Έχοντας αντιληφθεί ότι κάθε μέρα που περνά αυξάνουν οι φυγόκεντρες τάσεις στη ΔΗΜΑΡ, στο ΠΑΣΟΚ, ενδεχομένως και σε έναν αριθμό οικείων βουλευτών, ο Αντώνης Σαμαράς σήμανε χθες το τέλος της πολιτικής διαπραγμάτευσης.

Αυτή η κίνηση «αποφασιστικότητας» αιφνιδίασε τους πάντες, ιδίως δε τα άλλα κόμματα της συγκυβέρνησης, ανατρέποντας την ατζέντα των εσωκομματικών τους διεργασιών.

Το μήνυμα ήταν ότι ο κ. Σαμαράς προτίθεται να προχωρήσει με τους «πρόθυμους» -με ιδιαίτερη αναφορά στην ευθύνη του κάθε βουλευτή ξεχωριστά- και να διακινδυνεύσει την ανατροπή (και το χάος, όπως χαρακτηριστικά δήλωσε) χρεώνοντάς τη στους… απρόθυμους.

Ωστόσο, το μήνυμα δεν εστάλη μόνο στους εταίρους της συγκυβέρνησης, ούτε αποκλειστικά στην ελληνική κοινή γνώμη, όπου ο κ. Σαμαράς και η Ν.Δ. δείχνουν να εδραιώνονται πλέον προνομιακά στην προτίμηση των κοινώς λεγόμενων «μνημονιακών».

Οι ελπίδες για «συνολική λύση»

Οι χθεσινές δηλώσεις αποτελούν ταυτόχρονα «διαβεβαίωση» προς τους ξένους εταίρους ότι ο βασικότερος πυλώνας της κυβέρνησης συμφωνεί με την Ευρώπη και πράττει αυτά που είπε, προκειμένου να μην τρωθεί το προφίλ αξιοπιστίας που έχτισε τους προηγούμενους μήνες.

Ο κ. Σαμαράς έχει επίγνωση ότι με άξονα τη Γερμανία και τη Γαλλία υπάρχουν διεργασίες για μια «συνολική λύση» στο ελληνικό πρόβλημα, πιθανώς με μεγαλύτερη «δόση» από την αναμενόμενη, παράταση του προγράμματος, αναδιάρθρωση του χρέους και πρόσθετη χρηματοδότηση, όπως τουλάχιστον ελπίζουν αισιόδοξοι παράγοντες. Όπως επίσης έχει επίγνωση ότι υπάρχουν σε επιμέρους θέματα σοβαρά αντικρουόμενα διεθνή συμφέροντα και αντιρρήσεις.

Την ελπίδα αυτής της «συνολικής λύσης», η οποία σύμφωνα με τις χθεσινές δηλώσεις των υπουργών Οικονομίας της Γαλλίας και της Γερμανίας γίνονται προσπάθειες για να ευοδωθεί εντός του Νοεμβρίου, κραδαίνει ο πρωθυπουργός για να προσελκύσει τους πρόθυμους.

Την ίδια ώρα, άλλωστε, οι υπουργοί της κυβέρνησής του μοιράζουν «καρότα» σε επιμέρους θέματα, προκειμένου να «γλυκάνουν» τη ΔΗΜΑΡ αλλά και το ΠΑΣΟΚ, ή έστω μερίδα βουλευτών του.

Σε μια προσπάθεια να μην υπάρξει «ατύχημα» στη σημερινή κρίσιμη ψηφοφορία επί του νομοσχεδίου για τις αποκρατικοποιήσεις, η κυβέρνηση, διά του Γ. Στουρνάρα, προχώρησε σε δύο κινήσεις καλής θέλησης:

Πρώτον, ξεκαθάρισε ότι θέματα που αφορούν σε στρατηγικού χαρακτήρα αποκρατικοποιήσεις θα περνούν για επικύρωση από τη Βουλή. Όπως υποστήριξε χθες μιλώντας στη Βουλή, «σε όλη τη διαδικασία των αποκρατικοποιήσεων, αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα της Βουλής να ζητήσει, όποτε και αν παραστεί ανάγκη, να κυρωθούν συμβάσεις αποκρατικοποίησης, ιδιαίτερα σε εταιρείες κοινής ωφέλειας, ώστε να θωρακιστεί η διαφάνεια και να παρασχεθεί η αναγκαία ασφάλεια δικαίου, κάτι που βρίσκει σύμφωνη και τη διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ». Η δήλωση έρχεται μία μέρα μετά τη δήλωση ότι συντάσσεται με την άποψη της τρόικας να μην χρειάζεται επικύρωση των αποκρατικοποιήσεων από τη Βουλή, δεδομένου ότι κανείς επενδυτής δεν θα δεχθεί να προχωρήσει σε συμφωνίες που θα τελούν υπό αίρεση.

Δεύτερον, απέσυρε τροπολογία που προέβλεπε το ξήλωμα όλων των διευθυντών στις εφορίες και στα μεγάλα τελωνεία, προσχωρώντας στην άποψη του ΠΑΣΟΚ για έλεγχο των επιδόσεων ανά τρίμηνο.

Αυτές οι κινήσεις δείχνουν να έχουν αποτέλεσμα, καθώς αναμένεται ότι η τρικομματική κυβέρνηση θα περάσει επιτυχώς αυτό το πρώτο crash test.

Σε κινούμενη άμμο το ΠΑΣΟΚ

Ακανθώδης, υπό αυτές τις συνθήκες, είναι η θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελου Βενιζέλου, ο οποίος, αντιμετωπίζοντας πολυεπίπεδη εσωκομματική κριτική κι ένα ενδεχόμενο αντάρτικο, προσπαθεί να ισορροπήσει τον ρόλο του «εγγυητή» της κυβερνητικής σταθερότητας που ο ίδιος προσδιόρισε εξαρχής, με τις ανάγκες πολιτικής επιβίωσης του χώρου που εκπροσωπεί αλλά και του προσώπου του.

Πληροφορίες αναφέρουν ότι προτίθεται να ακολουθήσει στη συμμαχία των προθύμων (με αφετηρία τις υποχωρήσεις της κυβέρνησης σε ορισμένα επιμέρους θέματα που έθεσε το ΠΑΣΟΚ), ενδεχομένως με απώλειες σε αριθμό βουλευτών-στελεχών που ίσως θέσουν υπό αμφισβήτηση και την αυθυπαρξία του κινήματος, ανοίγοντας τον δρόμο σε άλλες πολιτικές εξελίξεις.

Η θέση της ΔΗΜΑΡ και τα «κουκιά» στη Βουλή

Με την πλάτη στον τοίχο, όμως, θέτουν οι τελευταίες εξελίξεις και τη ΔΗΜΑΡ του κ. Κουβέλη, που παίζοντας το «παιχνίδι του δειλού» έσπευσε από νωρίς να αυτοδεσμευθεί σε θέση ρήξης, κυρίως στα εργασιακά και δευτερευόντως στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων.

Σε ό,τι αφορά το δεύτερο, έχει ήδη ανακοινώσει ότι προτίθεται να δηλώσει «παρών», θέση που ίσως μεταβληθεί μετά τη μετακίνηση των απόψεων του κ. Στουρνάρα, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν αποτελεί πρόβλημα εφόσον δεν υπάρξουν σημαντικές διαρροές από το ΠΑΣΟΚ.

Τελείως διαφορετική είναι η εικόνα στο θέμα των εργασιακών. Βουλευτές της ΔΗΜΑΡ έχουν επιμείνει ότι θα επιλέξουν «καθαρές λύσεις», ήτοι ότι δεν θα περιοριστούν να δηλώσουν «παρών», ακόμη κι αν όλο το πακέτο μέτρων κατέβει προς ψήφιση σε ένα άρθρο, όπως επιμένει η κυβέρνηση ότι θα γίνει.

Δεδομένης της συγκυρίας (και των καθημερινών ανατροπών), τέτοιου είδους θέσεις μένει να επιβεβαιωθούν και στην πράξη. Ωστόσο, το ενδεχόμενο μιας ψηφοφορίας με οριακό αποτέλεσμα, ή κι ακόμη μιας ψηφοφορίας που δεν θα επιτρέψει στη συγκυβέρνηση να σταθεί πολιτικά την επόμενη μέρα, είναι πλέον ορατό. Τα «κουκιά» στη Βουλή δεν είναι πλέον μετρημένα.

Ο κ. Σαμαράς δείχνει να ρισκάρει ποντάροντας σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό «δώρο», που θα ανατρέψει τα σημερινά πολιτικά δεδομένα. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι το ρίσκο θα του βγει, εξαιτίας των πολύ σύνθετων συσχετισμών και επιδιώξεων που επικρατούν και στον ευρωπαϊκό πολιτικό χώρο.

Πάντως, με τις τελευταίες του κινήσεις, ο κ. Σαμαράς φαίνεται να βάζει υποθήκη για την εδραίωση του πολιτικού του χώρου ως κυρίαρχου εκφραστή της ευρωπαϊκής προοπτικής «πάση θυσία»…


* To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.