Αδικαιολόγητα υψηλά θεωρεί σχεδόν το σύνολο των μετεχόντων στην αγορά φυσικού αερίου τα τέλη χρήσης του συστήματος που προτείνει ο ΔΕΣΦΑ.

Οι παρατηρήσεις του για τον κανονισμό τιμολόγησης που συνέταξε και ο οποίος τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από τη ΡΑΕ στην πλειονότητά τους καταλήγουν στην επισήμανση ότι με τις χρεώσεις αυτές επιβαρύνεται ακόμη περισσότερο το συνολικό κόστος του φυσικού αερίου, μειώνοντας την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων που το χρησιμοποιούν(ηλεκτροπαραγωγοί, διυλιστήρια, εταιρείες παροχής, μεταλλουργίες).

Μάλιστα, η Μότορ Όιλ, από το προοίμιο ακόμη των παρατηρήσεών της, επισημαίνει ότι «ο μόνος σκοπός που φαίνεται ότι εξυπηρετείται από την εφαρμογή των νέων τιμολογίων είναι η άμεση οικονομική ωφέλεια του ΔΕΣΦΑ και της ΔΕΠΑ (μητρική εταιρείας), με στόχο την προσέλκυση επενδυτών».
 
Όπως επίσης αφήνει σαφώς να εννοηθεί, προκρίνεται τελικά η πώληση των δύο εταιρειών να γίνει σε βάρος των χρηστών με την περαιτέρω οικονομική τους επιβάρυνση και με τη μεγαλύτερη στεγανοποίηση της αγοράς φυσικού αερίου, «ελαττώνοντας τις πιθανότητες ουσιαστικής απελευθέρωσης και ανεξαρτητοποίησης των πελατών τους».

Ο καθορισμός των τιμολογίων χρήσης του συστήματος έγινε με βάση το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου (wacc) για τον υπολογισμό της ανάκτησης των επενδύσεων που πραγματοποιεί ο ΔΕΣΦΑ. Το ετήσιο ποσοστό ανάκτησης προτείνεται από τον ΔΕΣΦΑ στο 12,2%, ποσοστό που σχεδόν το σύνολο όσων εταιρειών μετείχαν στη διαβούλευση απορρίπτει ως υπερβολικό για εταιρείες utilities, οι οποίες έχουν σταθερή απόδοση υπενδεδυμένων κεφαλαίων.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του euro2day, οι αρχικές προθέσεις του ΔΕΣΦΑ ήταν για ακόμη υψηλότερη απόδοση της τάξης του 17%. Ωστόσο, υπήρξαν έντονες πιέσεις από την πλευρά της ΡΑΕ, ώστε να περιοριστεί κατά το δυνατόν το ποσοστό απόδοσης ώστε να πλησιάσει τους μέσους όρους της Ε.Ε.

Country risk και TAP

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι στη διαμόρφωση του ποσοστού αυτού σημαντική συμμετοχή έχει ο συντελεστής του country risk της Ελλάδας. Το γεγονός επισημαίνεται από τους περισσότερους συμμετέχοντες στη δημόσια διαβούλευση.

Για παράδειγμα, ο όμιλος Μυτιληναίου το αντιμετωπίζει με αρκετό τακτ. Ωστόσο, το πλέον καυστικό σχόλιο προέρχεται από μη ελληνική εταιρεία, και συγκεκριμένα από την Trans Adriatic Pipeline, η οποία μέσω της υλοποίησης του ομώνυμου αγωγού σκοπεύει να επενδύσει στην Ελλάδα από τα κεφάλαια των μετόχων της (Statoil, EGL, E.ON) περίπου 700 εκατ. ευρώ.
 
Όπως αναφέρει συγκεκριμένα στις παρατηρήσεις της, το ρίσκο αυτό θα πρέπει να το υπολογίζουν μόνο οι ξένες εταιρείες που πραγματοποιούν επενδύσεις στην Ελλάδα, ώστε να αντιμετωπίζουν κινδύνους από αλλαγές στους συντελεστές φορολόγησης, αλλαγές στη νομοθεσία κ.λπ.
 
«Από τη στιγμή όπου το ελληνικό δημόσιο είναι ο πραγματικός μέτοχος του ΔΕΣΦΑ, πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να υφίσταται πολιτικό ρίσκο σε επενδύσεις όπως αυτές που κάνει η κρατική εταιρεία», τονίζεται στις παρατηρήσεις του ΤΑΡ, ο οποίος για επιχειρήσεις utilities προτείνει την εφαρμογή του μοντέλου divident discount, που είναι περισσότερο προσαρμοσμένο στα δεδομένα σταθερά έσοδα που εμφανίζουν.

Ας σημειωθεί εδώ ότι ο ΔΕΣΦΑ, ως συντελεστή country risk για την Ελλάδα υπολογίζει ποσοστό 6,75%, ενώ με βάση τη διαφορά μεταξύ του τριετούς ελληνικού και γερμανικού ομολόγου θα έπρεπε να είναι… 30,70%.

Μάλιστα, όπως σημειώνει ο ΔΕΣΦΑ στην παρουσίαση των παραμέτρων που χρησιμοποίησε, «το μεσοσταθμικό κόστος κεφαλαίου είναι το χαμηλότερο δυνατό, το οποίο δεν θέτει σε κίνδυνο τη χρηματοδότηση των έργων του και δεν απαξιώνει την τοποθέτηση των μετόχων στον ΔΕΣΦΑ».

Από τις πάμπολλες παρατηρήσεις, να επισημάνουμε αυτήν του ομίλου Μυτιληναίου που είναι από τους μεγαλύτερους καταναλωτές φυσικού αερίου (Protergia, M+M, Αλουμίνιον, μονάδα συμπαραγωγής) αναφορικά με τον προτεινόμενο χρόνο απόσβεσης, που είναι μόλις 10 χρόνια, όταν οι αντίστοιχες επενδύσεις αποσβένυνται σε 25 χρόνια.

Όπως αναφέρει στις παρατηρήσεις του, ο ρεαλιστικότερος χρόνος απόσβεσης θα μετρίαζε την επιβάρυνση των ισχυόντων τιμολογίων. Επίσης, η Ήρων Θερμοηλεκτρική (όμιλος ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ) όπως και άλλοι συμμετέχοντες, εκφράζουν αμφιβολίες για το πόσο ανταποκρίνεται στα πράγματα μία ανακτήσιμη διαφορά 320 εκατ. ευρώ για την περίοδο 2006-2010, η οποία δεν αιτιολογείται επαρκώς από τον ΔΕΣΦΑ, χρονιές κατά τις οποίες σύμφωνα με τους ισολογισμούς της υπήρξαν μεγάλες υπερβάσεις στο λειτουργικό κόστος.

Τέλος, η Εlpedison (ΕΛΠΕ-Edison) επισημαίνει ότι το μοντέλο χρεώσεων που προτείνει ο ΔΕΣΦΑ στηρίζεται κατά 90% στη δέσμευση δυναμικότητας της υποδομής και κατά 10% στις μεταφερόμενες ποσότητες φυσικού αερίου, ενώ εφαρμόζεται και η μεθοδολογία του εγγυημένου εσόδου.

Με το μοντέλο αυτό ο ΔΕΣΦΑ εν τέλει μηδενίζει κάθε επιχειρηματικό ρίσκο, το οποίο μεταφέρεται στους χρήστες του δικτύου.