"Βρισκόμαστε στο στάδιο των συζητήσεων και όχι των αποφάσεων και οι διαβουλεύσεις για τη συνολική αντιμετώπιση της κρίσης χρέους από την Ε.Ε. μπορεί να τραβήξουν μέχρι και τον Μάρτιο", δήλωσε χαρακτηριστικά στο euro2day κορυφαίος Ευρωπαίος αξιωματούχος.

Την ίδια στιγμή, όλα δείχνουν ότι η Ελλάδα θα πρέπει να περιμένει κι άλλο μέχρι να επικυρωθεί από τους 17 της ευρωζώνης η επιμήκυνση της αποπληρωμής του δανείου. Και αυτό γιατί η Γερμανία, η Ολλανδία και η Αυστρία φαίνεται πως εξακολουθούν να έχουν κάποιες ενστάσεις.

Στη συνεδρίαση του Εurogroup της Δευτέρας, ο κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου αναμένεται να παρουσιάσει τα προσωρινά αποτελέσματα εκτέλεσης του προϋπολογισμού του 2010 αλλά και τα νομοσχέδια τα οποία πέρασε η κυβέρνηση τις τελευταίες εβδομάδες.

Αν και η Κομισιόν, η ΕΚΤ και το προεδρείο του Εurogroup έχουν ταχθεί υπέρ της άμεσης επικύρωσης της επιμήκυνσης, το Βερολίνο "πατάει φρένο", κυρίως για τρεις λόγους: 

* Θέλει να δει τα δημοσιονομικά μεγέθη του 2010 όταν θα συμπεριληφθούν οι δανειακές υποχρεώσεις του ελληνικού κράτους προς υγεία, ΔΕΚΟ, ΟΤΑ και ασφαλιστικά ταμεία αλλά και τις συνολικές εισπράξεις εσόδων που θα οριστικοποιηθούν τον Φεβρουάριο. Εάν τα μεγέθη είναι εκτός στόχων, το Βερολίνο προσανατολίζεται να ζητήσει επιπρόσθετα μέτρα από την Ελλάδα ώστε να επικυρώσει την επιμήκυνση.
 
* Για εσωτερικούς πολιτικούς του λόγους, το Βερολίνο προτιμά να περιμένει μέχρι τον Μάρτιο, όταν θα αποσαφηνιστεί εάν και άλλες χώρες θα ενταχθούν στον μηχανισμό στήριξης και πόσο θα "κοστίσει" αυτό αναλογικά στη Γερμανία.

* Δεν υπάρχει ακόμα ομοφωνία εάν η παράταση θα δοθεί επί του συνόλου του δανείου ή για τις από εδώ και πέρα δόσεις. Η ελληνική πλευρά έχει ζητήσει η απόφαση να αφορά στο σύνολο των 110 δισεκατομμυρίων ευρώ, κάτι που μέχρι στιγμής έχει γίνει δεκτό μόνο από το ΔΝΤ.

Το παιχνίδι των Γερμανών δεν σταματά εδώ, καθώς η καγκελαρία φαίνεται διατεθειμένη να επιβάλει αυστηρή λιτότητα διαρκείας σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης και τη μεσοπρόθεσμη δημιουργία "ευρωπαϊκού δημοσιονομικού παρατηρητηρίου", ως αντάλλαγμα για τη συναίνεση στην αύξηση των κονδυλίων του μηχανισμού στήριξης.

Γι' αυτό και χθες ο υπουργός Οικονομικών της χώρας δήλωσε ότι είναι νωρίς ακόμα να αποφασιστεί αύξηση των κονδυλίων του EFSF, καθώς μόνο η Ιρλανδία έχει προσφύγει σε αυτόν και έχει χρησιμοποιηθεί μόλις το 1/10 των διαθεσίμων.

Ωστόσο, το Βερολίνο δεν είναι αδιάλλακτο σε ό,τι αφορά την επιμήκυνση του ελληνικού χρέους των 110 δισ., με τον κ. W. Scauble να δηλώνει ότι η Γερμανία θα μπορούσε να το συζητήσει ως μέρος μιας συνολικής μόνιμης λύσης στην ευρωζώνη.

Και ενώ το θέμα της Ελλάδας παραμένει στο παρασκήνιο, η Ιρλανδία ετοιμάζεται να κινηθεί δυναμικά τόσο στο Εurogroup όσο και στο Εcofin, καθώς η κυβέρνηση του Δουβλίνου θα ζητήσει τη μείωση του επιτοκίου του δανείου που έλαβε από την ευρωζώνη, το οποίο χαρακτηρίζει αδικαιολόγητα υψηλό.

Από το γραφείο του αρμόδιου επιτρόπου διέρρευσε ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συζητηθεί αφού θα το ζητήσει η Ιρλανδία, δεν αναμένονται όμως οποιεσδήποτε αποφάσεις.

Το χρέος στο επίκεντρο

Χωρίς πάλι να αναμένονται οριστικές αποφάσεις, τόσο οι 17 υπουργοί Οικονομίας της ευρωζώνης όσο και οι 27 της Ε.Ε. αναμένεται να εξετάσουν όλες τις προτάσεις που υπάρχουν στο τραπέζι, οι οποίες είναι: η αύξηση των κονδυλίων του EFSF ώστε να χορηγεί άμεσα χαμηλότοκα δάνεια (χωρίς ωστόσο να διακυβεύεται η αξιολόγηση "ΑΑΑ" την οποία κατέχει), η πιθανότητα έκδοσης ευρωομολόγου και η προοπτική έκδοσης των λεγόμενων ομολόγων υποδομών που θα έχουν στόχο την ανάπτυξη των περιφερειακών χωρών.

Παρά τα δημοσιεύματα ότι επίκειται απόφαση για εξαγορά μέρους του δημοσίου χρέους της Ελλάδας από την Ε.Ε., οι αρμόδιοι παράγοντες επιμένουν να το διαψεύδουν, με τη δικαιολογία ότι «δεν λύνει το πρόβλημα».

Στόχος των υπουργών Οικονομίας της Ε.Ε. είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, η έκδοση ενός κοινού ανακοινωθέντος που θα επιβεβαιώνει τις συζητήσεις για λύση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με ορίζοντα τη σύνοδο κορυφής του Φεβρουαρίου ή του Μαρτίου.

Η Κομισιόν και η ΕΚΤ έχουν κάνει έκκληση για άμεσες λύσεις, όμως το παρελθόν έχει αποδείξει ότι οι 27 κατεβαίνουν στις συνόδους κορυφής με εθνικές ατζέντες, με αποτέλεσμα να καθυστερούν σημαντικές αποφάσεις.