Γιατί έπεσε η αυλαία στην Ηλεκτρονική Αθηνών

«Νιώθω άγχος. Συνήθως εγκαινίαζα καταστήματα. Τώρα, για πρώτη και τελευταία φορά, τα κλείνω», ήταν τα πρώτα λόγια του κ. Γιάννη Στρούτση, προέδρου, διευθύνοντος συμβούλου και βασικού μετόχου της αλυσίδας Ηλεκτρονικής Αθηνών κατά τη διάρκεια ενημέρωσης των δημοσιογράφων.

Το «άγχος» πρέπει να εξελίχθηκε σε πανικό, όταν μερίδα εργαζομένων και η ηγεσία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδας εισέβαλε στην αίθουσα που είχε παραχωρήσει το ΕΒΕΑ στον κ. Στρούτση, προκειμένου να ενημερώσει τους δημοσιογράφους για τις αιτίες της πτώχευσης της εταιρίας του.

Οι εργαζόμενοι διέκοψαν τη διαδικασία απαιτώντας εξηγήσεις, δεσμεύσεις και εγγυήσεις για τις αποζημιώσεις τους. Τον κατήγγειλαν ότι δεν ενημέρωσε και δεν διαβουλεύτηκε με τους 450 συνολικά εργαζομένους του καθώς και για το ότι δεν προσήλθε στην προγραμματισμένη τριμερή συμφιλιωτική συνάντηση στο Υπ. Εργασίας.

Αμφισβήτησαν δε ευθέως τόσο τη διαδικασία, όσο και την ουσία της πτώχευσης. Όντας πληρωμένοι έως και με επιδόματα αδείας και δώρο Πάσχα, διερωτήθηκαν πώς είναι δυνατόν μια επιχείρηση που δεν χρωστά σε δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία, και εξυπηρετεί τα δάνειά της, να κλείνει. Υπαινίχθηκαν επίσης ότι η πτώχευση μεθοδεύθηκε από την εταιρία σε συνεργασία με προμηθευτές της και ζήτησαν ακόμη και αναστροφή της πτώχευσης.

Σε όλα τα παραπάνω, ο κ. Στρούτσης απάντησε πως η πτώχευση ήταν μονόδρομος, καθώς και ότι θα συναντηθεί μαζί τους την επόμενη εβδομάδα. Η ένταση δεν επέτρεψε τη διενέργεια εμπεριστατωμένης συζήτησης και φυσικά ακύρωσε κάθε δημοσιογραφική προσπάθεια να δοθούν απαντήσεις και εξηγήσεις. Λίγο πριν διακοπεί η διαδικασία ωστόσο ο κ. Στρούτσης αναφέρθηκε στη στάση των πιστωτριών τραπεζών έναντι της επιχείρησης, χωρίς ωστόσο να προλάβει να δώσει λεπτομέρειες.

Αιτιάσεις υπήρξαν και για τη διαδικασία υποβολής της πτώχευσης, η οποία κατατέθηκε στις 9/3, εκδικάστηκε και τελικώς εγκρίθηκε στις 16/3 από το Πρωτοδικείο σε χρόνο-εξπρές και παρά την απεργία των δικηγόρων. Πηγές ωστόσο προσκείμενες στην επιχείρηση εξήγησαν ότι πρόκειται για εκούσια διαδικασία (χωρίς τη συμμετοχή των διαδίκων).

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, ακολουθήθηκε τακτική «γρήγορου θανάτου», προκειμένου να αποφευχθεί η σταδιακή απαξίωση της εταιρίας και της αλυσίδας. Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι η εταιρία είχε να αντιμετωπίσει καταγγελία σύμβασης δανείου (ύψους 15 εκατ. ευρώ), εκδοθείσες διαταγές πληρωμής μισθωτών και αιτήματα καταπτώσεων εγγυητικών επιστολών από προμηθευτές.

Επίσης, οι πληροφορίες αναφέρουν πως το σύνολο των εμπορευμάτων (συνολικής αξίας 5 εκατ. ευρώ) είναι ενεχυριασμένο στις τράπεζες, και πως αν οι τράπεζες προχωρούσαν σε επιθετική κίνηση, το ποσό από τη ρευστοποίηση των εμπορευμάτων θα πήγαινε σ' εκείνες.

Αντιθέτως, υποστηρίζουν πως το συγκεκριμένο στοκ τώρα ελέγχεται από το σύνδικο και οι εργαζόμενοι θα λάβουν το 25% του ποσού που θα προκύψει (ήτοι 1,25 εκατ. ευρώ). Τέλος, η εταιρία διαθέτει 3-4 ακίνητα και φέρεται διατεθειμένη να τα εκποιήσει προκειμένου να ολοκληρώσει την αποπληρωμή των αποζημιώσεων (ύψους 2,5 εκατ. ευρώ περίπου) στους εργαζομένους εν ευθέτω χρόνω.