Υπέρ της δημιουργίας ισχυρών τραπεζικών ομίλων τάσσονται οι επικεφαλής των ελληνικών τραπεζών, θέτοντας μία σειρά από προϋποθέσεις ενώ δεν παραλείπουν την επισήμανση των προβλημάτων, που έχει προσθέσει στον κλάδο η παρατεταμένη ύφεση της ελληνικής οικονομίας.

Μολονότι το ζητούμενο για τις διοικήσεις παραμένει η συγκέντρωση του κλάδου, υπάρχουν σημαντικές ιδιαιτερότητες ανά τράπεζα, παράμετρος που δυσχεραίνει την τελική κατάληξη των ενδεχόμενων deals.

«Η κάθε τράπεζα έχει πληγεί από την κατάσταση της πραγματικής οικονομίας και έχει κρυμμένους σκελετούς στο ντουλάπι της», τονίζει κορυφαίος τραπεζίτης και συμπληρώνει: «Σκελετοί που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν αποτυπώνονται, τουλάχιστον, σε βάθος στις αποτιμήσεις, με αποτέλεσμα να χαλάει η οποιαδήποτε συμφωνία»...

Πέραν του προφανούς, εξηγεί, που είναι το χαρτοφυλάκιο των ελληνικών ομολόγων που διαθέτει κάθε τράπεζα, υπάρχουν πολύ πιο κρίσιμα θέματα σχετικά με την ποιότητα, ορισμένων τμημάτων, του δανειακού χαρτοφυλακίου καθώς και με το κόστος των καταθέσεων.

«Όσο συνεχίζεται η αβεβαιότητα ως προς τι θα γίνει με το ελληνικό χρέος τόσο ορισμένα εμπόδια θα δείχνουν ανυπέρβλητα. Εάν στις 25 Μαρτίου δοθεί σαφής απάντηση από την Ευρώπη προς τις αγορές τότε πράγματι οι συζητήσεις για συγχωνεύσεις στις τράπεζες θα αναθερμανθούν και εκτιμώ ότι θα υπάρξει θετική κατάληξη», αναφέρει χαρακτηριστικά έτερος τραπεζίτης.

Ένα, επίσης, νευραλγικό ζήτημα για τον κλάδο είναι ο περιορισμός των λειτουργικών δαπανών. «Ναι, μεν οι τράπεζες την τελευταία διετία έχουν προχωρήσει σε μείωση των εν λόγω δαπανών κατά 3%, σε ετήσια βάση, δεν αρκεί όμως όσο – που σημαίνει για τα επόμενα 3 χρόνια – η πραγματική οικονομία θα βρίσκεται στη δίνη των αλλαγών», τονίζει εις εκ των συνομιλητών μας και υποστηρίζει: «Σαφώς δεν μπορεί σήμερα υπό τις παρούσες συνθήκες να δημιουργηθεί ένα ακόμη κοινωνικό πρόβλημα με απολύσεις, ωστόσο το προσωπικό θεωρείται πλεονάζων και οι δαπάνες ιδιαίτερα υψηλές».