Διώξεις σε βαθμό κακουργήματος για ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο άνω των 150.000 ευρώ και αλλαγές στον Πτωχευτικό Κώδικα επιστρατεύουν τα συναρμόδια υπουργεία για να κλείσουν τα παραθυράκια των νόμων, που επιτρέπουν στους φοροφυγάδες να συλλαμβάνονται μεν με τη διαδικασία του αυτοφώρου, να φεύγουν όμως σαν κύριοι και με εξάλειψη των ποινικών κυρώσεων επειδή πρόλαβαν να… πτωχεύσουν.

Οι εισηγήσεις που διατυπώθηκαν σε ευρεία σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομικών υπό τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τη συμμετοχή κορυφαίων δικαστικών λειτουργών κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση και αναμένεται να εξειδικευτούν και να λάβουν μορφή νομοθετικής ρύθμισης το συντομότερο δυνατό, ακόμα και την ερχόμενη εβδομάδα.

Σύμφωνα με αυτές, ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο άνω των 150.000 ευρώ θα αποτελούν κακούργημα και όχι πλημμέλημα. Σήμερα, ένας φορολογούμενος αν χρωστάει είτε 10.000 ευρώ είτε 1 εκατ. ευρώ διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος.

Το πλημμέλημα, όμως, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τριών έως πέντε ετών και οι ποινές αυτές στην πράξη έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα και οι φοροφυγάδες αφήνονται ελεύθεροι.

Εξαίρεση αποτελούν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές από ΦΠΑ άνω των 70.000 ευρώ, που ήδη είναι κακούργημα, το οποίο όμως ακυρώνεται πρακτικά αν ο φορολογούμενος έχει προλάβει να υπαχθεί στο περιβόητο άρθρο 99.

Όπως προκύπτει από ερώτηση που κατέθεσε χθες στη Βουλή ο πρώην υπουργός Οικονομικών Δ. Κουσελάς και την οποία προσυπογράφουν επιπλέον 14 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ (Αλ. Αθανασιάδης, Δ. Βαρβαρίγος, Π. Βλατής, Λ. Γρηγοράκος, Δ. Καρύδης, Λ. Κατσέλη, Μ. Κατρίνης, Β. Κεγκέρογλου, Α. Μακρυπίδης, Γ. Ντόλιος, Α. Παπαθανάση, Π. Ρήγας, Δ. Τσιρώνης, Γ.-Ε. Χαραλαμπόπουλος), το πρόβλημα φαίνεται πως αφορά τις διατυπώσεις του άρθρου 12 του Ν. 4013/2011, το οποίο προβλέπει πως με την επικύρωση της συμφωνίας (για ένταξη στο άρθρο 99) «εξαλείφεται το αξιόποινο των αδικημάτων έκδοσης ακάλυπτων επιταγών και καθυστέρησης οφειλών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία που έχουν τελεστεί πριν από τη σύναψη της συμφωνίας».

Οι 15 βουλευτές υποστηρίζουν ότι στα πρωτοδικεία συνωστίζονται εκατοντάδες επιχειρήσεις ζητώντας να υπαχθούν στο άρθρο 99 και να τύχουν της προστασίας της συγκεκριμένης ρύθμισης, ώστε να αποφύγουν σωρευμένες φορολογικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Επίσης εικάζεται ότι πολλές περιπτώσεις κατέφυγαν στο άρθρο 99 όχι για να διασώσουν τις εταιρίες τους, αλλά για να αποφύγουν τη δίωξη από τους πιστωτές, μεταξύ των οποίων και το Δημόσιο.

Παραθέτουν, μάλιστα, πρόσφατη δήλωση του Οικονομικού Εισαγγελέα Γ. Πεπόνη σύμφωνα με την οποία «η διάταξη αυτή φτάνει στο σημείο να εξαλείφει πλήρως το αξιόποινο για χρέη προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, με μόνο κριτήριο να επικυρωθεί η συμφωνία για ένταξη στο άρθρο 99, δίχως να εξαρτά την εξάλειψη του αξιόποινου από την επιτυχία του προγράμματος εξυγίανσης» και ζητούν αλλαγές στον Πρωχευτικό Κώδικα.

Τις αλλαγές αυτές πράγματι τις μελετά το υπουργείο Οικονομικών, όπως άλλωστε και αλλαγές ως προς τις ποινές που επιφέρει το αδίκημα της ύπαρξης ληξιπρόθεσμων χρεών προς το Δημόσιο.