Χάσμα στρατηγικής και ερμηνείας των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης χαρακτηρίζει τα δύο πιο νευραλγικά κέντρα χάραξης της οικονομικής πολιτικής, το υπουργείο Οικονομίας από τη μια και την ατμομηχανή της οικονομίας και τις τράπεζες, από την άλλη. 

Εξ ου και οι διαφορετικές προσεγγίσεις - προσδοκίες των δύο πλευρών όσον αφορά στο μέγεθος των οφελών που θα φέρει η χρήση του πακέτου των 28 δισ. ευρώ στις επιχειρήσεις, στα νοικοκυριά και σε βάθος στην πραγματική οικονομία.

Η διαφορετική αφετηρία ως προς τα κίνητρα σχετίζεται επίσης και με το πολύπαθο, πριν ακόμη λειτουργήσει, Ταμείο Εγγυοδοσίας προς μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις. Μόνο που για το σημερινό χάσμα φταίνε εξίσου και οι δύο πλευρές.

Θα φέρουν τα 28 δισ. ευρώ την... άνοιξη στην ελληνική οικονομία;

Η απάντηση βρίσκεται κάπου στη μέση. Η πολιτική ηγεσία του διευθυντηρίου της ελληνικής οικονομίας πιέζει τις τράπεζες να αξιοποιήσουν τα κεφάλαια των 28 δισ. ευρώ με στόχο τη μείωση των επιτοκίων προς τις επιχειρήσεις και τους ιδιώτες, αδιακρίτως και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς να τηρηθούν οι αυστηροί τραπεζικοί κανόνες της πιστοληπτικής ικανότητας των πελατών, στον βωμό της "πολιτικής" και του φιλολαϊκού χαρακτήρα και λιγότερο της ουσίας.

Σε αυτό ήρθε, βέβαια, να προστεθεί και η άθλια εικόνα της ελληνικής οικονομίας, η οποία αποτυπώνεται με σαφή τρόπο, τόσο στις υποβαθμίσεις από τους ξένους οίκους αξιολόγησης όσο και στις σκληρές προβλέψεις της Κομισιόν.

Κοκτέιλ που, όπως εξηγούν κορυφαίοι τραπεζίτες, είναι επικίνδυνο εάν αγνοηθεί και καταπολεμηθεί με χαλαρή νομισματική πολιτική προς πάσα κατεύθυνση και όχι με στόχο αποκλειστικά τις πραγματικά ευπαθείς ομάδες.

"Το να χορηγήσεις δάνεια σε όλους, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση, για παράδειγμα μέσω του Ταμείου Εγγυοδοσίας, αλλά και στις μεγάλες επιχειρήσεις δεν λύνει τα προβλήματα του ελληνικού επιχειρείν. Αντίθετα, μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ τρέφοντας, σε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, το προβληματικό κομμάτι των επιχειρήσεων και προκαλώντας νέες μελλοντικές τρύπες στα χαρτοφυλάκια χορηγήσεων των τραπεζών", αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Συμπληρώνουν, δε, ότι η κρίση πρέπει να κάνει το σύστημα περισσότερο σοφό: "Στο πρόσφατο παρελθόν της οικονομικής ευημερίας, με βασικό χαρακτηριστικό τα χαμηλά επιτόκια, δημιουργήθηκαν πολλές στρεβλώσεις στην ελληνική αγορά.

Για παράδειγμα, οι μεγάλες επιχειρήσεις αλλά και οι μικρότερες δανείζονταν με spread πολύ χαμηλότερο σε σύγκριση με το αντίστοιχο με το οποίο δανειζόταν το ελληνικό δημόσιο. Αυτό προκάλεσε στρέβλωση στην αγορά και όσο κι αν μειωθούν τα επιτόκια, σε βάθος χρόνου, δεν θα έρθουν στα αλόγιστα επίπεδα του παρελθόντος, ανάλογα πάντα και με την πιστοληπτική ικανότητα των πελατών". Αυτά υποστηρίζει ένας από τους ειδικούς δίνοντας το στίγμα της μελλοντικής πολιτικής.

Το αντεπιχείρημα, εν προκειμένω, είναι ότι η στρέβλωση δημιουργήθηκε από τις ίδιες τις τράπεζες, οι οποίες στο κυνήγι της πελατείας και του ανταγωνισμού, δάνειζαν (είτε επιχειρήσεις είτε ιδιώτες) αφειδώς.

Θα έρθει μείωση επιτοκίων όταν τα 28 δισ. ευρώ εισρεύσουν στα ταμεία των τραπεζών;

Με φειδώ. Κι αυτό μέχρι να φανεί φως στο τούνελ της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης στη διατραπεζική αγορά σε ευρωπαϊκό, και όχι μόνο, επίπεδο. Έως τότε τα 28 δισ. ευρώ θα ανοίξουν, ως έναν βαθμό, την "κάνουλα" των χορηγήσεων δίνοντας ανάσα σε επιχειρήσεις αλλά και σε νοικοκυριά, κυρίως στην απόκτηση στέγης.

Όσο όμως οι ελληνικές τράπεζες θα συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά τις καταθέσεις, οι μειώσεις στα επιτόκια χορηγήσεων θα είναι μικρότερες από τις προσδοκώμενες.

Επίσης, τα 28 δισ. ευρώ θα εξυπηρετήσουν σε μεγάλο βαθμό την έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών, οι οποίες μέχρι να φανεί το φως στο τούνελ θα εφαρμόζουν ιδιαίτερα συντηρητική πολιτική, παίζοντας άμυνα και όχι επίθεση.