Σύνδεση GSI: Σε παρέμβαση των ΗΠΑ προσβλέπει η κυβέρνηση

Την επανεμπλοκή των ΗΠΑ επιδιώκει η κυβέρνηση για να αρθούν τα τουρκικά εμπόδια και να κρατηθεί ζωντανό το καλώδιο Ελλάδας- Κύπρου - Ισραήλ, όπως φαίνεται από τις χθεσινές δηλώσεις Γεραπετρίτη.

Το αν η παρέμβαση θα έρθει μετά από μεσολάβηση του Ισραήλ, το οποίο διατηρεί εξαιρετικές σχέσεις με τη κυβέρνηση Τραμπ, είναι δευτερεύων για την ελληνική πλευρά.

Το στίγμα της από εδώ και πέρα στρατηγικής της κυβέρνησης για την επόμενη μέρα, με πολλές φυσικά αιρέσεις, συμπυκνώνεται στη φράση του υπ. Εξωτερικών κατά τις δηλώσεις που ακολούθησαν μετά τη τριμερή Ελλάδας- Κύπρου - Ισραήλ.

«Προσβλέπουμε στη διεύρυνση του σχήματος με την επανενεργοποίηση του «3+1» και τη συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών. Το θέμα αυτό είχα την ευκαιρία να το θέσω ο ίδιος στον Υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ουάσιγκτον, στην πρόσφατη επίσκεψή μου, από τον οποίο είχα καταρχήν θετική ανταπόκριση», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Γεραπετρίτης.

Σύμφωνα με μια ανάγνωση, η φράση Γεραπετρίτη και η γενικότερη στρατηγική της ελληνικής πλευράς, θυμίζει το άνοιγμα προς τις ΗΠΑ που είχε επιχειρήσει η κυβέρνηση ανήμερα της ορκωμοσίας Τραμπ, τη Δευτέρα 20 Ιανουάριου. Τότε δηλαδή που είχε ανακοινώσει την εκδήλωση ενδιαφέροντος από τη Chevron για τη Ν. Πελοπόννησο, με το βλέμμα στο «drill baby drill» του νέου Προέδρου, ο οποίος ορκίζονταν την ίδια ημέρα.

Αν και ο υπουργός των Εξωτερικών δεν προχώρησε σε λεπτομέρειες, άνθρωποι με γνώση της υπόθεσης εκτιμούν ότι αναφέρονταν στο αμερικανικό κρατικό αναπτυξιακό ταμείο, Development Finance Corporation (DFC), το οποίο έχει εδώ και καιρό εκδηλώσει ενδιαφέρον για χρηματοδότηση ή και συμμετοχή στο καλώδιο, χωρίς έκτοτε να έχουν υπάρξει εξελίξεις λόγω και της στασιμότητας των ερευνών στη θάλασσα.

Στην ίδια κατεύθυνση, ο κ. Γεραπετρίτης, έκανε ειδική αναφορά στη «συνδεσιμότητα» των τριών χωρών, λέγοντας ότι αυτή «αναγνωρίζεται και ενθαρρύνεται από το Διεθνές Δίκαιο», ενώ ερωτηθείς για το τι προτίθεται να κάνει η κυβέρνηση για το GSI, το οποίο έχει ανασταλεί προσωρινά έπειτα από τις αντιδράσεις της Τουρκίας, δήλωσε κατηγορηματικά «το έργο θα γίνει και θα ολοκληρωθεί».

Δίχως και πάλι να γίνει σαφές το τι εννοεί, όταν μετά την αποχώρηση των ερευνητικών πλοίων και το πάγωμα των πληρωμών προς τη κατασκευάστρια του καλωδίου, η διασύνδεση βρίσκεται στον αέρα και ο χρόνος στη κλεψύδρα τελειώνει.

Τα παραπάνω φυσικά, δηλαδή κατά πόσο θα υπάρξει αμερικανική ή όχι στήριξη, με ή χωρίς ισραηλινή διαμεσολάβηση και θα προχωρήσει το έργο ή όλα αυτά θα παραμείνουν στη σφαίρα των ευσεβών πόθων, μένει να αποδειχθούν στη πράξη.

Σημειωτέον ότι το απόγευμα, μετά τη τριμερή, ο Πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον ισραηλινό ΥΠΕΞ, με τον κ. Μητσοτάκη να μιλά για μια στρατηγική εταιρική σχέση που μπορεί να αναπτυχθεί, και τον Γκιντεόν Σάαρ να αναφέρει ότι «στις σημερινές (χθεσινές) συζητήσεις ήμασταν πολύ πρακτικοί στο πώς να προχωρήσουμε προς τα εμπρός σε διάφορους τομείς».

Τα τουρκικά ανοίγματα στον Τραμπ

Εκείνο ωστόσο που θα πρέπει να έχουμε υπόψιν είναι ότι δεν παίζουμε μόνοι μας στο γήπεδο. Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα προσβλέπει σε αμερικανική παρέμβαση με ισραηλινή διαμεσολάβηση, η Τουρκία συνεχίζει να κινείται μεθοδικά, ανακοινώνοντας μια μεγάλη συμφωνία για παραχώρηση εκμετάλλευσης τουρκικών κοιτασμάτων σε αμερικανικές εταιρείες.

Τη Τετάρτη, ο τούρκος υπ. Ενέργειας Αλπαρσλάν Μπαϊρακτάρ, ανάρτησε την είδηση ότι η κρατική εταιρεία πετρελαίου της Τουρκίας, TPAO, υπέγραψε συμφωνία με τις αμερικανικές Continental Resources και TransAtlantic Petroleum για την ανάπτυξη κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου σε σχιστολιθικά πεδία στη νοτιοανατολική επαρχία του Ντιγιάρμπακιρ.

Ακολουθήστε το Euro2day.gr στο Google News!Παρακολουθήστε τις εξελίξεις με την υπογραφη εγκυρότητας του Euro2day.gr

FOLLOW USΑκολουθήστε τη σελίδα του Euro2day.gr στο Linkedin

Επιχειρηματικά δηλαδή ανοίγματα «φιλίας» προς την κυβέρνηση Τραμπ κάνουν και οι γείτονες και μάλιστα σε μια στιγμή που το γεωστρατηγικό τους βάρος έχει αναβαθμιστεί σημαντικά, μετά και την πρόθεση να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και άμυνα.

Το «χαρτί» του Ισραήλ

Σύμφωνα με ανθρώπους που παρακολουθούν την υπόθεση, η ελληνική πλευρά οφείλει να αξιοποιήσει στο έπακρο τις εξαιρετικές σχέσεις της κυβέρνησης Νετανιάχου με τον ένοικο του Λευκού Οίκου, εξηγώντας στην ισραηλινή πλευρά ότι χωρίς το τμήμα «Ελλάδα- Κύπρος», δεν υπάρχει ούτε το «Κύπρος -Ισραήλ». Και αν πράγματι ποντάρει στο έργο για να ενισχύσει την ενεργειακή της αυτονομία πρέπει να μεσολαβήσει στην Ουάσιγκτον, που έχει το τρόπο να επηρεάσει την Τουρκία, η οποία επιχειρεί μέσω του καλωδίου να επιβάλλει τις διεκδικήσεις της στην περιοχή.

Στον αντίποδα, η κυβέρνηση ανησυχεί, με δεδομένο ότι η εξωτερική πολιτική της Ουάσιγκτον είναι πλέον απρόβλεπτη, ότι ακόμη και αν υπάρξει αμερικανική παρέμβαση μπορεί αυτή να «ανοίξει» θέματα στα ελληνοτουρκικά, τα οποία δεν θα είναι διαχειρίσιμα για την Αθήνα. Και να αποδειχθεί εμπράκτως ότι στην αμερικανική ζυγαριά το γεωστρατηγικό βάρος της Τουρκίας έχει μεγαλύτερη αξία απ' ότι το ελληνικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Σε αυτή τη φάση βρίσκεται η υπόθεση του καλωδίου. Το έργο είναι εντελώς στον αέρα και ο κίνδυνος να αδρανοποιηθεί σταδιακά, όπως συνέβη κατά το παρελθόν με άλλα μεγαλόπνοα project, (βλέπε EastMed) είναι πιο ορατός παρά ποτέ.

Αν ναυαγήσει, θα είναι σαν να αναγνωρίζεται de facto το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, αφού οι περιοχές έρευνας και πόντισης του καλωδίου, περνούν από σημεία που επικαλύπτουν οι τουρκικές διεκδικήσεις. Και ακριβώς επειδή, η Τουρκία υποστηρίζει ότι για παρόμοιες εργασίες όπως ο διασυνδέσεις, σε νερά που θεωρεί ότι εμπίπτουν στη δική της δικαιοδοσία, η Αθήνα πρέπει πρώτα να ζητά την δική της άδεια, μια τυχόν ελληνική υπαναχώρηση στο καλώδιο πιθανότατα θα αυξήσει τις τουρκικές αξιώσεις. Τόσο στα ούτως ή άλλως δύσκολα θέματα με τις έρευνες υδρογονανθράκων στη Κρήτη, όπου εμπλέκεται η υφαλοκρηπίδα, όσο και σε φαινομενικά ζητήματα «ρουτίνας» όπως οι διασυνδέσεις στο Αν. Αιγαίο και στα Δωδεκάνησα με το ηπειρωτικό σύστημα.

Το πρώτο τεστ συνέβη τον Οκτώβριο του 2024, με αφορμή τις έρευνες του πλοίου «Αιγαίο», με το σταθμό της Σμύρνης να εκδίδει τότε Navtex, ισχυριζόμενος ότι μέρος της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Χίου - Λέσβου όπου γίνονταν έρευνες, είναι τουρκική υφαλοκρηπίδα. Και ότι οι εργασίες σε αυτή την περιοχή πρέπει να συντονίζονται από τις αρμόδιες τουρκικές αρχές, δηλαδή ότι η αρμοδιότητα Νavtex ανήκει στην Τουρκία.