Μπορεί να λείπουν περίπου 1,5 εκατ. παραθεριστικές κατοικίες από τη Μεσόγειο, όπως τονίζουν με κάθε ευκαιρία ορισμένα κυβερνητικά στελέχη, αλλά δεν είναι σίγουρο πως η Ελλάδα θα πάρει τη μερίδα του λέοντος.
 
Πρώτον, γιατί δεν αντέχει χωροταξικά και, δεύτερον, γιατί δεν έχει, προς το παρόν, σχέδιο και θεσμικό πλαίσιο.

Τα στελέχη του τουρισμού υποστηρίζουν πως, με δεδομένο τον κορεσμό των υπόλοιπων αγορών (κυρίως της Ισπανίας), η Ελλάδα θα μπορούσε να επωφεληθεί και να προσελκύσει επενδύσεις που θα κινηθούν κοντά στα 2 δισ. ετησίως για τα επόμενα χρόνια.

Τις επόμενες εβδομάδες, αν τηρηθούν τα χρονοδιαγράμματα, θα δοθεί η τελευταία μάχη για το ακριβές σχέδιο, καθώς προωθούνται οι τελικές ρυθμίσεις που αφορούν στην παραθεριστική κατοικία. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί, στο μεσοπρόθεσμο, για δημοσιοποίησή τους εντός του Αυγούστου και το ενδιαφέρον της αγοράς εντείνεται.

Στη μία πλευρά βρίσκονται οι ξενοδόχοι, που θεωρούν πως οι παραθεριστικές κατοικίες πρέπει να εντάσσονται σε ολοκληρωμένα συγκροτήματα μαζί με πολυτελή ξενοδοχεία.

Στην άλλη, οι εταιρίες ανάπτυξης ακινήτων, που θεωρούν πως τα συγκροτήματα κατοικιών μπορούν να λειτουργήσουν και αυτόνομα. Με βάση μία άλλη πρόταση, η Ελλάδα πρέπει να ακολουθήσει το μοντέλο του Μαρόκου και να κατασκευάσει συγκροτήματα που θα περιλαμβάνουν κατοικίες και μικρά ξενοδοχεία, όχι μεγαθήρια.

Κάπου στη μέση βρίσκεται ο υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού, κ. Π. Γερουλάνος, ο οποίος μέχρι πρόσφατα δήλωνε πως η παραθεριστική κατοικία θα αναπτυχθεί «χέρι-χέρι με τις ξενοδοχειακές υποδομές». Εσχάτως, στο υπουργείο δεν αποκλείουν και τα αυτόνομα συγκροτήματα, εξέλιξη που σημαίνει πως δεν εισακούστηκαν πλήρως οι προτάσεις του συνδέσμου των τουριστικών επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ).

Ο ΣΕΤΕ επιμένει να θεωρεί πως οι τουριστικές κατοικίες πρέπει να αποτελούν «αναπόσπαστο τμήμα ευρύτερων τουριστικών συγκροτημάτων». Στην κυβέρνηση μπορεί να μην υιοθετούν πλήρως αυτήν τη θέση, αλλά συμφωνούν σε ένα άλλο σημείο: πως οι κατοικίες πρέπει να είναι μεγάλης επιφάνειας, 100 τ.μ. και πάνω, ώστε να απευθύνονται «σε τουρίστες υψηλής εισοδηματικής στάθμης» και όχι μόνο «στους χαμηλοσυνταξιούχους της Ευρώπης».

Πριν από λίγες ημέρες, σε συνέδριο για τις τουριστικές επενδύσεις, ο κ. Κ. Τριβιζάς, επικεφαλής της βρετανικής εταιρίας συμβούλων Aeolus Hospitality, έδωσε μία ακόμα διάσταση. Όπως είπε, η κυβέρνηση πρέπει να έχει στο μυαλό της πως, χωρίς ικανοποιητική αεροπορική σύνδεση των περιοχών τουριστικής κατοικίας με την Ευρώπη, οι επενδύσεις δεν θα έχουν τύχη.

Η επιτυχία των Ισπανών συνδέεται με το γεγονός πως ο Βρετανός αγοραστής μπορεί να φύγει την Παρασκευή το απόγευμα από το Λονδίνο, να είναι το βράδυ στο εξοχικό του και να επιστρέψει Δευτέρα πρωί στο γραφείο.

Η κυβέρνηση φέρεται να έχει επιλέξει περιοχές για την ανάπτυξη παραθεριστικών συγκροτημάτων, με βάση ένα κριτήριο: την ύπαρξη μεγάλων εκτάσεων που βρίσκονται στα χέρια του Δημοσίου, όπως η Ρόδος, η παραλιακή ζώνη της Αιτωλοακαρνανίας, η Ηλεία κ.λπ.

Ταυτόχρονα, επενδυτές που έχουν αγοράσει παραλιακά ακίνητα τα τελευταία χρόνια αναμένουν τις σχετικές ρυθμίσεις. Κάποιοι από αυτούς περιμένουν αρκετά χρόνια, καθώς και η προηγούμενη κυβέρνηση είχε υποσχεθεί αντίστοιχο σχέδιο.

Όμως, το Χωροταξικό για τον Τουρισμό, που είχε παρουσιάσει ο τότε υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιάς, αποτέλεσε κόκκινο πανί για το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά. Υποστήριζε πως το σχέδιο της Ν.Δ. «παραδίδει τις καλύτερες περιοχές της χώρας στα μεγάλα κατασκευαστικά συμφέροντα».