Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, συνηθίζει να λέει ο πρόεδρος του Εurogroup κ. Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ. Και το Σύμφωνο για το ευρώ κρύβει πολλές.

Για παράδειγμα, στην παράγραφο 3 του παραρτήματος, που ανακοινώθηκε τα ξημερώματα του Σαββάτου, αναγράφεται ξεκάθαρα πως πλέον οι αποφάσεις και οι παρεμβάσεις στις οικονομικές πολιτικές της ευρωζώνης θα γίνονται και από τους εταίρους, και όχι μόνο από την Κομισιόν.

Όπως είχε γράψει την Παρασκευή το euro2day, η βασική επιδίωξη της Γερμανίας είναι να μπορεί να αξιολογεί και να αποφασίζει για τους προϋπολογισμούς των άλλων χωρών όταν αισθάνεται ότι απειλείται η σταθερότητα της ευρωζώνης.

Το κείμενο, όπως ανακοινώθηκε, λέει τα εξής:

"Κάθε χρόνο θα αναλαμβάνονται συγκεκριμένες εθνικές δεσμεύσεις από κάθε αρχηγό κράτους ή κυβέρνηση. Η εκπλήρωση των δεσμεύσεων και η πρόοδος προς την επίτευξη των στόχων της κοινής πολιτικής θα παρακολουθούνται κατά έτος σε πολιτικό επίπεδο από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της ζώνης του ευρώ και των συμμετεχουσών χωρών, με βάση έκθεση της Επιτροπής. Επιπλέον, τα κράτη-μέλη αναλαμβάνουν την υποχρέωση να διαβουλεύονται με τους εταίρους τους πριν εφαρμόσουν οποιαδήποτε σημαντική οικονομική μεταρρύθμιση με ενδεχόμενες δευτερογενείς επιπτώσεις."

Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο χώρες όπως η Ελλάδα θα έχουν να λογοδοτήσουν και ενώπιων κρατών όπως η Γερμανία για την οικονομική πολιτική που ασκούν και επίσης θα υποχρεούνται να αναθεωρούν μέτρα εάν κρίνεται ότι αυτό θα επηρεάσει τη σταθερότητα του ευρώ. Μέχρι τώρα τη δικαιοδοσία αυτή είχε μόνο η Κομισιόν.

Αυτή είναι ίσως και η πιο σημαντική αλλαγή που συμφωνήθηκε και πέρασε στα ψιλά. Στα ψιλά πέρασε επίσης και η απόφαση των "17" βάσει της οποίας οι κυβερνήσεις θα πρέπει να καταβάλουν νέες εγγυήσεις και βοήθεια στις τράπεζες που δεν θα περάσουν τον επόμενο γύρο των stress tests.

Ακόμα, βάσει του Συμφώνου του ευρώ, η Γερμανία κατάφερε να περάσει τις απόψεις της και για το δημόσιο χρέος, που ανάγεται πλέον σε ένα από τα κύρια κριτήρια αξιολόγησης των χωρών-μελών. Η απόφαση αναφέρει ότι οι χώρες με υπερβολικό χρέος θα είναι υποχρεωμένες να το μειώνουν κατά 1/20 ετησίως.

Σε περίπτωση αδυναμίας, θα είναι αναγκαίο να παίρνουν μέτρα. Αυτή η παράμετρος για κράτη όπως η Ελλάδα προϋποθέτει λιτότητα διαρκείας αλλά και πρωτογενή πλεονάσματα 5%, ώστε ο στόχος αυτός να είναι βιώσιμος.

Επίσης, βάσει της απόφασης, τα κράτη-μέλη της ζώνης του ευρώ αναλαμβάνουν να πάρουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την επιδίωξη των ακόλουθων στόχων:

1. Προώθηση της ανταγωνιστικότητας. Η πρόοδος θα αξιολογείται βάσει της εξέλιξης των μισθών, της παραγωγικότητας και των αναγκών προσαρμογής της ανταγωνιστικότητας. Η Κομισιόν αναλαμβάνει να θεσπίσει τον λεγόμενο δείκτη ανταγωνιστικότητας, βάσει του οποίου οι χώρες θα καλούνται να παίρνουν μέτρα όταν θα χρειάζεται.

2. Προώθηση της απασχόλησης. Δηλαδή, περαιτέρω φιλελευθεροποίηση της αγοράς εργασίας, με υιοθέτηση όλων των ευέλικτων μορφών.

3. Περαιτέρω συμβολή στη διατηρησιμότητα των δημόσιων οικονομικών. Βιωσιμότητα των συντάξεων, της υγειονομικής περίθαλψης και των κοινωνικών παροχών και βεβαίως περικοπές και μειώσεις στις χώρες στις οποίες θα κριθεί ότι αυτό χρειάζεται.

4. Ενίσχυση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας: Στο πλαίσιο αυτό, τα κράτη-μέλη δεσμεύονται να θεσπίσουν εθνική νομοθεσία για την εξυγίανση των τραπεζών με πλήρη τήρηση του κοινοτικού κεκτημένου. Θα διεξάγονται σε τακτική βάση αυστηρές δοκιμές αντοχής των πιστωτικών ιδρυμάτων, συντονισμένες σε επίπεδο Ε.Ε.

Όσο για τη φορολογία, οι αντιδράσεις από την Ιρλανδία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο παρέμειναν μέχρι το τέλος, με αποτέλεσμα οι εταίροι να καλούνται να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις.

Οι πιο πάνω κανόνες δίνουν και το γενικό πλαίσιο για το λεγόμενο Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας. Παρ' όλα αυτά, οι αποφάσεις ονομάστηκαν Σύμφωνο του ευρώ, καθώς ο γαλλογερμανικός άξονας επιδιώκει να το περάσει στους "17" σε περίπτωση που στους "27" υπάρξουν βέτο. Και είναι σχεδόν σίγουρο ότι η Βρετανία και η Σουηδία θα επιμείνουν στα δικά τους γιατί δεν θέλουν γερμανική παρέμβαση στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής τους.

Γι' αυτόν τον λόγο, στο κοινό ανακοινωθέν των ηγετών της ευρωζώνης, συμπεριλήφθηκε η εξής παράγραφος:

"Το σύμφωνο θα εγκριθεί επίσημα στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 24 Μαρτίου από τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης και από αυτά εκτός της ζώνης του ευρώ που το επιθυμούν. Τα κράτη-μέλη που είναι σε θέση να το πράξουν θα πρέπει να αναγγείλουν ήδη στις 24 Μαρτίου τις συγκεκριμένες δεσμεύσεις, οι οποίες θα πρέπει να υλοποιηθούν τους προσεχείς 12 μήνες.

Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να συμπεριληφθούν συγκεκριμένες δεσμεύσεις στα εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων και σταθερότητας, τα οποία θα υποβληθούν τον Απρίλιο και θα παρουσιαστούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ιουνίου".