Η δήλωση του Γερμανού αξιωματούχου κ. Assmusen πως βλέπει ελπιδοφόρα μηνύματα για την επίτευξη των ελληνικών δημοσιονομικών στόχων τον επόμενο χρόνο αντανακλά τη γενικότερη πεποίθηση που επικρατεί και υποστηρίζει πως η κυβέρνηση Σαμαρά είναι σε θέση να μαζέψει έγκαιρα τα οικονομικά του Δημοσίου.

Άλλωστε, παρότι η φετινή οικονομική ύφεση αποδεικνύεται πολύ μεγαλύτερη των αρχικών προβλέψεων, ο προϋπολογισμός στο εννεάμηνο εκτελείται καλύτερα του στόχου, γεγονός που δεν θα πρέπει να περνά απαρατήρητο.

Παρ' όλα αυτά, ο κίνδυνος εξόδου της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα, παρά τη βελτίωση που παρατηρείται στο γενικότερο κλίμα. Η διαφορά είναι ότι τώρα ο κίνδυνος δεν βασίζεται στην ανησυχία έλλειψης διαθεσίμων για την πληρωμή μισθών και συντάξεων (όπως τη διετία 2011-2012), αλλά στον φόβο ότι η οικονομία και η κοινωνία θα λυγίσουν το επόμενο έτος λόγω της βαθύτατης ύφεσης.

Αυτή άλλωστε ήταν και η βασική ανησυχία που εξέφρασαν στην καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ οι Έλληνες επιχειρηματίες που τη συνάντησαν την προηγούμενη εβδομάδα.

Παράγοντες της αγοράς ακούν τους οικονομικούς αναλυτές να εκφράζουν την ανησυχία τους πως ο οικονομικός πολλαπλασιαστής περικοπών στο Δημόσιο θα αποδειχτεί σαφώς μεγαλύτερος σε σχέση με το παρελθόν.

Ο συγκεκριμένος πολλαπλασιαστής δείχνει τη σχέση που συνδέει τις περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό με τη μείωση του ΑΕΠ. Ο φόβος λοιπόν είναι μήπως η σχέση αυτή αποδειχτεί πολύ πιο δυσμενής το 2013 (μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ για κάθε ευρώ μείωσης των δαπανών), σε μια χρονιά μάλιστα όπου θα επιβληθούν επιπλέον μέτρα γύρω στα 9 δισ. ευρώ!

Ο λόγος που θα συμβεί αυτό -όπως ισχυρίζονται πολλοί οικονομολόγοι- είναι ότι μέχρι και το 2011 ένα μέρος των περικοπών αφορούσε κυρίως «λίπος» και «σπατάλες» και έτσι είχε σχετικά περιορισμένες επιπτώσεις στην κατανάλωση. Από το 2012 όμως και μετά οι περικοπές δεν αφορούν «λίπος», αλλά «σάρκα και οστά», με αποτέλεσμα οι αρνητικές επιρροές στο ΑΕΠ να είναι πολλαπλάσιες από το όποιο όφελος σημειωθεί στον κρατικό προϋπολογισμό…

Οι Έλληνες επιχειρηματίες, επίσης, δεν πιστεύουν ότι η μέχρι σήμερα επισήμως διατυπωθείσα «ευρωπαϊκή λύση» (επανακεφαλαιοποίηση τραπεζών, συν έργα ΕΣΠΑ, συν κάποια δάνεια από την ΕΤΕπ, συν τεχνική βοήθεια και ιδιωτικοποιήσεις) αρκεί για να έρθει η ανάπτυξη, για έναν και απλό λόγο: διότι όλα αυτά βρίσκονται προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά θέλουν πολύ χρόνο για να αρχίσουν να αποδίδουν. Κι έτσι ο ασθενής κινδυνεύει να πεθάνει κατά τη διάρκεια της μετάβασής του στο νοσοκομείο.

Οι περισσότεροι επιχειρηματίες δεν πιστεύουν πως η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα φέρει ρευστότητα στην οικονομία και αυτό γιατί οι ελληνικές τράπεζες θα σπεύσουν με τα κεφάλαια αυτά να μειώσουν την πολυδάπανη (υψηλότοκη) έκθεσή τους στον ELA.

Ψαλιδισμένες επίσης είναι και οι προσδοκίες των επιχειρηματιών σχετικά με την αποπληρωμή των οφειλών του Δημοσίου προς τις εταιρείες τους. Είναι ζήτημα αν το 30% των οφειλών θα εξοφληθεί το 2012, την ώρα όπου υπάρχει φόβος για «κούρεμα» στο υπόλοιπο ποσό από το 2013 και μετά…

Αντίθετα, αυτό που οι Έλληνες επιχειρηματίες πιστεύουν πως θα μπορούσε σε κάποιον βαθμό να αντιμετωπίσει την κατάσταση είναι μια πολιτική συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους μας μέσα στο δίμηνο Οκτωβρίου-Νοεμβρίου, η οποία:

Πρώτον, να μειώνει δραστικά τον κίνδυνο εξόδου της χώρας από το ευρώ, βελτιώνοντας την ψυχολογία (σε μια τέτοια περίπτωση, ελπίζεται πως θα επιστρέψουν δεκάδες δισ. ευρώ στην Ελλάδα -λόγω και των υψηλότερων επιτοκίων- και τμήμα αυτών θα κατευθυνθεί με τη μορφή δανείων στο υγιέστερο κομμάτι της αγοράς).

Και δεύτερον, να οδηγεί στην εκκίνηση επενδύσεων (προφανώς με ξένη χρηματοδότηση) ακόμη και από το πρώτο τρίμηνο της επόμενης χρονιάς, ώστε να μετριαστούν οι επιπτώσεις της ύφεσης του νέου πακέτου μέτρων, μέχρις ότου αρχίσουν να αποδίδουν οι διαρθρωτικές αλλαγές που σχεδιάζονται.

Οι περισσότεροι επιχειρηματίες αντιλαμβάνονται ότι σε πολλούς κλάδους η ζήτηση θα συνεχίσει να πέφτει και τα επόμενα χρόνια, όπως για παράδειγμα στο εμπόριο, στα διαρκή καταναλωτικά αγαθά, σε πολλές κατηγορίες υπηρεσιών κ.λπ. Όλοι βλέπουν δραματική μείωση στον αριθμό των εμπορικών καταστημάτων, στα πρατήρια βενζίνης, στα φαρμακεία, στα υποκαταστήματα των τραπεζών, στα ασφαλιστικά δίκτυα κ.α.

Από τις δραστηριότητες αυτές εκτιμάται ότι θα χαθούν πολύ περισσότερες από εκατό χιλιάδες θέσεις εργασίας, πέραν των 150 χιλιάδων εργαζομένων οι οποίοι θα φύγουν από το Δημόσιο μέσα στην επόμενη πενταετία (οι περισσότεροι ελπίζεται μέσα από τη διαδικασία της συνταξιοδότησης).

Ωστόσο, τίθεται έντονα το ερώτημα πόσο γρήγορα η ελληνική οικονομία -και μάλιστα χωρίς την απαιτούμενη ρευστότητα- μπορεί να δημιουργήσει τα επόμενα χρόνια τόσο πολλές θέσεις εργασίας ικανές όχι μόνο να καλύψουν τις νέες αποχωρήσεις, αλλά και να μειώσουν την ήδη υπάρχουσα ανεργία, που σε καταγεγραμμένο επίπεδο έχει υπερβεί το 25%.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, πολλοί επιχειρηματίες θεωρούν απαραίτητη προϋπόθεση τη χρηματοδότηση επενδύσεων εδώ και τώρα από το εξωτερικό, όπως επίσης και την τόνωση των κρατικών επενδύσεων. Είναι παράλογο, υποστηρίζουν, να περικόπτονται δημόσιες επενδύσεις, όταν πάνω από το 70% της συγκεκριμένης δαπάνης επιστρέφει στο δημόσιο μέσα από είσπραξη ΦΠΑ, από εργοδοτικές εισφορές, από μείωση επιδομάτων ανεργίας, από φόρους εισοδήματος κ.λπ.


***To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.