Ελ. Μουζάκης: Πώς φροντίζει την εισηγμένη... από τον άλλο κόσμο!

Εντύπωση προκάλεσε πρόσφατη ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του προέδρου της Eurobank κ. Νίκου Καραμούζη, που καυτηρίασε (και εμμέσως προειδοποίησε...) όσους επιχειρηματίες αδιαφορούν για το μέλλον των υπερχρεωμένων εταιρειών τους.

«Αποτελούν πρόκληση οι εύποροι μέτοχοι που επιρρίπτουν σε τρίτους τα βάρη εξυγίανσης των εταιριών τους, υπονομεύουν την αναδιάρθρωση και απαιτούν να διοικούν. Αν δεν συμμετέχουν στο κόστος διάσωσης των επιχειρήσεών τους και δεν συνεργάζονται, τότε οι πιστωτές πρέπει να αποκτούν τον έλεγχο-διοίκηση των εταιρειών», ήταν το περιεχόμενο της σχετικής ανάρτησης.

Γενικότερα, αν και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, έντονα παράπονα υπάρχουν για ορισμένους βασικούς μετόχους που διαθέτουν πολύ υψηλά ποσά καταθέσεων στο εξωτερικό και δεν χρησιμοποιούν μέρος αυτών προκειμένου να στηρίξουν τις επιχειρήσεις τους.

Αντιδιαμετρική ωστόσο είναι η στάση που κρατάει για την ομώνυμη εισηγμένη εταιρεία ο ιδρυτής της Ελευθέριος Μoυζάκης, ακόμη και... δέκα χρόνια μετά τον θάνατό του!

Η ουσία είναι πως ο Ελευθέριος Μoυζάκης, που κατά τη διάρκεια της ζωής του υπήρξε ο υψηλότερα φορολογούμενος πολίτης της χώρας, ο πρωτοπόρος των ελληνικών εξαγωγών και ο «πατριάρχης» της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, ξεχώρισε και για κάτι ακόμη: Συνέταξε τη διαθήκη του με πρόνοια να στηρίξει τη βιωσιμότητα της εταιρείας που ίδρυσε για πολλά πολλά χρόνια, ακόμη και μετά τον θάνατό του!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Στις εξαμηνιαίες λογιστικές καταστάσεις της Μoυζάκης, ο καθαρός δανεισμός της εισηγμένης περιορίζεται μόλις στα 4,45 εκατ. ευρώ, ενώ παράλληλα στο μακροπρόθεσμο παθητικό υπάρχει ο λογαριασμός «Μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις προς μετόχους», με υπόλοιπο 16,528 εκατ. ευρώ!

Πώς όμως έχει συμβεί αυτό;

Πρώτον, το 2004 ο εκλιπών είχε τοποθετήσει ως προκαταβολή έναντι μελλοντικής αύξησης μετοχικού κεφαλαίου ποσό της τάξεως των 9,6 εκατ. ευρώ. Η συγκεκριμένη ΑΜΚ δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και τα χρήματα αυτά παρέμειναν (άτοκα) στην εταιρεία και

δεύτερον (και κυριότερο) ο εκλιπών όρισε στη διαθήκη του -υπόψη των τραπεζών- προσωπικό του λογαριασμό με υπόλοιπο άνω των 18 εκατ. δολαρίων, από τον οποίο οι τράπεζες θα μπορούσαν να εισπράξουν χρήματα σε περίπτωση που η εισηγμένη αντιμετώπιζε προβλήματα ρευστότητας στο μέλλον!

«Αυτό γιατί κατά τη διάρκεια της ζωής μου, με τιμήσατε δίδοντάς μου δάνεια μόνο με την υπογραφή μου», φέρεται να αναγράφει στη διαθήκη ο εκλιπών, απευθυνόμενος προς τους τραπεζίτες.

Από τον θάνατο του Ελευθέριου Μουζάκη (το 2006) έως σήμερα, δύο φορές οι τράπεζες έχουν κάνει χρήση του συγκεκριμένου λογαριασμού.

Η πρώτη ήταν τον Φεβρουάριο του 2014, όταν υπήρξε κατάπτωση εγγύησης από πλευράς Εθνικής Τράπεζας για αποπληρωμή χρεολυσίου και τόκων ύψους 3,71 εκατ. ευρώ της θυγατρικής Μουζάκης-Εκκοκκιστήρια Σερρών.
Και η δεύτερη φέτος, με την αποπληρωμή συνολικού δανείου 3,2 εκατ. ευρώ της μητρικής εταιρείας.

Ως αποτέλεσμα, οι υποχρεώσεις της εισηγμένης προς τους μετόχους από τα 9,6 αυξήθηκαν στα 16,5 εκατ. ευρώ.

Το θετικό για το μέλλον της κλωστοβιομηχανίας Μoυζάκης είναι πως υπάρχει ακόμη στον προαναφερόμενο τραπεζικό λογαριασμό ένα επιπλέον ποσό που υπερβαίνει τα δέκα εκατομμύρια δολάρια και μπορεί να διατεθεί ως άτοκο δάνειο για την ενίσχυση του εισηγμένου ομίλου. Η ύπαρξη αυτού του ποσού θεωρείται πολύ σημαντική σε μια περίοδο έντονης κρίσης που χαρακτηρίζει τόσο τον κλωστοϋφαντουργικό κλάδο, όσο και την ελληνική οικονομία γενικότερα.

Όμως, τα δύο ερώτημα που τίθενται είναι τα εξής:

Πρώτον, πότε θα πρέπει να αποπληρωθεί αυτό το άτοκο δάνειο που σήμερα ανέρχεται στα 16,5 εκατ. ευρώ και που μελλοντικά θα μπορούσε να αυξηθεί έως και κατά δέκα εκατ. δολάρια;

Και δεύτερον, αν αποπληρωθεί, σε ποιους θα αποδοθεί;

Το δάνειο αυτό θα αποδοθεί στους κληρονόμους του Ελευθερίου Μουζάκη (συγγενικά πρόσωπα, αλλά και ιστορικά στελέχη της εισηγμένης εταιρείας) ουσιαστικά από το έτος 2021 και μετά, καθώς μέχρι τότε οι κληρονόμοι στερούνται -βάσει της διαθήκης- μιας σειράς δικαιωμάτων, όπως αυτά της ψήφου και της μεμονωμένης πώλησης μετοχών.

Αυτά στη θεωρία, καθώς εκτιμάται πως ακόμη και μετά το 2021 οι κληρονόμοι δεν θα απαιτήσουν τα χρήματα, καθώς προτεραιότητά τους είναι η επιβίωση της ιστορικής βιομηχανίας.

ΥΓ: Αυτό τον μήνα έκλεισαν δέκα χρόνια από τον θάνατο του Ελευθερίου Μουζάκη.