«Όποιος νομίζει ότι τα IOUs ανήκουν στη ζοφερή φαντασία ορισμένων αναλυτών, ας πάει σε μια επιχείρηση να δει πώς τα βγάζει πέρα και θα καταλάβει ότι δεν απέχουμε πολύ».

Η φράση αυτή διευθύνοντος συμβούλου μεγάλης εισηγμένης αποτυπώνει ανάγλυφα τη δραματική έλλειψη ρευστότητας που επικρατεί στην αγορά. Η εταιρεία που διευθύνει εμφανίζει σημαντική επιδείνωση στα επίπεδα ρευστότητάς της, ιδιαίτερα τους τελευταίους έξι μήνες.

«Φθάσαμε στα 28 εκατ. ευρώ τζίρο το τρίμηνο, να πληρωνόμαστε τα 20 εκατ. ευρώ σε επιταγές που λήγουν σε 90 - 180 ημέρες και μόλις τα 8 εκατ. ευρώ σε μετρητά» τονίζει, συμπληρώνοντας ότι όλα αυτά συμβαίνουν με τον τζίρο μειωμένο και τα λειτουργικά κέρδη να παραμένουν οριακά θετικά.

Η εκτίναξη των επιταγών έχει ως αποτέλεσμα η εταιρεία να μην μπορεί να τις προεξοφλήσει στις τράπεζες καθώς έχει πλαφονάρει, με αποτέλεσμα να προσφεύγει, όπου και όταν μπορεί, στην παλιά πρακτική της εκχώρησης σε προμηθευτές επιταγών πελατών. Προϋπόθεση βέβαια είναι η εταιρεία που παίρνει τις επιταγές τρίτου να διαθέτει ανοιχτά όρια προεξόφλησής τους στις τράπεζες.

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου επιχειρήσεις αναγκάζονται να δεχθούν επιταγές τρίτων χωρίς να έχουν τη δυνατότητα προεξόφλησής τους στις τράπεζες, γιατί έχουν ήδη πλαφονάρει.

Η πρακτική αυτή δεν εμφανίστηκε την τελευταία περίοδο καθώς συνηθιζόταν και παλαιότερα σε μικρομεσαίες εμπορικές κυρίως επιχειρήσεις. Το αξιοπερίεργο είναι ότι η χρήση αυτής της μεθόδου έχει ανέβει πλέον ακόμα και στα κορυφαία επίπεδα του επιχειρείν.

Η εξόφληση με επιταγές τρίτων αποτελεί την πιο διαδεδομένη σήμερα πρακτική μεταξύ επιχειρήσεων και συνοδεύεται από παράταση του μέσου χρόνου εξόφλησης, εξέλιξη που δείχνει τις διαστάσεις που λαμβάνει το φαινόμενο πιστωτικής ασφυξίας από την έλλειψη ρευστότητας.

Οι ελληνικές επιχειρήσεις τελούν σε ιδιότυπη ομηρεία. Εξαιτίας της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, υποχρεώνονται να προκαταβάλλουν ως και στο ακέραιο τα ποσά για αγορά πρώτων υλών, την ώρα που οι εγγυητικές των ελληνικών τραπεζών γίνονται δύσκολα αποδεκτές.

Την ίδια στιγμή, έχουν να αντιμετωπίσουν μείωση πωλήσεων και λειτουργικών κερδών, αύξηση του μέσου χρόνου εξόφλησης των απαιτήσεων, τις κλειστές στρόφιγγες των τραπεζών ή ιδιαίτερα αυξημένο κόστος δανεισμού και μεγάλα φέσια από το Δημόσιο, το οποίο καθυστερεί να επιστρέψει ΦΠΑ, ή να εξοφλήσει τους προμηθευτές του.

Ήδη ένα μεγάλο μέρος της αγοράς στην πράξη έχει σταματήσει να πληρώνει. Πέραν των εταιρειών που έχουν καταθέσει αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99, στάση πληρωμών έχουν κηρύξει άτυπα και πολλές εταιρείες που παρέχουν υλικά ή υπηρεσίες στο Δημόσιο.

«Ο χρόνος εξόφλησης των προμηθευτών μας τείνει να γίνει αντίστοιχος του χρόνου είσπραξης των απαιτήσεών μας από το Δημόσιο», ομολογεί διευθυντικό στέλεχος ομίλου υγείας, σημειώνοντας ότι αυτήν τη στιγμή ο ιδιωτικός τομέας δανείζει, και μάλιστα άτοκα, το Δημόσιο.

Αν τα πράγματα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο, προειδοποιεί ο ίδιος, τότε οι επιχειρήσεις που φεσώνει το Δημόσιο θα αρχίσουν να πληρώνουν τα δάνεια των -κρατικών- τραπεζών με εκχώρηση απαιτήσεων έναντι του Δημοσίου. Πρόκειται για συμψηφισμό που θα επιβληθεί στην πράξη, σημειώνει.

Από έρευνα σε βιομηχανίες της Βορείου Ελλάδος, που δημοσιοποίησε χθες ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, προκύπτει ότι τους τελευταίους έξι μήνες οι επιχειρήσεις μείωσαν τις επενδύσεις τους κατά 81,2%, ενώ αντιμετώπισαν σε ποσοστό 76,8% αυξημένα προβλήματα στη ρευστότητά τους και κατά 75,4% αύξηση στο κόστος δανεισμού.

Την ίδια στιγμή, διαπιστώνεται ότι ακόμη και μεγάλοι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, υιοθετούν συντηρητικότερες πολιτικές διαχείρισης ρευστότητας. Τα πρώτα στοιχεία από τη δημοσίευση οικονομικών καταστάσεων α΄ τριμήνου είναι ενδεικτικά.

Παρατηρείται εμφανής αύξηση των υποχρεώσεων προς προμηθευτές, ακόμη και όταν οι πωλήσεις υποχωρούν, μείωση των αποθεμάτων και των επενδύσεων καθώς και αύξηση του βραχυπρόθεσμου ή και του μακροπρόθεσμου δανεισμού.

Οι μεγάλοι της ελληνικής βιομηχανίας παίζουν κατενάτσιο ως προς τη διαχείριση της ρευστότητας, προκειμένου να διαθέτουν εφεδρείες έναντι κινδύνων που κρύβει το ρευστό σκηνικό στην Ελλάδα και στην ευρωζώνη.

Φοβούμενοι ενδεχόμενη παράταση της ακυβερνησίας στην Ελλάδα, ασταθή κυβέρνηση ή περισσότερες δυσκολίες στη σχέση της χώρας με τους θεσμικούς της εταίρους, και επομένως περισσότερες καθυστερήσεις στην εκταμίευση των δόσεων, οι μεγάλοι ελληνικοί όμιλοι ενεργοποιούν σχέδια επιφυλακής.

Στόχος τους είναι να εξασφαλίσουν ρευστότητα που να μπορεί να χρηματοδοτήσει το κεφάλαιο κίνησης για μερικούς μήνες, ακόμη και αν η κατάσταση ξεφύγει εκτός ελέγχου. Με δεδομένο ότι οι περισσότεροι εξ αυτών διακρίνονται από εξωστρέφεια, διενεργώντας μικρό μέρος των πωλήσεών τους στην Ελλάδα, προτεραιότητα είναι να διασφαλίσουν την ομαλή πληρωμή τους, και ως εκ τούτου μέρος της ρευστότητας διαφυλάσσεται σε τράπεζες του εξωτερικού.


**Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με τον αρθρογράφο; Τι γνώμη έχετε;

To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.