Φρενο στις διαδικασίες εξπρες για την εκδίκαση υποθέσεων που αφορούν φορολογικά ζητήματα, την οποία προωθούσε το υπουργείο Οικονομικών βάζει με απόφασή του το Διοικητικό Εφετείο της Αθήνας.

Το δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικές και αντίθετες στην Συμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου διατάξεις του ν. 3900/2010 για την επιτάχυνση της διοικητικής δικαιοσύνης κρίνοντας οτι οι δημοσιονομικοί λόγοι και οι ταμειακές ανάγκες του κράτους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την μή χορήγηση αναστολών από δικαστήρια που εξετάζουν φορολογικές και τελωνειακές υποθέσεις.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του δικαστηρίου "η διάταξη του άρθρου 209 Α του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας που προβλέπει σε φορολογικές και τελωνειακές διαφορές ως λόγο αναστολής μόνο την πρόδηλη βασιμότητα του ενδίκου μέσου και όχι και την ανεπανόρθωτη βλάβη που τυχόν απειλείται από την άμεση εκτέλεση της δικαστικής απόφασης κατα της οποίας έχει ασκηθεί το ένδικο μέσο το οποίο δεν εκτιμάται ως προδήλως απαρέδεκτο ή αβάσιμο είναι αντισυνταγματική και ως εκ τούτου ανίσχυρη και μή εφαρμοστέα διότι θίγει στον πυρήνη του το ως ανω δικαίωμα που κατοχυρώνεται από το Συνταγμα και την Συμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου".

Επιλέον, σύμφωνα με την δικαστική απόφαση "επί των φορολογικών και τελωνειακών διαφορών ως προς τις οποίες δεν προκύπτει αντικειμενικός λόγος που να δικαιολογεί τη διαφορετική δικονομική ρύθμιση τους πρέπει να εφαρμόζονται οι γενικές διατάξεις του άρθρου 208 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας οι οποίες με την προβλεπόμενη στάθμιση των αντιτιθέμενων συμφερόντων ικανοποιούν την αρχή της αναλογικότητας".