Η εισαγγελική έρευνα που διατάχθηκε για την αγορά 6 αιολικών πάρκων της BCI (Δημήτρης Καραγκουλές), από τη ΔΕΗ, το πλέον πιθανό είναι να καταλήξει στο αρχείο, αφού καμία συμφωνία δεν υπογράφηκε, καθώς η διαδικασία έμεινε στη μέση, έπειτα από καταιγισμό δημοσιευμάτων που μιλούσαν για σκανδαλωδώς υψηλό τίμημα.

Η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα τον Σεπτέμβριο του 2010, με τη διαρροή πληροφοριών περί διαφωνίας μελών του Δ.Σ. της ΔΕΗ, αναφορικά με τους όρους εξαγοράς των 6 αιολικών πάρκων. Μάλιστα, το θέμα έγινε ιδιαίτερα σοβαρό, καθώς ο κυρίως διαφωνών ήταν ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Απόστολος Μπαράτσης.

Ποιο όμως ήταν το αντικείμενο της υπόθεσης, ή καλύτερα της διαφωνίας; Επρόκειτο για ένα χαρτοφυλάκιο 6 αιολικών πάρκων. Από αυτά, τα τρία σε λειτουργία, με ισχύ 24,65 μεγαβάτ και συντελεστή φορτίου 25%, και τα τρία υπό ανάπτυξη με ισχύ 48 μεγαβάτ και συντελεστή φορτίου 33,7%. Σύμφωνα με τη ΔΕΗ και την 100% θυγατρική της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, η εξαγορά συζητούνταν με στόχο την αύξηση του μεριδίου της εταιρίας στην ελληνική αγορά των ανανεώσιμων πηγών και την επίτευξη των εθνικών στόχων για τις ΑΠΕ.

Τα «παρατράγουδα» ξεκίνησαν με το τίμημα που θα εισέπραττε η BCI, το οποίο από πολλούς κρίθηκε υπερβολικό για την πραγματική θέση της εταιρίας που θα εξαγοραζόταν αλλά και για τις τιμές που ισχύουν στην αγορά. Για τα τρία αιολικά σε λειτουργία, το τίμημα που συμφωνήθηκε κατ' αρχάς ήταν 17,3 εκατ. ευρώ και ανάληψη της αποπληρωμής δανείου 28,26%, δηλαδή συνολικά 45,64 εκατομμύρια ευρώ, ενώ με βάση την παραγωγή ο βαθμός εσωτερικής απόδοσης (IRR) υπολογίστηκε σε 11%.

Για τα τρία αιολικά υπό ανάπτυξη, με ισχύ 48 μεγαβάτ, συμφωνήθηκε τίμημα εξαγοράς 26,02 εκατ., ενώ για την ολοκλήρωση του έργου η ΔΕΗ θα έπρεπε να καταβάλει ίδια κεφάλαια 16,9 εκατ. και να λάβει δάνειο ύψους 50,7 εκατομμυρίων.

Συνολικά, δηλαδή, να αναλάβει υποχρεώσεις 93,63 εκατ. ευρώ. Παρά το υψηλό ποσό με το οποίο θα επιβαρύνονταν η ΔΕΗ και το οποίο ανά εγκατεστημένο μεγαβάτ πλησιάζει τα 2 εκατομμύρια, ξεπερνώντας κατά πολύ το μέσο κόστος αιολικών στην Ελλάδα, ο βαθμός εσωτερικής απόδοσης της επένδυσης (IRR) υπολογίστηκε σε 15%.

Και αυτό επειδή τα καλά ανεμολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής όπου θα εγκαθίσταντο (Ροδόπη) προσφέρουν συντελεστή φορτίου 33,7%, δηλαδή πολύ πάνω από τον μέσο όρο στην Ελλάδα, που είναι 25%.

Ωστόσο, η κύρια διαμάχη αφορούσε στο κόστος αγοράς των αδειών, γιατί στην ουσία άδειες αγόραζε η ΔΕΗ. Αυτές αποτιμήθηκαν σε 541.000 ευρώ ανά μεγαβάτ (26,02 εκατ. ευρώ: 48 μεγαβάτ), όταν στην αγορά σε περιοχές με τα ίδια χαρακτηριστικά οι άδειες πουλιούνται κάτω από 250.000 ευρώ ανά μεγαβάτ.

Η αρνητική δημοσιότητα που συνόδεψε το θέμα, οι πληροφορίες και οι ακριτομυθίες για σύγκρουση του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ κ. Αρθούρου Ζερβού με τον αναπληρωτή διευθύνοντα σύμβουλο έφτασαν μέχρι και τα υψηλότερα κλιμάκια του Μαξίμου, ενώ σε κάποια φάση έγκυρες πληροφορίες έφεραν τον πρώτο στα πρόθυρα της παραίτησης.

Εν τέλει, με την παρέμβαση «ψυχραιμότερων», αποσοβήθηκε η εξωτερίκευση της διοικητικής κρίσης στη ΔΕΗ, η επένδυση τέθηκε στο αρχείο και η ΔΕΗ Ανανεώσιμες ψάχνει για άλλες ευκαιρίες, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές.