Όταν η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ εξήγγειλε σχέδιο για μείωση του τεράστιου ποσού, περί τα 170 εκατ. ευρώ, που πληρώνει το δημόσιο ετησίως για ενοίκια, αρκετοί πίστεψαν πως κάτι θα γίνει.

Ο τότε υπουργός Οικονομικών, μάλιστα, Γ. Παπακωνσταντίνου, είχε απειλήσει πως αν δεν μειωθούν τα ενοίκια κατά 20% οι δημόσιες υπηρεσίες θα αλλάξουν κτίριο.

Επί δύο χρόνια δεν έγινε σχεδόν τίποτα (εξοικονομήθηκαν περί τα 10 εκατ. το 2011 από τα περίπου 180 εκατ. που δαπανήθηκαν το 2010) και χρειάστηκε νέα εντολή από τον σημερινό πρωθυπουργό Αντ. Σαμαρά προς τους υπουργούς για να φτιαχτεί για άλλη μία φορά η περίφημη λίστα που αφορά ποια ακίνητα ενοικιάζουν και ποια ακίνητα διαθέτουν.
 
Έτσι στην κυβέρνηση ελπίζουν πως θα καταστρώσουν ένα πρόγραμμα στεγαστικής πολιτικής για τις δημόσιες υπηρεσίες, ενώ ετοιμάζουν ακόμα και νομοθετικές παρεμβάσεις, οι οποίες θα επιτρέψουν στο δημόσιο να κατεβάσει τα ενοίκια και να σπάσει πολυετή συμβόλαια.

Για παράδειγμα, οι ιδιώτες έχουν ήδη τη δυνατότητα να σπάσουν άνευ επιπτώσεων συμβόλαια επαγγελματικής μίσθωσης, αν βρουν στην ίδια περιοχή αντίστοιχο ακίνητο με χαμηλότερο μίσθωμα. Πρόκειται για ρύθμιση επί υπουργίας Λ. Κατσέλη στο υπουργείο Ανάπτυξης, που επέτρεψε σε αρκετά καταστήματα να μετακομίσουν και να επωφεληθούν από τα χαμηλότερα ενοίκια.

Τώρα στην κυβέρνηση σκέφτονται να επεκτείνουν την πρόβλεψη του νόμου και στις δημόσιες υπηρεσίες. Στη θεωρία, το δημόσιο μπορεί να σπάσει συμβόλαια στην περίπτωση όπου μια υπηρεσία μετακομίσει σε ιδιόκτητο κτίριο, αλλά στην πράξη δύσκολα συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Σπανίως εντοπίζεται ελεύθερο κτίριο ιδιοκτησίας του δημοσίου που πληροί τις σύγχρονες προδιαγραφές για στέγαση μιας υπηρεσίας.

Εκατοντάδες ακίνητα των ταμείων και άλλων οργανισμών απλώς έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, όπως μπορεί κάποιος να διαπιστώσει από μια επίσκεψη σε περιοχές του κέντρου της Αθήνας, αλλά και σε μεγάλες πόλεις της επαρχίας.

Την ίδια στιγμή όπου ιστορικά ιδιόκτητα ακίνητα καταρρέουν, το δημόσιο στεγάζει το 60% των υπηρεσιών του σε νοικιασμένα κτίρια. Ουδείς προτείνει να αγοράσει ακίνητα (όταν προωθεί διαγωνισμούς πώλησης ακόμα και όσων στεγάζουν τα υπουργεία...), αλλά τουλάχιστον να αξιοποιεί με καλύτερο τρόπο την τεράστια περιουσία του.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΙΚΑ, το οποίο σήμερα είναι ιδιοκτήτης 215 ακινήτων με αντικειμενική αξία περί τα 700 εκατ. ευρώ, η εμπορική αξία των οποίων κινείται σε επίπεδα κοντά στο 1,5 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, τα έσοδά του από εκμετάλλευση της συγκεκριμένης περιουσίας ήταν μόλις 8,17 εκατ. ευρώ το 2011!

Αν συνυπολογιστούν και τα 26 εκατ. ευρώ περίπου που πλήρωσε πέρυσι για ενοίκια, τότε διαπιστώνεται πως η τεράστια ακίνητη περιουσία φέρνει στην ουσία ζημίες. Ενα άλλο παράδειγμα είναι το περίφημο κτίριο του Κεράνη στη Λεωφόρο Θηβών, για το οποίο το δημόσιο πλήρωσε 70 εκατ. ευρώ, αλλά μέχρι στιγμής έμεινε στα αζήτητα (πρόσφατα στεγάστηκε η εποπτική αρχή για τα τυχερά παιχνίδια).

Πρόσφατα, επίσης, υπήρξε εισαγγελική παρέμβαση όταν αποκαλύφθηκε πως οι μισές από τις 16 ανεξάρτητες αρχές πληρώνουν 5 εκατομμύρια ευρώ ετησίως για ενοίκια σε πολυτελή κτίρια.