«Η κρίση φέρνει την Ελλάδα αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη πρόκληση. Η χώρα καλείται να επιτύχει ριζική δημοσιονομική ανάταξη υλοποιώντας παράλληλα κρίσιμες διαρθρωτικές μεταβολές εντός στενού χρονικού περιθωρίου. Πολλοί άσπονδοι φίλοι μας από το εξωτερικό σπεύδουν να υπογραμμίσουν τη δυσκολία του εγχειρήματος, ενώ μερικοί φτάνουν να το χαρακτηρίσουν ματαιοπονία.

Πιστεύω, με βάση τα αντικειμενικά δεδομένα, ότι θα διαψεύσουμε αυτές τις σύγχρονες «Κασσάνδρες». Θα τολμήσω να πω ότι όχι μόνον οι στόχοι δημοσιονομικής ανάταξης και εξυγίανσης της ελληνικής οικονομίας είναι επιτεύξιμοι αλλά υπάρχουν και σημαντικά περιθώρια να εκπλήξουμε τους σκεπτικιστές. Προέχει, όμως, να το κατανοήσουμε εμείς. Αυτή η αυτοπεποίθηση αποτελεί προϋπόθεση για την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων της χώρας προς τον κοινό στόχο».

Εκφράζοντας αυτήν τη βεβαιότητα, ο διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας, κ. Απόστολος Ταμβακάκης, άνοιξε τη χθεσινή συνάντηση -  συζήτηση για την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας με εκπροσώπους της ελληνικής ναυτιλίας, πελάτες της τράπεζας. Πρόκειται για την πρώτη συνάντηση στο πλαίσιο ενός ευρύ κύκλου ανάλογων παρουσιάσεων - συζητήσεων της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας με τους πελάτες της για την κατάσταση και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Παρουσίαση της κατάστασης και των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας έκανε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ομίλου, γενικός διευθυντής της ΕΤΕ, κ. Παύλος Μυλωνάς.

Οι δημοσιονομικοί στόχοι του προγράμματος φαίνονται εξαιρετικά φιλόδοξοι -είπε ο κ. Π. Μυλωνάς- καθώς το μέγεθος της επιδιωκόμενης δημοσιονομικής προσαρμογής είναι εντυπωσιακό για χώρα της Ε.Ε. χωρίς ελεύθερα κυμαινόμενη συναλλαγματική ισοτιμία.

Παράλληλα, η ανοδική τάση του δημόσιου χρέους αναμένεται να συνεχιστεί έως το 2013, εγείροντας επιπρόσθετες ανησυχίες στις αγορές αναφορικά με τη δυνατότητα εξυπηρέτησής του καθώς θα παραμένει εξαιρετικά υψηλό για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η πρόκληση μεγεθύνεται περαιτέρω καθώς η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να συμβαδίσει το ταχύτερο δυνατό με επάνοδο της οικονομικής δραστηριότητας σε ανοδική τροχιά, η οποία διευκολύνει τη δημοσιονομική προσπάθεια ενώ αμβλύνει τις αρνητικές βραχυπρόθεσμες συνέπειες κάποιων εκ των δημοσιονομικών μέτρων.

Υπάρχουν όμως αντικειμενικοί παράγοντες που συνηγορούν υπέρ της επιτυχίας εφαρμογής και οι οποίοι συχνά παραβλέπονται από πολυάριθμους σκεπτικιστές που προβάλλουν συστηματικά από τις αρχές του έτους ζοφερά σενάρια για τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Ο σχεδιασμός του προγράμματος είναι εμπροσθοβαρής, με το σύνολο των κύριων δημοσιονομικών μέτρων να έχει εφαρμοστεί πλήρως και για το 2010 να ανέρχεται σε 7,5% του ΑΕΠ, περίπου, έναντι συνολικής αξίας μέτρων για ολόκληρη την περίοδο 2010 - 2014 που αντιστοιχούν σε 16% του ΑΕΠ.

Η ελληνική πλευρά έχει επιδείξει ήδη ισχυρή βούληση εφαρμόζοντας άμεσα επώδυνα δημοσιονομικά μέτρα, ενώ η νομοθετική πρόοδος σε κρίσιμα ζητήματα όπως η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού και η αναμόρφωση του εργασιακού και η ώριμη αντίδραση της κοινής γνώμης θα πρέπει μάλλον να αρχίσουν να προβληματίζουν τους σκεπτικιστές.

Το θέμα της αποφασιστικότητας υλοποίησης και των επιπτώσεων της οικονομικής ύφεσης που διανύουμε στη ισχύ της πολιτικής και κοινωνικής βούλησης στο εγγύς ή απώτερο μέλλον παραμένει, όμως οι πρώτες ενδείξεις μιας θετικής δυναμικής έχουν αρχίσει σταδιακά να αναδύονται και υπογραμμίζονται από την αξιόπιστη υλοποίηση του προϋπολογισμού στο πρώτο εξάμηνο του έτους.

Η υποστήριξη των εταίρων μας στην Ε.Ε. και στην ευρωζώνη και η εμπλοκή θεσμικών οργάνων και διεθνών οργανισμών όπως το ΔΝΤ με δέσμευση πόρων, μεθόδων και προσπάθειας πρωτόγνωρου επιπέδου αποδεικνύουν τη σημασία του διακυβεύματος και την εμπιστοσύνη τους στην προοπτική της ελληνικής οικονομίας.

Η κατάληξη σε μια βαθιά ύφεση από τα εφαρμοζόμενα μέτρα λιτότητας και το διάχυτο κλίμα αβεβαιότητας δεν αποτελεί μονόδρομο και σε αυτό συνηγορούν τόσο η οικονομική θεωρία όσο και η εμπειρία που καταδεικνύουν ότι μια αξιόπιστη δημοσιονομική εξυγίανση έχει περιορισμένο υφεσιακό αποτέλεσμα αν συνοδευτεί από έγκαιρη ανάκτηση της εμπιστοσύνης.

Οι επικριτές μας παραγνωρίζουν επίσης τις ευνοϊκότερες συνθήκες εκκίνησης για τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, ο οποίος δεν είναι σε καμία περίπτωση καταδικασμένος να βιώσει μια επώδυνη απομόχλευση, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες όπου ο δανεισμός του ιδιωτικού τομέα είναι υψηλότατος (βλ. Ισπανία και Ιρλανδία). Παράλληλα, οι κίνδυνοι από δριμεία κάμψη των αποτιμήσεων στην αγορά ακινήτων είναι περιορισμένοι λόγω των περιορισμένων ανισορροπιών.

Ο ελληνικός τραπεζικός τομέας εξήλθε της διεθνούς κρίσης με ικανοποιητική ρευστότητα και υγιή κεφαλαιακή επάρκεια και είναι έτοιμος να αντεπεξέλθει στη νέα πρόκληση -με την αρωγή και των υποστηρικτικών μέτρων σε επίπεδο Ε.Ε.- στηρίζοντας ενεργά, ιδιαίτερα όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, την ανάκαμψη.

Το αναπτυξιακό πρότυπο της ελληνικής οικονομίας πρέπει να μετασχηματιστεί ριζικά και να βασιστεί περισσότερο στην αύξηση της παραγωγικότητας, εφαρμόζοντας τις αναγκαίες πολιτικές.

Οι χρόνιες διαρθρωτικές αδυναμίες και παθογένειες του δημόσιου τομέα αποτελούν πρόσφορους στόχους για διαρθρωτικά μέτρα άμεσης απόδοσης. Τα περιθώρια εξορθολογισμού δαπανών, περικοπής σπατάλης, αύξησης των εσόδων και άρσης της ψυχολογίας ανοχής των κακώς κειμένων στη μακροοικονομική διαχείριση μπορούν να προσδώσουν απτά οφέλη σε σύντομο διάστημα.

Τα διαρθρωτικά μέτρα είναι και το κλειδί για να αναδυθούν οι υγιείς δυνάμεις της επιχειρηματικότητας οι οποίες καλούνται να σφυρηλατήσουν το νέο αναπτυξιακό και ανταγωνιστικό υπόδειγμα της ελληνικής οικονομίας.