Σε μονόδρομο για την επίλυση του ακανθώδους ζητήματος της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών εξελίσσονται, σύμφωνα με τραπεζίτες, η αυξημένη έκδοση Μετατρέψιμων Ομολογιακών Δανείων, των γνωστών CoCos (Contingent Convertible), και οι συγχωνεύσεις εγχώριων και ξένων τραπεζών.

Παρότι η προγραμματική συμφωνία πάνω στην οποία στηρίζεται η νέα κυβέρνηση δεν συμπεριλαμβάνει στα θέματα επαναδιαπραγμάτευσης με την τρόικα τον τρόπο ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, πρόκειται για ένα από πιο καυτά ζητήματα που θα κληθεί να αντιμετωπίσει.

Αφενός επειδή το θέμα έλαβε πολιτικές διαστάσεις κατά τη διάρκεια των δύο προεκλογικών περιόδων κι αφετέρου επειδή ο τρόπος της ανακεφαλαιοποίησης θα παίξει ρυθμιστικό ρόλο τόσο στο μέτωπο της βιωσιμότητας του χρέους όσο και στο ύψος του πρόσθετου δανείου που θα χρειαστεί η Ελλάδα, εφόσον γίνει αποδεκτό το αίτημα για διετή επιμήκυνση της περιόδου δημοσιονομικής προσαρμογής.

Κατά τη διάρκεια της διπλής προεκλογικής περιόδου, το θέμα των κρατικών εγγυήσεων προς τις τράπεζες για υποβοήθηση της άντλησης ρευστότητας διαστρεβλώθηκε χάριν πολιτικών εντυπώσεων, με αποτέλεσμα σήμερα να θεωρείται δύσκολο ακόμη και να συζητηθεί μια λύση παροχής ενισχυμένων κινήτρων στους ιδιώτες.

Το γεγονός ότι από την προγραμματική συμφωνία των τριών κομμάτων λείπει κάθε αναφορά στην ανακεφαλαιοποίηση, πλην του άμεσου θέματος τι θα γίνει με την ΑΤΕ, αποτυπώνει τη διάθεση των τριών κομμάτων να υπερβούν τον δύσκολο επικοινωνιακό κάβο.

Οι ηγεσίες τους, άλλωστε, γνωρίζουν ότι από τον τρόπο της ανακεφαλαιοποίησης θα κριθεί το αν και πόσο θα επιβαρυνθεί το δημόσιο χρέος και κυρίως αν θα περισσέψουν κεφάλαια από τα 50 δισ. ευρώ, που έχουν προϋπολογιστεί, τα οποία θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν μέρος του χρηματοδοτικού κενού από την τυχόν επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής.

Οι τραπεζίτες αισιοδοξούν ότι μέρος, έστω, του αναβαλλόμενου φόρου από τη ζημία ομολόγων θα προσμετρηθεί στα εποπτικά κεφάλαια των τραπεζών, στον βαθμό που, όπως έγραψε το Euro2day, δικαιολογείται από τα μελλοντικά, προ προβλέψεων, κέρδη των business plans που έχουν εγκριθεί.

Οι περισσότερες τράπεζες έχουν αποτυπώσει ήδη στα κεφάλαιά τους μερικώς ή εν τω συνόλω τον αναβαλλόμενο φόρο από τη ζημία του PSI+, δείχνοντας και την αισιοδοξία τους για τις αποφάσεις που θα ληφθούν από την εποπτική αρχή.

Κάπου εδώ όμως σταματούν τα εύκολα. Η λύση της χορήγησης εγγύησης από τον προσωρινό μηχανισμό (EFSF) μόνο για τα κρατικά ομόλογα, που διακρατούν οι ελληνικές τράπεζες θεωρείται ήδη παρελθόν μετά το μπλόκο του ΔΝΤ.

Επόμενη λύση, σύμφωνα με τραπεζίτες, για να μειωθούν οι ζημίες από το PSI+ και επομένως τα κεφάλαια που θα χρειαστούν οι τράπεζες, είναι το Τ.Χ.Σ. να λάβει κοινές άνευ ψήφου μετοχές για μέρος μόνο των κεφαλαίων που θα εισφέρει στις τράπεζες.

Η τρόικα αντιλαμβάνεται ότι, αν το Τ.Χ.Σ. λάβει κοινές άνευ ψήφου μετοχές για το σύνολο της ανακεφαλαιοποίησης, τότε το εγχείρημα πώλησης των τραπεζών από το ταμείο, σε διάστημα 5ετίας, καθίσταται δυσχερές και απειλεί να τινάξει στον αέρα το πλάνο για τις ιδιωτικοποιήσεις, που προβλέπει έσοδα 16 δισ. ευρώ από την ιδιωτικοποίηση των τραπεζών.

Με δεδομένο ότι η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ συμφωνούν στην ανάγκη ιδιωτικοποίησης εντός τριετίας των τραπεζών που θα προσφύγουν στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ο στόχος άντλησης 16 δισ. ευρώ δεν τίθεται εν αμφιβόλω.

Κάλυψη της ζημίας αποτίμησης μέσω CoCos

Για τον λόγο αυτόν, οι τράπεζες ζητούν να υπάρξει διαχωρισμός στον τρόπο κάλυψης της ονομαστικής ζημίας και της ζημίας αποτίμησης από την ανταλλαγή ομολόγων.

Για τα κεφάλαια, δηλαδή, που θα χρειαστούν ως αποτέλεσμα του ονομαστικού κουρέματος (53,5% της ονομαστικής αξίας των παλαιών ομολόγων) να εκδοθούν κοινές μετοχές, ενώ για τη ζημία αποτίμησης (τη διαφορά μεταξύ ονομαστικού κουρέματος και τελικής ζημίας) να εκδοθούν CoCos.

Στηρίζουν μάλιστα το επιχείρημά τους στο ότι οι ζημίες αποτίμησης θα αντιλογιστούν σταδιακά σε βάθος χρόνου, διότι η τιμή του ομολόγου θα τείνει στο 100, όσο πλησιάζει στη λήξη του, με την προϋπόθεση βέβαια ότι και η Ελλάδα θα βελτιώνει τις μακροοικονομικές της επιδόσεις.

Τα οφέλη για τους -παλαιούς- μετόχους

Οι τραπεζίτες ζητούν, επιπρόσθετα, τα CoCos να έχουν μεγαλύτερη χρονική διάρκεια από την 5ετία, και να πλησιάζουν την 20ετία. Αν κάτι τέτοιο γίνει αποδεκτό, τότε πρακτικά οι ιδιώτες μπορούν να (επαν)αγοράσουν τις τράπεζες, αγοράζοντας και ακυρώνοντας τις κοινές άνευ ψήφου μετοχές του Τ.Χ.Σ., ενώ τα CoCos θα παραμείνουν σε ισχύ και θα αποπληρωθούν αργότερα.

Αυτό διευκολύνει τους -παλαιούς- μετόχους γιατί μειώνεται σημαντικά το ύψος των κεφαλαίων που πρέπει να βρουν για να αποπληρώσουν το Τ.Χ.Σ. Ταυτόχρονα, ενδεχόμενη αυξημένη χρήση των CoCos θα λειτουργήσει υπέρ των παλαιών μετόχων, μια και μειώνει το dilution που θα υποστούν, όπως και το ύψος της ελάχιστης συμμετοχής.

«Χρησιμοποιώντας μεγαλύτερο ποσοστό CoCos στο σύνολο των κεφαλαίων ενίσχυσης που δίνονται από το Τ.Χ.Σ., παρέχεται στις τράπεζες η δυνατότητα να αποπληρώσουν ευχερέστερα ένα σημαντικό τμήμα της συμμετοχής του ταμείου, ώστε να κατοχυρωθεί σε εύλογο χρονικό διάστημα ο ιδιωτικός χαρακτήρας τους», σημειώνει κορυφαίος τραπεζίτης.

Οι προϋποθέσεις που θέτει η τρόικα

Η τρόικα αποδέχεται, υπό προϋποθέσεις, την πρόταση των τραπεζών. Ζητά, όμως, τα CoCos να μην ξεπερνούν το 20% των κεφαλαιακών αναγκών των τραπεζών ή το 2% των βασικών εποπτικών κεφαλαίων τους (Core Tier I), μετά την ολοκλήρωση της ανακεφαλαιοποίησης.

Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα πρέπει να καλύψουν, μέσω ενεργητικότερης διαχείρισης των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού, μέρος των κεφαλαιακών τους αναγκών, ώστε τελικώς να μειωθούν τα κεφάλαια που θα αντλήσουν από το Τ.Χ.Σ. και για τα οποία το ταμείο θα λάβει ως αντάλλαγμα κοινές μετοχές και μετατρέψιμες ομολογίες.

Ακόμη πιο αναγκαίες οι συγχωνεύσεις

Η πρόταση για αυξημένη χρήση των CoCos και κυρίως το… bonus που δίνει στους παλαιούς μετόχους αναμένεται να εντείνουν την πίεση για… συγχωνεύσεις.

«Αν η κυβέρνηση και η τρόικα αποδεχθούν την αυξημένη χρήση CoCos, θα υπάρξει νέος γύρος επαφών για συγχωνεύσεις μεταξύ των μεγάλων τραπεζών», εκτιμά στέλεχος ξένου επενδυτικού ομίλου, σημειώνοντας ότι οι τραπεζίτες θα επιδιώξουν να μείνουν σε ελληνικά χέρια οι τράπεζες.

Κλειδί είναι η μείωση του κόστους καταθέσεων. Παρά τη σημαντική εκροή, στις τράπεζες παραμένουν καταθέσεις 170 δισ. ευρώ και κάθε μείωση των επιτοκίων κατά 1% οδηγεί σε εξοικονόμηση ετησίως 1,7 δισ. ευρώ.

Στην περίπτωση επομένως όπου υπάρξουν συγχωνεύσεις μεταξύ των τεσσάρων μεγάλων τραπεζών, τότε θα επιτευχθούν σημαντικές οικονομίες κλίμακας στο cost of funding, που σε συνδυασμό με την επιστροφή καταθέσεων, την ενίσχυση της ρευστότητας στην αγορά και τις υπόλοιπες συνέργειες θα καταστήσουν δυνατή την ταχύτερη αποπληρωμή των κεφαλαίων του Τ.Χ.Σ.


*To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.