Μια εταιρεία ειδικού σκοπού (SPV) και όχι η ΛΑΡΚΟ θα είναι αυτή που θα πωλήσει το ελληνικό Δημόσιο, σύμφωνα με το σχεδιασμό του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων προκειμένου να ξεπεραστεί μια σειρά από εμπόδια.

Πρόκειται για ζητήματα που ξεκινούν από τις συσσωρευμένες ζημιές και τις τεράστιες υποχρεώσεις της ΛΑΡΚΟ και φτάνουν μέχρι τα προβλήματα με την περιβαλλοντική επιβάρυνση στη Λάρυμνα Φθιώτιδας.

Το μοντέλο που επεξεργάζεται το Ταμείο θεωρείται και το μοναδικό το οποίο θα τύχει της έγκρισης της Κομισιόν, καθώς η σύμβαση της ΛΑΡΚΟ για την εκμετάλλευση των μεταλλείων νικελίου λήγει στις 30 Ιουνίου και παρατάθηκε προσωρινά για έξι μήνες. Με βάση την κοινοτική νομοθεσία, το Δημόσιο θα έπρεπε να προχωρήσει σε διεθνή διαγωνισμό για να επιλέξει το νέο μισθωτή του μεταλλείου.

Με βάση το σχεδιασμό, θα δημιουργηθεί μια εταιρεία ειδικού σκοπού η οποία δεν θα θεωρηθεί καθολικός διάδοχος της ΛΑΡΚΟ και έτσι δεν θα κουβαλά τα βάρη του παρελθόντος. Οι υποψήφιοι επενδυτές έχουν δεσμευθεί, σύμφωνα με πληροφορίες, πως θα προσλάβουν το σύνολο του προσωπικού της ΛΑΡΚΟ.

Μάλιστα, έχει υπάρξει και σχετική ενημέρωση, όχι μόνο των συνδικαλιστών της εταιρείας, αλλά και πολιτικών αρχηγών οι οποίοι εξεδήλωσαν ενδιαφέρον για το θέμα. Οι επενδυτές θα πρέπει ούτως ή άλλως να δαπανήσουν περισσότερα από 130.000.000 ευρώ στην περιοχή της Λάρυμνας και συνεπώς αναμένεται να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Περί τα 100.000.000 θα απαιτηθούν για την προστασία του περιβάλλοντος καθώς η ΛΑΡΚΟ σήμερα επιβαρύνει σημαντικά την περιοχή και απειλείται με μεγάλα πρόστιμα. Επιπλέον 20.000.000 – 30.000.000 ευρώ απαιτούνται για τον εκσυγχρονισμό της μονάδας που θεωρείται απαραίτητος.

Στελέχη που παρακολουθούν τον κλάδο των μετάλλων επισημαίνουν πως η ΛΑΡΚΟ μπορεί να είναι ο μοναδικός παραγωγός νικελίου στην Ε.Ε. και ένας από τους 5 μεγαλύτερους διεθνώς, αλλά ήταν αδύνατο να λειτουργήσει ως αυτόνομος παραγωγός και γι’ αυτό έχει «φορτωθεί» με τόσες ζημίες. Δηλαδή οι ζημιές συνδέονται με το γεγονός πως είναι ο μοναδικός αυτόνομος παραγωγός νικελίου διεθνώς, που δεν ανήκει δηλαδή σε κάποιον από τους γνωστούς πολυεθνικούς ομίλους.

Οι ισχυροί όμιλοι βγάζουν περισσότερα κέρδη από τις χρηματιστηριακές συναλλαγές επί των μετάλλων παρά από την ίδια την παραγωγή. Οταν το επιχείρησε αυτό στο παρελθόν η τότε διοίκηση της ΛΑΡΚΟ «φόρτωσε» την εταιρεία με ζημιές 100.000.000 ευρώ!

Οι διεθνείς όμιλοι θέλουν, όμως, να ελέγχουν μεταλλεία προκειμένου να έχουν λόγο σε έναν από τους συντελεστές της εξίσωσης (στο φυσικό προϊόν) στα διεθνή χρηματιστήρια εμπορευμάτων. Γι’ αυτό θεωρείται σίγουρο το ενδιαφέρον για τη διάδοχο της ΛΑΡΚΟ, ακόμα και αν η μονάδα νικελίου της Λάρυμνας είναι ζημιογόνα. Ο επενδυτής θεωρεί πως "θα βγάλει τα σπασμένα" από τις συναλλαγές μέσω παραγώγων και άλλων χρηματιστηριακών προϊόντων.

Η ΛΑΡΚΟ πέραν των γνωστών προβλημάτων με τις συσσωρευμένες ζημιές βρίσκεται υπό διερεύνηση από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τυχόν παράνομες κρατικές ενισχύσεις. Βρίσκεται, επίσης, στα μαχαίρια με τη ΔΕΗ (που είναι και μέτοχος της εταιρείας, όπως και η Εθνική Τράπεζα) η οποία απειλεί με διακοπή της παροχής ηλεκτροδότησης εξαιτίας των συσσωρευμένων οφειλών της.

Η εταιρεία λειτουργεί χάρη σε συνεχείς διακανονισμούς γιατί τόσο η κυβέρνηση, όσο και η ΔΕΗ γνωρίζουν πως αν κλείσει ο φούρνος της μονάδας στη Λάρυμνα, έστω και για λίγο, τότε εξανεμίζεται η περιουσία της.