«Η έννοια της ψωροκώσταινας δεν ταιριάζει στους Έλληνες εργαζόμενους, επαγγελματίες, επιστήμονες και επιχειρηματίες», τονίζει στο εβδομαδιαίο δελτίο οικονομικών εξελίξεων (19/5/2010) η διεύθυνση οικονομικών μελετών της Alpha Bank. Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι «είναι επιτακτική η ανάγκη τα μέτρα του προγράμματος να συνοδευθούν από ένα ευρύτατο πρόγραμμα αναπτυξιακών πρωτοβουλιών ώστε να αρχίσει να κινείται και πάλι η οικονομία».

Ολόκληρο το κείμενο έχει ως εξής:


«Το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που συμφωνήθηκε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενσωματώνει αναπόφευκτες προσαρμογές στις δαπάνες και τα έσοδα του δημόσιου τομέα και σημαντικές διαρθρωτικές αλλαγές που αυξάνουν την εθνική αποταμίευση και ενισχύουν τον ρυθμό δυνητικής ανάπτυξης της χώρας. Τα μέτρα αυτά συνθέτουν ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα ώστε να μην φοροδιαφεύγουν συστηματικά ιδιώτες και νομικά πρόσωπα με μεγάλα εισοδήματα και περιουσίες, ενώ το φορολογικό βάρος φορτώνεται μόνο στους μισθωτούς και στους ειλικρινείς φορολογούμενους.

Ένα οικονομικά ισχυρότερο ασφαλιστικό σύστημα ώστε να υπάρχουν πόροι και για τους αυριανούς συνταξιούχους. Μία αποτελεσματικότερη αγορά εργασίας ώστε να αρθούν οι ανελαστικότητες που έχουν εκτοξεύσει την ανεργία των νέων στο 32% και οι περιορισμοί στην απασχόληση λόγω άκαμπτων μισθολογικών αμοιβών και άλλων πρακτικών, ανεξαρτήτως παραγωγικότητας.

Μία ανταγωνιστικότερη αγορά υπηρεσιών μέσω της απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής και να αυξηθεί η ευημερία όλων των υπολοίπων εξ ημών που «πληρώνουμε από την τσέπη» μας για να ζουν καλύτερα όσοι προστατεύονται με νομοθετικές ρυθμίσεις που είναι, πολλές φορές, οι ίδιοι που πρωτοστατούν στη φοροδιαφυγή.

Τέλος, μια εκλογίκευση των ευκαιριών απασχόλησης στο δημόσιο τομέα ώστε να μην υπάρχουν άνθρωποι που αμείβονται χωρίς να εργάζονται διότι αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν άλλοι που εργάζονται υπερβολικά χωρίς να αμείβονται ικανοποιητικά.

Το πρόγραμμα αυτό είναι απαίτηση της ίδιας της κοινωνίας, των εργαζομένων και των παραγωγικών τάξεων. Δεν υπάρχουν, συνεπώς, περιθώρια κωλυσιεργίας παραγωγής αποτελεσματικού πολιτικού έργου.

Τα ενδεχόμενα βραχυπρόθεσμα μειονεκτήματα του προγράμματος (μη αναπτυξιακό, κοινωνικά άδικο σε ορισμένες περιπτώσεις) δεν μπορούν να γιατρευθούν παρά μόνο με τη δραστηριοποίηση της κυβέρνησης για την αποτελεσματικότερη δυνατή κάλυψη του αναπτυξιακού κενού και για την αντιμετώπιση των αναπόφευκτων δυσμενών κοινωνικών συνεπειών που ενδέχεται να υπάρξουν

Ειδικότερα, είναι επιτακτική η ανάγκη τα μέτρα του προγράμματος να συνοδευθούν από ένα ευρύτατο πρόγραμμα αναπτυξιακών πρωτοβουλιών ώστε να αρχίσει να κινείται και πάλι η οικονομία.

Αυτό δεν σημαίνει επιδοτήσεις και κρατικές δαπάνες, μιας και χρήματα δεν υπάρχουν. Σημαίνει, όμως, να αξιοποιήσουμε όλες τις ευκαιρίες που κρατάμε κλειδωμένες λόγω ανεπαρκούς θεσμικού πλαισίου. Σημαίνει ενεργοποίηση των συμπράξεων δημοσίου- ιδιωτικού τομέα και απελευθέρωση της δυνατότητας δραστηριοποίησης του ιδιωτικού τομέα σε όλους τους τομείς.

Δεν έχουμε την πολυτέλεια σήμερα να φέρνουμε εμπόδια σε ξένες επενδύσεις, και σε επενδύσεις γενικότερα για να ικανοποιήσουμε τα υπέρμετρα γραφειοκρατικά μας ένστικτα ή τις ιδεολογικές μας αγκυλώσεις. Όσο γρηγορότερα το καταλάβουμε τόσο γρηγορότερα θα εξέλθουμε από την κρίση. Και τόσο συντομότερα θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε μία αποτελεσματική κοινωνική και περιβαλλοντική πολιτική.

Αυτό που πρέπει να δείξουμε τώρα (σε όλους όσους μας αμφισβήτησαν παγκοσμίως) είναι ότι έχουμε τη δυνατότητα (διότι την έχουμε) να εκμεταλλευτούμε τα σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας μας και να συνεχίσουμε την ανάπτυξη της οικονομίας μας (η οποία ήταν αξιοσημείωτη στην περίοδο 1994-2008) με δυναμικό τρόπο και στο μέλλον. Ότι έχουμε τη δυνατότητα (διότι την έχουμε) όχι μόνο να πληρώσουμε τα χρέη μας (δεν είμαστε «μπαταξήδες») αλλά και να ζήσουμε με υψηλή αποταμίευση και με πλεονάσματα σε μόνιμη βάση στο μέλλον.

Ζούμε σε μια από τις ωραιότερες χώρες του κόσμου, σε μια χώρα με περιουσιακά στοιχεία τεράστιας αξίας και με σημαντικές προοπτικές ανάπτυξης και ευημερίας. Η έννοια της ψωροκώσταινας δεν ταιριάζει στους Έλληνες εργαζόμενους, επαγγελματίες, επιστήμονες και επιχειρηματίες. Ταιριάζει μόνο σε εκείνους που έως σήμερα θεώρησαν ότι μπορούσαν να ζήσουν μονίμως σε βάρος της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ανθρωπιάς που σφύζει από δίψα για πρόοδο. Είναι σήμερα καιρός να αποτελέσουν και αυτοί μέρος αυτής της κοινωνίας».