Να μην προβάλλει αντιρρρήσεις για την επιδότηση της ΔΕΗ με το ποσό των 1.431 εκατ. ευρώ από το ελληνικό κράτος αποφάσισε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, προκειμένου να αντισταθμιστούν κόστη επενδύσεων που η ΔΕΗ υποχρεώθηκε να πραγματοποιήσει υλοποιώντας τον κοινωνικό της ρόλο.

Η Ε.Ε κατατάσσει τα κόστη της ΔΕΗ για το κοινωφελές της έργο σε τρεις πτυχές και διευκρινίζει ότι δεν πρόκειται περί κρατικών ενισχύσεων.

Η πρώτη πτυχή αποσκοπεί στην αντιστάθμιση του κόστους που συνδέεται με την εκμετάλλευση από τη ΔΕΗ μονάδων που δεν είναι αποδοτικές από οικονομική άποψη στο πλαίσιο μιας απελευθερωμένης αγοράς. Οι μονάδες αυτές σημειώνει η ΕΕ κατά το μεγαλύτερο μέρος τους υδροηλεκτρικές κατασκευάστηκαν σε μια εποχή που ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ήταν πολύ υψηλός.

Το χρηματοοικονομικό κόστος για την κατασκευή των μονάδων αυτών ΄ ήταν ιδιαίτερα υψηλό πλην όμως ανακτήσιμο σε ένα σύστημα που τα τιμολόγια καθορίζονταν μονομερώς από το κράτος, πράγμα που δε συμβαίνει πλέον σε μια απελευθερωμένη αγορά.

Οι αντισταθμίσεις στο πλαίσιο αυτής της πτυχής θα καταβάλλονται μέχρι το έτος 2015 και θα υπόκεινται σε ετήσια αναπροσαρμογή με βάση το πραγματικό ποσό των επιβαρύνσεων που υφίσταται η ΔΕΗ κατά την εκμετάλλευση των μονάδων αυτών. Ωστόσο, δεν μπορούν να υπερβαίνουν το συνολικό ποσό των 929 εκατομμυρίων ευρώ.

Η δεύτερη πτυχή αποσκοπεί στην αντιστάθμιση του κόστους της ΔΕΗ για έργα άρδευσης και διαχείρισης των λεκανών απορροής που της επιβλήθηκε από το ελληνικό κράτος ταυτόχρονα με την κατασκευή των μοναδων αυτών. Στο πλαίσιο της πτυχής αυτή θα καταβληθούν 324 εκατομμύρια ευρώ.

Η τρίτη πτυχή αποβλέπει στην αντιστάθμιση του κόστους που συνδέεται με την σύμβαση της ΔΕΗ με την Αλουμίνιον της Ελλάδος. Η σύμβαση αυτή που υπογράφτηκε το 1960 και λήγει το 2006, προβλέπει την πώληση από τη ΔΕΗ μια σημαντικής ποσότητας ηλεκτρικής ενέργειας σε τιμές που μπορούν να είναι κατώτερες από τις τιμές της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας για μεγάλους καταναλωτές, πράγμα που προκαλεί ζημία στη ΔΕΗ.

Οι αντισταθμίσεις αυτές θα υπόκεινται σε ετήσια αναπροσαρμογή με βάση την πραγματική αξία των ζημιών ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες του σχετικού έτους. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν να υπερβαίνουν συνολικά το ποσό των 178 εκατομμυρίων ευρώ.