναμικότητα;

Καθώς εδώ και αρκετά χρόνια η κατά κύριο λόγο εξαγωγική μονάδα της Ναυπάκτου είτε δουλεύει full capacity είτε σε αρκετά παραπλήσιο επίπεδο. Γνωστή επίσης είναι η άποψη πολλών παραγόντων του κλωστοϋφαντουργικού κλάδου, ότι πάντοτε στην Ευρώπη θα υπάρχει ζήτηση για ποιοτικά νήματα, τα οποία θα προέρχονται από σχετικά κοντινούς προορισμούς όπως η Ελλάδα. Ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εκδήλωση της πανδημίας, στην Ευρώπη έχουν ενταθεί οι προϋπάρχουσες συζητήσεις για την ανάγκη αύξησης της τοπικής παραγωγής και για τη μικρότερη εξάρτηση από άλλα γεωγραφικά μέρη του πλανήτη, που ενδεχομένως να παρουσιάζουν και κινδύνους (χωρίς ακόμη να έχει ενσωματωθεί στις αναλύσεις μια ενδεχόμενη σταδιακή απομάκρυνση των Ευρωπαίων πελατών από την ασταθέστατη πολιτικά και οικονομικά Τουρκία).

Σ’ αυτό το περιβάλλον, η Κλωστοϋφαντουργία Ναυπάκτου βρίσκει μέσα από τη συγκεκριμένη επένδυση την ευκαιρία να αυξήσει σημαντικά την παραγωγική της δυναμικότητα, μειώνοντας παράλληλα και το κόστος της και έτσι διεκδικώντας μεσοπρόθεσμα ένα υψηλότερο επίπεδο κερδοφορίας σε σχέση με το τρέχον.

Η εισηγμένη είδε πέρυσι τα οικονομικά της αποτελέσματα να επηρεάζονται αρνητικά από την πανδημία, ωστόσο κατά το πρώτο φετινό τρίμηνο επέστρεψε σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο πωλήσεων.