Mε ρύθμιση ανάλογη αυτής που προώθησε στην περίπτωση των χρεών προς τις φαρμακοβιομηχανίες σκέφτεται να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση και το ζήτημα των οφειλών του Δημοσίου στις κατασκευαστικές επιχειρήσεις, που σχεδόν στο σύνολό τους βρίσκονται σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση εξαιτίας της έλλειψης έργων και της αδυναμίας του κράτους να εξοφλήσει τις συμβάσεις οι οποίες έχουν ολοκληρωθεί.

Τα χρήματα που οφείλει σήμερα το ελληνικό δημόσιο στις εταιρίες του κατασκευαστικού κλάδου υπολογίζονται στο 1,5 δισ. ευρώ, παρά το γεγονός ότι από τις αρχές του έτους το υπουργείο Υποδομών κατέβαλε σημαντικό μέρος των χρεών του (περίπου 250 εκατ. ευρώ).

Ωστόσο, η εξασφάλιση των επιπλέον χρημάτων που απαιτούνται για την πλήρη εξόφληση των κατασκευαστών θεωρείται σχεδόν αδύνατη υπό τις σημερινές συνθήκες, με αποτέλεσμα το υπουργείο να προσανατολίζεται στη λύση της καταβολής ενός μέρους των οφειλών με μετρητά και πληρωμής του υπόλοιπου ποσού μέσω ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.

Εξάλλου, τη λύση αυτή είχαν προτείνει σχετικά πρόσφατα και οι ίδιοι οι κατασκευαστές ως έσχατη επιλογή, ξεκαθαρίζοντας ωστόσο πως η αποδοχή των ομολόγων θα έπρεπε να έγκειται στη διακριτική ευχέρεια της κάθε επιχείρησης χωριστά. Οι εργοληπτικές οργανώσεις έχουν προτείνει, επίσης, τον συμψηφισμό μέρους των χρεών του Δημοσίου με τις οφειλές των τεχνικών εταιριών προς την εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να περιοριστεί η πίεση που αυτές δέχονται.
 
Η «τακτοποίηση» των οικονομικών εκκρεμοτήτων ανάμεσα στο Δημόσιο και στις τεχνικές εταιρίες θα βγάλει, έστω και προσωρινά, αρκετές από τις επιχειρήσεις του κλάδου από το αδιέξοδο όπου βρίσκονται σήμερα. Πάντως, αν δεν υπάρξουν ταυτόχρονα πρωτοβουλίες για εξασφάλιση κατασκευαστικού αντικειμένου το ταχύτερο δυνατόν (είτε από νέα δημόσια έργα είτε από ιδιωτικές επενδύσεις), τότε πολύ γρήγορα θα εξανεμιστούν τα οφέλη μιας τέτοιας ρύθμισης.

Τα χρέη φρενάρουν τις εργασίες

Αυτήν τη στιγμή το κράτος οφείλει μικρότερα και μεγαλύτερα ποσά σε όλες τις κατασκευαστικές εταιρίες, οι οποίες τους τελευταίους μήνες έχουν μειώσει τον ρυθμό εκτέλεσης των συμβάσεων που έχουν αναλάβει τα προηγούμενα χρόνια, αφού αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν οι ίδιες τις εργασίες.

Ενδεικτικά αναφέρεται πως ο όμιλος Ελλάκτωρ διεκδικεί την καταβολή περίπου 200 εκατ. ευρώ από το Δημόσιο, άνω των 100 εκατ. ευρώ είναι οι οφειλές για καθεμία από τις J&P Άβαξ, ΓΕΚΤΕΡΝΑ και Μηχανική, περίπου 100 εκατ. ευρώ χρωστά το κράτος στην Αττικάτ και κοντά στα 70 εκατ. ευρώ στη Βιοτέρ. Δηλαδή, μόνο σε έξι εταιρίες του κλάδου οι οφειλές του Δημοσίου ξεπερνούν τα 700 εκατ. ευρώ.

Ήδη, κάποιες από αυτές (Μηχανική, Αττικάτ, ΒΙΟΤΕΡ) αντιμετωπίζουν σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας και αναζητούν λύση μέσω της πώλησης περιουσιακών στοιχείων. Μάλιστα, οι διοικήσεις τους υποστηρίζουν πως, αν το υπουργείο Υποδομών, οι δήμοι και οι άλλοι φορείς του Δημοσίου ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους ή αν έστω το κράτος είχε προβεί σε άμεση ρύθμιση των οφειλών του, δεν θα αναγκάζονταν στην παρούσα χρονική στιγμή να εκποιήσουν ακίνητα και συμμετοχές.