Χρέη της τάξης των 25 εκατ. ευρώ και 100 απλήρωτους εργαζόμενους που βγαίνουν επισήμως στην ανεργία αφήνει πίσω της η ελληνική εταιρία ένδυσης Raxevsky.
Αν και επρόκειτο για μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες ελληνικές εταιρίες ένδυσης με εξαγωγικό προσανατολισμό, η εταιρία άρχισε να χάνει έδαφος με το ξέσπασμα της κρίσης, οδηγούμενη βαθμηδόν στην απαξίωση. Το 2016 κατέληξε σε συμφωνία εξυγίανσης με τις πιστώτριες τράπεζες, η οποία ωστόσο δεν υλοποιήθηκε φθάνοντας πλέον στην αρχή του 2019 να απολύει – χωρίς νόμιμες αποζημιώσεις, αλλά και συσσωρευμένες οφειλές μισθών- τους τελευταίους 100 εργαζόμενους της.
Η Raxevsky, που ιδρύθηκε το 1976 έφτασε να απασχολεί πάνω από 250 εργαζόμενους και να ελέγχει δίκτυο με περισσότερα από 50 ιδιόκτητα και franchise καταστήματα σε όλη την Ελλάδα έως το 2008. Πραγματοποιούσε δε εξαγωγές σε Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Ισπανία, ΗΠΑ και Καναδά.
Η κάθετη πτώση της ζήτησης στην εγχώρια αγορά, αλλά και η αδυναμία εξεύρεσης χρηματοδότησης έφεραν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας στην εταιρεία που αναγκάστηκε να περιορίσει την έκθεσή της στις διεθνείς αγορές και να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση της δραστηριότητας στην τοπική αγορά.
Σε λίγα χρόνια έφτασε να έχει εξαγωγές μόνο σε Βουλγαρία και Κύπρο, να διαθέτει δίκτυο με λιγότερα από 30 σημεία και κάτω από 150 εργαζόμενους. Η εταιρεία έως το 2011 εμφάνιζε κερδοφορία, ωστόσο, γρήγορα πέρασε σε ζημιογόνες χρήσεις, και σε διόγκωση των υποχρεώσεων της. Ειδικότερα, οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις στις τράπεζες από 10 εκατ. ευρώ το 2011 ξεπέρασαν τα 15 εκατ. ευρώ έως το 2016, ενώ ο κύκλος εργασιών από 21,3 εκατ. ευρώ το 2011 έφτασε κοντά στα 3 εκατ. ευρώ το 2016.
Στο τέλος της ίδιας χρονιάς, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών εκδίκασε την αίτηση για υπαγωγή σε διαδικασίας εξυγίανσης και δέχθηκε τη συμφωνία της εταιρείας με τις πιστώτριες τράπεζες, την οποία και επικύρωσε. Η εταιρεία έλαβε ενδιάμεση χρηματοδότηση της τάξης των 2 εκατ. ευρώ και κλήθηκε να εφαρμόσει σχέδιο αναδιοργάνωσης το οποίο ωστόσο εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν απέδωσε.
Κατά τη φάση εξυγίανσης, οι εργαζόμενοι ισχυρίζονται ότι προσέφεραν στήριξη, όπως το έκαναν από το 2012, που άρχισαν τα σοβαρά προβλήματα. Μέχρι σήμερα όμως (αυτοί οι 100 τελευταίοι εργαζόμενοι και επιπλέον 75 που απολύθηκαν από το 2016) έχουν λάβει μόνον 10 από τις 36 δόσεις που προέβλεπε το σχέδιο διάσωσης για την διευθέτηση των απαιτήσεών τους και δεν έχουν λάβει αποζημιώσεις, ενώ τους οφείλονται δεδουλευμένες αποδοχές περίπου κατά μέσο όρο 14 μισθών για κάθε εργαζόμενο.
Όπως σημειώνουν δε στο δελτίο τύπου που εξέδωσαν, οι προσπάθειες των εργαζομένων «ήταν ξεκάθαρα μονόπλευρες, αφού η διοίκηση άφησε την εταιρεία να αργοπεθαίνει».