Για μια ακόμη φορά πιάστηκε στον ύπνο ο κρατικός μηχανισμός, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην προγραμματίσει σωστά, αλλά να τρέχει πίσω από τις καταστάσεις και να… μη φτάνει.

Η ουσία είναι πως η απόφαση της κυβέρνησης να εξισώσει τους έμμεσους φόρους στα πετρέλαια κίνησης και θέρμανσης, οδηγεί σε αύξηση της παραοικονομίας στον κλάδο της ξυλείας, σε φούντωμα της φοροδιαφυγής, καθώς και σε ένα ακόμη βαρύ πλήγμα για τις πολύπαθες (και εξαγωγικές) βιομηχανίες ξύλου!

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Φέτος λοιπόν, είναι γνωστό πως θα έχουμε την εξίσωση του έμμεσου φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης και στο πετρέλαιο κίνησης, με αποτέλεσμα η τιμή του πρώτου να αυξηθεί σημαντικά.

Εν όψει λοιπόν των αυξημένων τιμών στο πετρέλαιο θέρμανσης, έχουν υλοτομηθεί τα ελληνικά δάση (άπειρες μάντρες ανά την Ελλάδα…) με διαδικασίες άναρχες και χωρίς καμία κρατική εποπτεία! Στόχος τους είναι να προμηθεύσουν με ξύλο τα νοικοκυριά, τα οποία έτσι θα υποκαταστήσουν το πανάκριβο για φέτος πετρέλαιο θέρμανσης.

Μια πρώτη παρενέργεια αυτής της κίνησης, είναι η χαρακτηριστική και εκτεταμένη φοροδιαφυγή, καθώς -όπως καταγγέλλεται- στην όλη αυτή διαδικασία, ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας παραμένει άγνωστη λέξη…

Ένα μεγάλο μέρος λοιπόν της φοροδιαφυγής που σκοπεύει η κυβέρνηση να εισπράξει από την μέχρι πρότινος υποκατάσταση πετρελαίου κίνησης από πετρέλαιο θέρμανσης, θα χαθεί λόγω της νέας φοροδιαφυγής που ήδη έκανε αισθητή την παρουσία της στο μέτωπο των καυσόξυλων!

Πέραν αυτού όμως, η μαζική στροφή προς αυτήν τη χρήση, άφησε τις ελληνικές βιομηχανίες του κλάδου της ξυλείας (εισηγμένες οι Shelman και Ακρίτας) χωρίς επάρκεια πρώτης ύλης! Προστέθηκε δηλαδή ένα ακόμη σημαντικό πρόβλημα στην ήδη ιδιαίτερα βεβαρημένη κατάσταση που έχουν προκαλέσει η αναιμική οικοδομική δραστηριότητα, η «ισοπέδωση» των δημόσιων επενδύσεων και τα υψηλά τραπεζικά επιτόκια.

Σύμφωνα τώρα με παράγοντες της αγοράς, το πρόβλημα έχει διττή διάσταση: τη βραχυχρόνια και τη μακροχρόνια.

Βραχυχρόνια πρέπει να ελεγχθεί η άναρχη κατάσταση, αποτέλεσμα μιας απόφασης που δεν μελετήθηκε ως προς τις παρενέργειές της. Μακροχρόνια δε, θα πρέπει να υπάρξει σοβαρή πολιτική δασών, ώστε να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα επάρκειας πρώτης ύλης και άλλοι στόχοι.

Διαφορετικά, η εγχώρια βιομηχανία (που ήδη αντιμετωπίζει προβλήματα χαμηλής εγχώριας ζήτησης και χρηματοοικονομικής ασφυξίας) θα σβήσει, αφού η στρατηγική της εξωστρέφεια που διασφαλίζει βιωσιμότητα απαιτεί επάρκεια πρώτης ύλης, που σήμερα δεν υπάρχει!