Παράνομη είναι η είσπραξη αναλογικού τέλους από τα υποθηκοφυλακεια κατά την διαδικασία εγγραφής προσημείωσης ομολογιακών δανείων. Αυτό έκρινε με απόφασή του το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας επισημαίνοντας ότι το μόνο ποσό που βαρύνει τον εκδότη είναι τα έξοδα εγγραφής των προσημειώσεων.

Στο Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας προσέφυγε η Ανώνυμη Εταιρεία « Μαρούσι Plaza Επενδυτικά Ακίνητα, πρώην Village Roashow Greece» ζητώντας την συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του προϊσταμένου του υποθηκοφυλακείου Αμαρουσίου ο οποίος απαίτησε την καταβολή αναλογικού τέλους προκειμένου να γίνει εγγραφή προσημείωσης για την έκδοση δύο ομολογιακών δανείων συνολικού ύψους 34,6 εκατομμυρίων ευρώ.

Όπως επισημαίνεται στην αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ο εκδότης τελικώς κατέβαλε το αναλογικό τέλος δεδομένου ότι η διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας στην οποία θα έπρεπε να προσφύγουν είναι χρονοβόρα και τα δάνεια θα ήταν «στον αέρα».

Όπως αναφέρεται στην αίτηση ενώ συνολικά θα έπρεπε να καταβληθούν 200 ευρώ για τα δυο δάνεια τελικώς κατεβλήθησαν 136.024,70 ευρώ, ενώ ο υποθηκοφύλακας φέρεται να είχε εισπράξει αναλογικό τέλος και από αλλά ομολογιακά δάνεια ενώ το ίδιο είχαν κάνει και άλλοι άμισθοι υποθηκοφύλακες.

Τελικώς το Μονομελές Πρωτοδικείο της Αθήνας με την υπ' αριθμόν 114/2010 απόφαση διέταξε την συντηρητική κατάσχεση της περιουσίας του υποθηκοφύλακα . μέχρι του ποσού των 200.000 ευρώ. Στην απόφαση αναφέρεται ότι συμφωνά με το αρ.14 παρ. 2 του ν. 3156/2003« η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης υπόκειται μόνο σε πάγια δικαιώματα υποθηκοφυλάκων ποσού 100 ευρώ και όχι στα προβλεπόμενα από τον νόμο 325/1976 αναλογικά δικαιώματα».

Σύμφωνα με την δικαστική απόφαση « ο περιορισμός της αμοιβής του υποθηκοφύλακα υπαγορεύεται από το γενικότερο δημόσιο συμφέρον και δεν είναι αντίθετος προς την αρχή της αναλογικότητας αφού τελεί σε εύλογη σχέση προς τον σκοπό της διευκόλυνσης μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης των ελληνικών επιχειρήσεων μέσω ομολογιακών δανείων, ενόψει ιδίως του έντονου ευρωπαϊκού ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων, του γεγονότος ότι οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις δεν υπόκεινται σε αντίστοιχες δαπάνες, καθώς και ότι προς την ευόδωση του ανωτέρου σκοπού το ίδιο το Δημόσιο υφίσταται αποστέρηση σημαντικών εσόδων λόγω των θεσπιζομένων με την ανωτέρω διάταξη φοροαπαλλαγών».