Υπόμνημα στον πρωθυπουργό, με τις θέσεις και προτάσεις του ΕΒΕΑ για θέματα όπως η αναπτυξιακή πολιτική, οι διαρθρωτικές αλλαγές, η φορολογική πολιτική, το ασφαλιστικό, το εργασιακό και η εκπαίδευση, απέστειλε ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, κ. Κ. Μίχαλος, με αφορμή την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης στη Βουλή σήμερα Παρασκευή.


Το υπόμνημα έχει ως εξής:


«ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΕΒΕΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Με αφορμή τις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης

Η εκλογή της νέας κυβέρνησης, με ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία, αποτελεί παράγοντα σταθερότητας για την χώρα.

Τώρα είναι η ώρα για ένα ολοκληρωμένο και αξιόπιστο δεκαετές πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης, το οποίο θα θέτει τις βάσεις για ένα νέο αναπτυξιακό πρότυπο. Ένα πρότυπο το οποίο θα πρέπει να στηρίζεται περισσότερο στις επενδύσεις και στις εξαγωγές και λιγότερο στην κατανάλωση. Με δεδομένες τις απαιτήσεις του σύγχρονου διεθνούς οικονομικού περιβάλλοντος, θεωρούμε ότι θα ήταν εθνικό λάθος η προσπάθεια αναπαλαίωσης ενός οικονομικού μοντέλου με επίκεντρο κυρίως την κατανάλωση και λιγότερο τις επενδύσεις, την τεχνογνωσία και τις εξαγωγές.

Τώρα είναι η ώρα να γίνουν πράξη όλες εκείνες οι τομές, που το πολιτικό σύστημα της χώρας δεν τόλμησε να προωθήσει πριν και μετά την ένταξη στην ΟΝΕ.

Στο κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι, υπάρχει ανάγκη ξεκάθαρων και σωστών επιλογών, οι οποίες ανταποκρίνονται στις προκλήσεις των καιρών και υπηρετούν μακροπρόθεσμα το συμφέρον της ελληνικής οικονομίας, της χώρας και των πολιτών.

Το τελευταίο διάστημα, τα μηνύματα από το διεθνές περιβάλλον είναι ενθαρρυντικά. Η χώρα μας όμως δεν μπορεί να ελπίζει σε μέρισμα από την αναθέρμανση της διεθνούς οικονομίας, εάν δεν αντιμετωπίσει, με τρόπο ριζικό και αποτελεσματικό, τα διαχρονικά της μειονεκτήματα. Μειονεκτήματα όπως η χαμηλή ανταγωνιστικότητα, οι στρεβλώσεις στις αγορές, η έλλειψη βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος και η χαμηλή αποτελεσματικότητα του δημοσίου τομέα.

Το μέλλον της χώρας θα εξαρτηθεί από τις αποφάσεις που θα πάρουμε σήμερα. Και οι αποφάσεις αυτές θα πρέπει να είναι προϊόν συνεργασίας και συναίνεσης όλων μας: Κυβέρνησης, αντιπολίτευσης, κοινωνικών εταίρων, φορέων, πολιτών. Στο επίκεντρο της εθνικής προσπάθειας για την ανάπτυξη, την απασχόληση και τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας θα πρέπει να τεθούν:


ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ

1. Η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων και η κατάργηση της ενιαίας υποχρεωτικής αμοιβής από διάφορες επαγγελματικές ομάδες.

2. Η απελευθέρωση των κλειστών αγορών και η διαμόρφωση ίσων όρων ανταγωνισμού ανάμεσα σε κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις (ενδεικτικά: περιορισμένο ωράριο λειτουργίας πρατηρίων υγρών καυσίμων, νομοθεσία για υποχρεωτική τήρηση αποθεμάτων υγρών καυσίμων, περιορισμοί στον ελλιμενισμό κρουαζιερόπλοιων, περιορισμοί στην παρασκευή και διάθεση άρτου κ.λ.π.) .

3. Η αξιολόγηση όλων των νέων νόμων και ρυθμίσεων, με κριτήριο τις επιπτώσεις στην ανταγωνιστικότητα.

4. Η απλοποίηση των νόμων, ώστε να μην απαιτούνται ερμηνευτικές εγκύκλιοι.

5. Η καθιέρωση συμμετοχικών διαδικασιών κατά τη σύνταξη των σημαντικότερων νόμων, με τη θέσπιση διαδικασιών ηλεκτρονικής διαβούλευσης.

6. Το πάγωμα των προσλήψεων στο Δημόσιο για μια πενταετία, με εξαίρεση εξειδικευμένες θέσεις στο χώρο της Παιδείας και της Υγείας.

7. Η εξυγίανση του Δημόσιου τομέα, με μετατάξεις πλεονάζοντος προσωπικού σε υπηρεσίες που έχουν κενά.

8. Η ενοποίηση Λογιστικών και Πληροφοριακών Συστημάτων σε όλο το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα.

9. Η εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος κρατικών προμηθειών, σε όλο το στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, με ηλεκτρονική και δημόσια διαβούλευση για τις προδιαγραφές των διαγωνισμών.

10. Η απόσυρση του κράτους από τους κλάδους όπου κυριαρχεί ο ανταγωνισμός. Ειδικότερα στις τράπεζες, το κράτος θα πρέπει να δρα μόνο ως «έσχατος μέτοχος», μέσω προνομιούχων μετοχών. Ο κύριος ρόλος του θα πρέπει να περιορίζεται στην επαρκή και αυστηρή ρύθμιση και εποπτεία του τραπεζικού συστήματος, τόσο σε επίπεδο ελέγχου των δραστηριοτήτων επιμέρους τραπεζών, όσο και σε κλαδικό επίπεδο, όπου θα έχει συνεχή εποπτεία και ευθύνη για τη συνολική επάρκεια ρευστότητας και ιδίων κεφαλαίων.

11. Η διατήρηση του ελέγχου, στους τομείς όπου υπάρχουν φυσικά μονοπώλια του κράτους (ηλεκτρική ενέργεια, ύδρευση, συγκοινωνίες), με παράλληλη διεύρυνση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα, κυρίως μέσω διεθνών στρατηγικών συμμαχιών με στρατηγικούς εταίρους εγνωσμένης αξίας και εμπειρίας.

12. Η αποζημίωση των δημοσίων επιχειρήσεων από τον προϋπολογισμό, όταν τους επιβάλλονται κοινωνικοί στόχοι (π.χ. πάγωμα τιμολογίων των ΔΕΚΟ).

13. Η βελτίωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, με συντόμευση του χρόνου εκδίκασης των υποθέσεων και με εκπαίδευση των λειτουργών της δικαιοσύνης σε βασικές αρχές της λειτουργίας της οικονομίας, των αγορών και των επιχειρήσεων.

14. Η άμεση προώθηση διαδικασιών εξυγίανσης των ΔΕΚΟ που παρουσιάζουν μεγάλα ελλείμματα.


ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

1. Η άμεση επιτάχυνση και η διεύρυνση όλων των αναπτυξιακών πολιτικών που προωθεί το κράτος, με κυριότερες μεταξύ άλλων, την ανάπτυξη του νέου δικτύου οπτικών ινών, την αξιοποίηση των περιφερειακών αεροδρομίων, τη δημιουργία σύγχρονων μαρίνων, την κατασκευή θεματικών πάρκων και χώρων άθλησης σε επιλεγμένες περιοχές, με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού τουρισμού και την κατασκευή εμπορευματικών κέντρων. Οι διαδικασίες διαγωνισμών, που βρίσκονται σε εξέλιξη για την κατασκευή μεγάλων έργων, όπως οι Νέοι Αυτοκινητόδρομοι Αττικής, το Νέο Αεροδρόμιο στο Καστέλι Κρήτης και τα ΣΔΙΤ όχι μόνο δεν θα πρέπει να καθυστερήσουν, αλλά θα πρέπει να επιταχυνθούν.

Πολιτικές όπως οι παραπάνω, θα συμβάλουν ουσιαστικά στην ενίσχυση των ρυθμών ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και θα δημιουργήσουν νέες, μόνιμες πηγές εσόδων για τη χώρα.

2. Η επιτάχυνση της υλοποίησης του ΕΣΠΑ 2007 – 2013, κυρίως σε ό,τι αφορά τις δράσεις για τον εκσυγχρονισμό των ΜμΕ, τα προγράμματα ενίσχυσης της έρευνας και της καινοτομίας, τα προγράμματα παροχής εγγυήσεων για χρηματοδότηση επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας της κρίσης και ασφαλώς τα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ.

3. Η αναγνώριση των πιθανών προβλημάτων ρευστότητας. Ένα ευαίσθητο κράτος οφείλει να σχεδιάσει μια διαδικασία με την οποία ο φορολογούμενος θα δηλώνει την οφειλή του, αλλά δεν θα χρειάζεται να την καταβάλει άπαξ και εξ ολοκλήρου. Αντίθετα, μπορεί να προβλέπεται η αυτοδίκαιη ένταξη σε σύστημα ρύθμισης με ευνοϊκούς όρους. Επίσης, η κατακόρυφη αύξηση των ακάλυπτων επιταγών καθιστά αναγκαία τη λήψη μέτρων, που θα διευκολύνουν τις τράπεζες να αυξήσουν τις χορηγήσεις τους στις επιχειρήσεις.

4. Η δραστική μείωση του χρόνου και του κόστους ίδρυσης Α.Ε., ΕΠΕ και Ο.Ε., Ε.Ε., με την αξιοποίηση των δυνατοτήτων των Επιμελητηρίων.

5. Η αξιολόγηση των φορέων στήριξης των ΜμΕ και η ενεργοποίηση νέων φορέων υψηλών επιχειρηματικών κινδύνων.

6. Καθιέρωση Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων, με στόχο την επιτάχυνση και τη βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών που παρέχονται στις επιχειρήσεις.

7. Η διευκόλυνση των επενδύσεων, μέσω του Εθνικού Χωροταξικού Σχεδίου, των Ειδικών Χωροταξικών Πλαισίων και του Κτηματολογίου.

8. Η προώθηση συνδυασμένου προγράμματος «Ποιότητας – Σχεδίασης – Οικολογίας» για παραδοσιακούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας (τουρισμός, αγροτικά προϊόντα κ.α.). Δημιουργία επώνυμων προϊόντων, με πιστοποίηση ποιότητας και κατοχυρώσεις.

ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

1. Η δημιουργία στη ΓΓΠΣ κέντρου για τη διασταύρωση στοιχείων που προέρχονται από διαφορετικές πηγές (μισθοδοσία, ασφάλιση, φορολογία κ.λ.π.). Στόχος θα πρέπει να είναι η επίτευξη διαφάνειας, ίσων όρων ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων και αντιμετώπιση της παραβατικότητας, τόσο στον τομέα της φορολογίας όσο και στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης και της αδήλωτης εργασίας. Επίσης, η διασφάλιση της διαλειτουργικότητας των συστημάτων της ΓΓΠΣ με τα συστήματα άλλων φορέων: Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, ΟΑΕΔ, Τειρεσίας/Τράπεζες, Επιμελητήρια, Νομαρχίες, ΓΕΜΗ, Κτηματολόγιο, νηολόγιο, ΥΜΕ (αυτοκίνητα) κ.λ.π.

2. Η εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης και διασταύρωσης στοιχείων (τιμολόγια, αποδείξεις κ.λ.π) σε μεγάλη έκταση και σε πραγματικό χρόνο, ώστε να ενισχυθεί η προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.

3. Η διατήρηση του Φόρου Εισοδήματος Νομικών Προσώπων, στα σημερινά επίπεδα. Μετά την παρέλευση της κρίσης, θα πρέπει να προωθηθεί η περαιτέρω μείωση των συντελεστών, με κριτήριο το φορολογικό ανταγωνισμό, εντός και εκτός Ε.Ε.

4. Η μείωση, αντίστοιχα, του Φόρου Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων, μετά την έξοδο από την κρίση. Κριτήριο θα πρέπει και πάλι να αποτελέσει ο φορολογικός ανταγωνισμός σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

5. Η ευθυγράμμιση των Ειδικών Φόρων Κατανάλωσης με τους αντίστοιχους μέσους όρους της Ευρωζώνης, με βάση συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Η εναρμόνιση αυτή είναι απαραίτητη, ανεξάρτητα από το αν συνεπάγεται, κατά περίπτωση, αύξηση ή μείωση του ΕΦΚ.

6. Ο επαναπροσδιορισμός του καταλόγου Φόρων Υπέρ Τρίτων, από μηδενική βάση, με κριτήριο τη σκοπιμότητα και την οικονομική αποτελεσματικότητα κάθε περίπτωσης.

7. Ο επαναπροσδιορισμός του συστήματος Φορολογικών Απαλλαγών, από μηδενική βάση, με κριτήριο την οικονομική αποτελεσματικότητα κάθε απαλλαγής και σε συνδυασμό με τις εξελισσόμενες δυνατότητες μηχανογραφικής υποστήριξης.

8. Η διασφάλιση της ισότητας μεταξύ Κράτους και Φορολογουμένου. Για το σκοπό αυτό απαιτούνται: συμμετρικές διατάξεις για τις επιβαρύνσεις καθυστερημένης καταβολής και για τις προθεσμίες, ταχεία και έντοκη επιστροφή των ποσών που οφείλει το κράτος, δυνατότητα αυτοδίκαιου συμψηφισμού πιστωτικών και χρεωστικών ποσών ανεξαρτήτως φορολογικού αντικειμένου.

9. Η κωδικοποίηση του ΚΒΣ και των συναφών διοικητικών πράξεων. Σε επόμενο στάδιο θα πρέπει να δρομολογηθεί η κατάργησή του και η μελέτη των ρυθμίσεων που θα τον υποκαταστήσουν, στις περιοχές «Ταυτότητα Επιχείρησης» και «Διακίνησης Αγαθών».

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ

1. Η άμεση λήψη μέτρων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος, με βάση τις αρχές της ισονομίας, της ανταποδοτικότητας και της αλληλεγγύης. Δεν μπορεί να είναι ανεκτό, άλλοι πολίτες να συνταξιοδοτούνται στα 65 και άλλοι στα 40. Δεν μπορεί να είναι ανεκτό, εργαζόμενοι με τις ίδιες ασφαλιστικές εισφορές να λαμβάνουν διαφορετικές συντάξεις. Δεν μπορεί κάποια επαγγέλματα να θεωρούνται βαριά και ανθυγιεινά μόνο στην Ελλάδα και σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης. Δεν μπορεί να υπάρχουν Ασφαλιστικά Ταμεία χωρίς διπλογραφικό σύστημα, χωρίς εφαρμογή των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων, χωρίς επιχειρησιακά σχέδια και αναλογιστικές μελέτες. Δεν μπορεί να υπάρχουν Ασφαλιστικά Ταμεία χωρίς να συνεργάζονται, με διαφανείς προκηρύξεις και αναθέσεις, με εξειδικευμένους οίκους, για την αξιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων.

2. Η βελτίωση των κατώτατων συντάξεων ΙΚΑ και ΟΓΑ, στο πλαίσιο των πολιτικών ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής.

3. Η συγκράτηση των ανεξέλεγκτων δαπανών στη συνταγογράφηση φαρμάκων, με την εφαρμογή ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης σε συνταγές, φάρμακα και γιατρούς. Η εφαρμογή ενός τέτοιου συστήματος μπορεί να εξοικονομήσει δαπάνες 2 δισ. ευρώ, σε ετήσια βάση.

ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ

1. Η σταδιακή εξομοίωση της εργατικής νομοθεσίας των ΔΕΚΟ με αυτή που ισχύει στον ιδιωτικό τομέα.

2. Η αύξηση της νόμιμης υπερωριακής απασχόλησης και μείωση κόστους υπερωριών.

3. Η νομοθεσία να επιτρέπει την ευέλικτη οργάνωση του χρόνου εργασίας και τη διευθέτησή του με υπολογισμό του μέσου εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας, σε ετήσια βάση.

4. Η ουσιαστική θωράκιση των θέσεων απασχόλησης. Πρώτον, με τη θέσπιση αυστηρών κριτηρίων υπαγωγής στη νομοθετική ρύθμιση ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, προς αποφυγή μαζικής εφαρμογής του μέτρου, με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Δεύτερον με την ενεργοποίηση και αρωγή του ΟΑΕΔ ως ταμείου ανάπτυξης και αλληλεγγύης.

5. Η δημιουργία Τράπεζας Πληροφοριών για τη ζήτηση και προσφορά εργασίας και η διασύνδεση όλων των φορέων με αυτή.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ & ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗ

1. Η αύξηση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία και η ταυτόχρονη απελευθέρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης από το κρατικό μονοπώλιο, με στόχο την αισθητή βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος.

2. Η αναβάθμιση των προγραμμάτων ενδοεπιχειρησιακής κατάρτισης του εργατικού δυναμικού στις νέες τεχνολογίες και σε νέες ειδικότητες. Η πληρέστερη διασύνδεση της εκπαίδευσης (δευτεροβάθμιας, τεχνικής - επαγγελματικής, τριτοβάθμιας, μεταπτυχιακής) με την αγορά εργασίας.

3. Η εντατικοποίηση των προγραμμάτων επανακατάρτισης και δια βίου εκπαίδευσης, με προτεραιότητα στις νέες τεχνολογίες και τις ειδικότητες με αυξημένη ζήτηση στην αγορά εργασίας.

4. Η εκπαίδευση για τη διάδοση του επιχειρηματικού πνεύματος και την καλλιέργεια μιας σύγχρονης επιχειρηματικής νοοτροπίας.

5. Η προσαρμογή της εκπαίδευσης και κατάρτισης στα δεδομένα της κοινωνίας της γνώσης. Προγράμματα e-learning στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Δωρεάν ευρυζωνικές συνδέσεις για μαθητές και φοιτητές.

6. Η εφαρμογή Εθνικού Συστήματος Πιστοποίησης των γνώσεων και η σύνδεση των αποτελεσμάτων με τη χρηματοδότηση φορέων και επιχειρήσεων».