Την ώρα που ο κλάδος απειλείται με εξαφάνιση, οι επιχειρήσεις του εκφράζουν τρεις διαφορετικές απόψεις και η κυβέρνηση φαίνεται να χειρίζεται το όλο θέμα αποσπασματικά
και... ερασιτεχνικά.

Σε κατάσταση νευρικής κρίσης έχει περιέλθει ο κλωστοϋφαντουργικός κλάδος, καθώς αφενός οι συνεχιζόμενες λειτουργικές ζημίες πριονίζουν τη βιωσιμότητα ακόμη και των ισχυρότερων εταιρειών του και αφετέρου επικρατεί αλαλούμ σχετικά με το μέλλον της κυβερνητικής πρόθεσης οι επιχειρήσεις του να δανείζονται με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου.

Ως προς την πορεία του κλάδου, εύγλωττη είναι η εικόνα όπως παρουσιάζεται στις εξαμηνιαίες λογιστικές καταστάσεις των εισηγμένων εταιρειών: δεν υπήρχε ούτε μία που να εμφάνισε κερδοφόρο αποτέλεσμα... Όσο για τον leader του κλάδου (Επίλεκτος) κατά τη χρήση που έληξε στις 30/6, αρνητικό ήταν ακόμη και το μικτό κέρδος!

Οι περισσότερες επιχειρήσεις βρίσκονται ήδη σε δυσχερή θέση και είναι βέβαιο ότι θα δυσκολευτούν να δανειστούν, όχι μόνο εξαιτίας της οικονομικής τους κατάστασης αλλά και λόγω της διεθνούς κρίσης στον χρηματοπιστωτικό τομέα.

Και ενώ είναι σίγουρο ότι περίπου 80.000 εργαζόμενοι «βρίσκονται στον αέρα», η κυβέρνηση ασχολήθηκε ουσιαστικά με το θέμα μόλις έφτασε «στο κόκκινο» η Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία, ενώ όταν προσπάθησε να φέρει, πρόσφατα, νόμο που να δίνει το δικαίωμα δανειοδότησης στις εταιρείες με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, αυτός μπλοκαρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση...

--- Οι τρεις απόψεις

Η πρώτη άποψη που εκφράζεται από τα στελέχη της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας υποστηρίζει ότι το κακό για τον κλάδο ξεκίνησε από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, που από τη μία πλευρά συμφώνησε την ένταξη της Κίνας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου προκειμένου να εξάγουν σε αυτήν προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, από την άλλη, όμως, δεν έκανε τίποτε για να προστατεύσει την κλωστοϋφαντουργία και για να χρηματοδοτήσει τη στροφή της προς εξειδικευμένα προϊόντα υψηλότερης τεχνογνωσίας.

Άρα, λοιπόν, η Ε.Ε. καλείται σήμερα -έστω και με χαρακτηριστική καθυστέρηση- να αναπληρώσει μέρος των ζημιών που προκάλεσε η ίδια στον κλάδο με τις αποφάσεις της.

Σε ό,τι αφορά τα δάνεια με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, τα στελέχη της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας υποστηρίζουν ότι ο νόμος αυτός υπάρχει για τις εταιρείες της παραμεθόριας περιοχής από τη δεκαετία του 1990 και άλλωστε κάποιες επιχειρήσεις ήδη έχουν κάνει χρήση του (αν και δεν ανέφεραν ονόματα, πρόκειται για τη Βαρβαρέσος και τον όμιλο Ακκά).

Και για τη δική μας περίπτωση, συνεχίζουν, υπάρχει ήδη ο νόμος, πλην όμως επειδή έχουν πραγματοποιηθεί κάποιες συγχωνεύσεις, η κυβέρνηση επέλεξε να προχωρήσει (εσφαλμένα κατά την εκτίμησή τους) σε νέο νόμο, ο οποίος ωστόσο μπλοκαρίστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι θέσεις βέβαια της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας δεν εκφράζουν όλες τις εταιρείες του κλάδου. Η Ένωση Βιομηχάνων Κλωστοϋφαντουργών ξεκαθάρισε ότι πρέπει να υπάρχουν νόμοι που δεν θα εξυπηρετούν μόνο μία επιχείρηση, αλλά το σύνολο του κλάδου.

Επίσης, διαφώνησε έντονα με το περιεχόμενο του νόμου που κατέθεσε η κυβέρνηση, υποστηρίζοντας ότι τα δάνεια θα πρέπει να μη χρησιμοποιούνται για να καλύψουν «τρύπες» του παρελθόντος, αλλά να αφορούν σε επενδύσεις και σε κεφάλαιο κίνησης, ενώ οι επιχειρήσεις που θα κάνουν χρήση του μέτρου χρειάζεται να διαθέσουν ισόποσες εγγυήσεις δεσμεύοντας περιουσιακά στοιχεία είτε των ίδιων των εταιρειών είτε των βασικών μετόχων τους.

«Θέλουμε με τα δάνεια αυτά να ενισχύσουμε ισχυρές επιχειρήσεις που αυτήν την περίοδο έχουν επηρεαστεί από τη συγκυρία και όχι να δημιουργήσουμε έναν νέο Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων», δηλώνουν κύκλοι της ένωσης.

Για τον λόγο αυτόν, άλλωστε, η άρνηση της Ε.Ε. δεν τους εξέπληξε. «Ήταν ένας νόμος γραμμένος στο πόδι, προκειμένου να ικανοποιήσει κάποιους συνδικαλιστές και όχι να προαγάγει τα συμφέροντα του κλάδου και των εργαζομένων», δήλωσε επιχειρηματίας του χώρου.

Υπάρχει όμως και μια τρίτη άποψη, η οποία είναι η περισσότερο απαισιόδοξη. Συγκεκριμένα, κάποιοι επιχειρηματίες της αγοράς πιστεύουν ότι η κατάσταση στον κλάδο είναι τόσο δύσκολη, ώστε ούτε έπειτα από μεγάλες επενδύσεις θα δούμε τις σημερινές θέσεις να διασφαλίζονται και υποστηρίζουν:

«Έβαλαν τις τράπεζες να στηρίζουν εδώ και χρόνια επιχειρηματικά κουφάρια και αυτό φαίνεται ότι θα θελήσουν να συνεχίσουν και στο μέλλον. Ο νόμος που πήγε να περάσει δεν θα λύσει το πρόβλημα των εργαζομένων. Απλώς, θα διατηρήσει όπως-όπως και με δυσβάστακτο κρατικό χρήμα κάποιες προβληματικές εταιρείες, οι οποίες τελικά θα κλείσουν. Και όχι μόνο αυτό. Με τις συγκεκριμένες μεθόδους θα δούμε να κλείνουν ακόμη και οι υγιείς επιχειρήσεις, αυτές δηλαδή που έχουν μεγάλες πιθανότητες επιβίωσης». 

ΝΑΙ ΜΕΝ, ΑΛΛΑ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΚΛΩ

Αν για τις περισσότερες εταιρείες του κλάδου τα προβλήματα είναι μεσοπρόθεσμα, για την Ενωμένη Κλωστοϋφαντουργία είναι αμεσότατα. Η εισηγμένη οφείλει τρεις μισθούς στους εργαζομένους και σήμερα οι μονάδες της παραμένουν κλειστές, εκτός από αυτές του Γιαννούση και της Μαρώνειας που υπολειτουργούν.

Στην εταιρεία πιστεύουν ότι θα μπορούσε να επιβιώσει αν δανειοδοτούνταν με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, όπως άλλωστε είχε συμφωνηθεί με τις τράπεζες και δόθηκε προκαταβολή 5 εκατ., ωστόσο το μπλοκάρισμα του νόμου από την Ε.Ε. έχει πάει την όλη υπόθεση πίσω...

Κανείς δεν μπορεί με βεβαιότητα να προβλέψει το μέλλον. Από τη μία πλευρά είχαμε τον γενικό γραμματέα του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών κ. Σιδηρόπουλο να φέρεται ότι διαβεβαίωσε τους εργαζομένους πως μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα θα εκταμιευτούν άλλα 10 εκατ. ευρώ, χωρίς όμως να εξηγήσει τη φόρμουλα μέσω της οποίας θα δοθούν τα κεφάλαια αυτά. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, ο υπουργός κ. Αλογοσκούφης μπορεί να δήλωσε μεν την πρόθεσή του να κάνει ό,τι μπορεί για τον κλάδο, ωστόσο φέρεται να ζήτησε κάποια πίστωση χρόνου.

* Αναδημοσίευση από το φύλλο 555 της εβδομαδιαίας εφημερίδας ΜΕΤΟΧΟΣ & ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ (7-11 Νοεμβρίου 2008).