Τουρκία: Η θαλάσσια βιοποικιλότητα ως πολιτικό εργαλείο

Οι επιστήμονες από την Τουρκία χαιρέτισαν την απόφαση της χώρας τους να συνυπογράψει τη Συνθήκη των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία της βιοποικιλότητας στις ανοιχτές θάλασσες.

Η συμφωνία υπογραμμίζει τη σημασία της δημιουργίας θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών και της διενέργειας αξιολόγησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Ωστόσο η τουρκική υπογραφή στη συμφωνία του υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, αυτόματα εντάσσει το θέμα στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας.

Με δεδομένο ότι οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή επιταχύνονται, μάλλον και εις βάρος της Τουρκίας, η Άγκυρα θέλει να μην χάσει την ευκαιρία να συμμετάσχει ενεργά σε θέματα περιβάλλοντος και ενέργειας, ιδιαίτερα στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, ώστε έτσι να ενισχύσει νομικά τη θέση της.

Μία συμφωνία για το περιβάλλον ως «νομικό εργαλείο»

Με προοπτική την έναρξη ενός εις βάθος ελληνοτουρκικού διαλόγου από τον επόμενο χρόνο, ο οποίος θα αφορά το ζήτημα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και την υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, φαίνεται ότι η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει τη συμφωνία ως νομικό εργαλείο, τόσο με την Ελλάδα, όσο και με άλλες χώρες της περιοχής για να διευρύνει τις διεκδικήσεις της.

Η Συνθήκη για τη βιοποικιλότητα εμπίπτει στην αρμοδιότητα της «Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας», που επικεντρώνεται στη θαλάσσια βιοποικιλότητα πέρα από την εθνική δικαιοδοσία, συμπεριλαμβανομένων των χωρικών θαλασσών, των υφαλοκρηπίδων και των ΑΟΖ. Ωστόσο, στο συμπληρωματικό επίσημο κείμενο της Τουρκίας για τη Συνθήκη, το οποίο υπέγραψε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών αναφέρεται επί λέξει:

«Η Συνθήκη δεν θίγει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας ως μη συμβαλλόμενου μέρους στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο ης Θάλασσας, 1982 (UNCLOS) και δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως αλλαγή στη νομική θέση της Τουρκίας όσον αφορά την UNCLOS».

ΠΗΓΗ: DEUTSCHE WELLE