Το ΔΝΤ έχει μετεξελιχθεί από το υπέρτατο "φόβητρο", στον πιο σταθερό σύμμαχο της Ελλάδας, εκτιμά ο Εconomist. Την ίδια ώρα η Γερμανία επιμένει να αγνοεί την πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας και την ανάγκη για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Η σημασία της απόφασης της Δευτέρας και η ανάγκη για να διαβεί η Ευρώπη τον Ρουβίκωνα.

Όταν πριν από δύο χρόνια η Γερμανία επέμεινε να συμμετάσχει το ΔΝΤ στην διάσωση της Ελλάδας, πολλοί ανησυχούσαν για μια "αμερικάνικη εισβολή" στα τεκταινόμενα της Ευρώπης.

Αλλά η Γερμανία ήθελε το ΔΝΤ ως ένα σκληρό εξωτερικό διαπραγματευτή, που θα μπορεί να επιβάλλει την αυστηρή πειθαρχεία όχι μόνο στην άτακτη Ελλάδα, αλλά και στους "μαλθακούς" λαούς της Νότιας Ευρώπης.

Ωστόσο όπως επισημαίνει o Εconomist, δύο χρόνια μετά την έναρξη των προγραμμάτων διάσωσης, το ΔΝΤ έχει μεταμορφωθεί από "μπαμπούλας" στον πιο σταθερό σύμμαχο της Ελλάδας.

Ο διεθνής οργανισμός πίεσε για να μετριαστεί ο ρυθμός της δημοσιονομικής προσαρμογής και συγκρούστηκε με τη Γερμανία για αυτό που μέχρι πρότινος φαινόταν αδιανόητο: την ανάγκη να υπάρξει κούρεμα στα δάνεια του επίσημου τομέα.

Στον τελευταίο γύρο διαπραγματεύσεων, η επικεφαλής του Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ, κατάφερε να διασφαλίσει ένα "ελάχιστο βαθμό κοινής λογικής" στους όρους της τελικής συμφωνίας, επισημαίνει ο Economist.

Η Ελλάδα έλαβε περισσότερο χρόνο για να επιτύχει τους στόχους και χαλάρωσαν οι όροι των δανείων του επίσημου τομέα.

Σύμφωνα με το έγκριτο οικονομικό περιοδικό, ανεξάρτητα από τις όποιες αμφιβολίες για το αν "βγαίνουν τα νούμερα" της νέας συμφωνίας, στο τελευταίο eurogroup συνέβη κάτι σημαντικό:

Η ευρωζώνη αποδέχτηκε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει από μόνη της το βάρος του χρέους και ότι θα πρέπει να δεχτούν απώλειες και οι πιστωτές.

Η εξέλιξη αυτή ήταν εντελώς αντίθετη με τις προσδοκίες και τη στρατηγική της Γερμανίας. Η χρησιμοποίηση της εμπειρίας του ΔΝΤ είχε σαν στόχο να προστατέψει τα δισεκατομμύρια των Γερμανών φορολογουμένων.

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, ισχυριζόταν ότι οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες θα αποθαρρύνονταν να ζητήσουν πακέτα διάσωσης γιατί θα έβλεπαν "ότι ο δρόμος που πήρε η Ελλάδα με το ΔΝΤ δεν ήταν εύκολος".

Αντίθετα, η κρίση επιδεινώθηκε, προσβάλλοντας εκτός από την Ιρλανδία και την Πορτογαλία και χώρες με μεγαλύτερο ειδικό βάρος όπως η Ιταλία και η Ισπανία. Η ΕΚΤ αναγκάστηκε να παρέμβει για να ηρεμήσει τις αγορές.

Τα λάθη της Ευρώπης και το πέρασμα του Ρουβίκωνα

Ο Economist επισημαίνει ότι οι Έλληνες πολιτικοί έχουν αναμφισβήτητα μεγάλες ευθύνες για την ελληνική κρίση, αλλά ταυτόχρονα τονίζει ότι έκαναν πολλά λάθη και οι Ευρωπαίοι, με πρώτο από όλα το γεγονός ότι αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν ότι η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει.

Η Ελλάδα οδηγήθηκε σε μια βαθιά, υφεσιακή λιτότητα και οι ηγέτες της ευρωζώνης παγιδεύτηκαν σε μια επίπονη διαμάχη για την τύχη του ελληνικού χρέους.

Η λύση στην οποία κατέληξαν δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει κανέναν από τα θεμελιώδη προβλήματα. Τα οφέλη από το PSI ήταν περιορισμένα, γιατί ένα μεγάλο μέρος του χρέους μεταφέρθηκε στον επίσημο τομέα, ενώ η μετάσταση επεκτάθηκε σε όλη την περιφέρεια της ευρωζώνης.

Τώρα οι Ευρωπαίοι πιστωτές καλούνται να αντιμετωπίσουν το εξής ερώτημα: Πόσο από το επίσημο χρέος πρέπει να κουρευτεί ;

Αν και η απόφαση της Δευτέρας δεν ήταν το "καθαρό κούρεμα" που ήθελε το ΔΝΤ, αποτελεί σύμφωνα με τον Economist κάτι αντίστοιχο. Οι πιστωτές αναγνώρισαν ότι πρέπει να δεχθούν απώλειες στο ελληνικό χρέος.

Εν αναμονή του επόμενου eurogroup, αυτό που απομένει για να "περάσει η ευρωζώνη τον Ρουβίκωνα", είναι να διδαχτούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες τα λάθη που διέπραξαν στην υπόθεση της Ελλάδας:  Η αναβολή του αναπόφευκτου απλά κάνει τα πράγματα πιο επώδυνα.