Οι πληροφορίες ότι η πρόταση που κατέθεσε στον υπουργό Οικονομικών, κ. Βενιζέλο η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών για το "κούρεμα" του χρέους απορρίφθηκε με την εμφάνισή της δείχνει τη μηδενική διαπραγματευτική ικανότητα της χώρας.

Παρότι αυτή επιφέρει μεγαλύτερη μείωση του χρέους κατά περίπου 20 δισ. ευρώ, από ένα οριζόντιο κούρεμα κατά 50%, δεν την κοίταξαν καν. Και μεταξύ μας, ούτε οι ίδιοι οι τραπεζίτες είχαν την παραμικρή προσδοκία ότι μπορούσε να συμβεί κάτι διαφορετικό.

Όλοι γνώριζαν ότι η Ελλάδα δεν είχε διαπραγματευτική πυγμή. Υπό αυτό το πρίσμα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι εξαρχής αποτελούσε καμένο χαρτί. Υπάρχουν όμως και αυτοί που αναρωτιούνται γιατί απορρίφθηκε άμα τη εμφανίσει της. Και κάποιοι εξ αυτών κάνουν ήδη λόγο για προειλημμένες αποφάσεις.

Η πρόταση της ΕΕΤ περιλάμβανε δύο επιλογές:.

Η πρώτη προέβλεπε "κούρεμα" 57,5%. Έδινε δε ως αντάλλαγμα μετρητά που αντιστοιχούσαν στο 22,5% της ονομαστικής αξίας του παλαιού ομολόγου και νέο 20ετές ομόλογο του ελληνικού δημοσίου, χωρίς καμία εγγύηση, ονομαστικής αξίας ίσης με το 20% της ονομαστικής αξίας του παλαιού ομολόγου.

Η δεύτερη επιλογή προέβλεπε "κούρεμα" 30% επί της ονομαστικής αξίας με αντάλλαγμα ομόλογο 20ετούς διάρκειας, ελληνικού δημοσίου, χωρίς εγγύηση, που να αντιστοιχεί στο 70% της ονομαστικής αξίας τού προς ανταλλαγή ομολόγου.

Στόχος της πρότασης ήταν οι μεν ξένες τράπεζες, που αποτιμούν τα ελληνικά ομόλογα σε τιμές αγοράς, να επιλέξουν την πρώτη επιλογή, και επομένως για χρέος ως 120 δισ. ευρώ να επερχόταν "κούρεμα" 57,5%, οι δε εγχώριες τράπεζες και οι ασφαλιστικές καθώς και τα ταμεία να επιλέξουν τη δεύτερη επιλογή.

Η πρόταση θα μείωνε το ελληνικό χρέος ως και 95 δισ. ευρώ, εφόσον επιτυγχανόταν συμμετοχή στο 100% για τα ομόλογα ύψους 205 δισ. ευρώ που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες.

Και το Δημόσιο θα έπρεπε να καλύψει μόνο τη ζημία στα ταμεία ύψους 6,6 δισ. ευρώ, αφού οι τράπεζες θα μπορούσαν να κεφαλαιοποιηθούν από τους μετόχους τους.

Στον αντίποδα, το σενάριο του "κουρέματος" κατά 50%, με αντάλλαγμα μετρητά που να αντιστοιχούν στο 15% της ονομαστικής αξίας του παλαιού ομολόγου και νέο ομόλογο 30ετίας, χωρίς εγγύηση, το οποίο αντιστοιχεί στο 35% της ονομαστικής αξίας του παλαιού, "κουρεύει" μεν το χρέος έως 102,5 δισ. ευρώ, αλλά το Δημόσιο θα χρειαστεί τουλάχιστον 17 δισ. ευρώ για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες και άλλα 13 δισ. ευρώ για τα ταμεία και τις ασφαλιστικές.

Επομένως, η καθαρή μείωση του χρέους, εφόσον οι τράπεζες και τα ταμεία δεν ανακεφαλαιοποιηθούν απευθείας από τον EFSF, περιορίζεται στα 72,5 δισ. ευρώ.


*To Εuro2day.gr ενθαρρύνει τον διάλογο και την έκφραση απόψεων από τους αναγνώστες. Σχολιάστε το άρθρο και πείτε την άποψή σας δημόσια για όσα συμβαίνουν και μας αφορούν όλους. Αν θεωρείτε το άρθρο σημαντικό, διαδώστε το με τα εργαλεία κοινωνικής δικτύωσης.