Αντοχές στις προκλήσεις βγάζει η εξορυκτική βιομηχανία

Παρά το γεγονός πως η περσινή χρονιά δεν είχε τη δυναμική του 2022, η εξορυκτική βιομηχανία κατάφερε να ανταπεξέλθει στις οικονομικές και πολιτικές συνθήκες και στην πραγματικότητα που δημιούργησε ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, ο πληθωρισμός και οι υφεσιακές τάσεις.

Οπως, όμως, αναφέρει ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (ΣΜΕ) στην έκθεση δραστηριοτήτων για το 2023, παρά τις αντιξοότητες, η περσινή χρονιά έδωσε τελικώς ικανοποιητικά αποτελέσματα σε παραγωγή εξορυκτικών προϊόντων και κύκλο εργασιών. Εκτιμάται ότι στο σύνολο των εξορυκτικών προϊόντων, συγκριτικά με το 2022, η παραγωγή κρατήθηκε σταθερή παρά τη μη λειτουργία της ΛΑΡΚΟ, οι πωλήσεις αυξήθηκαν κατά 3,5%, ενώ οι εξαγωγές μειώθηκαν κατά 11,5%».

Σύμφωνα με τα στοιχεία του συνδέσμου τα αδρανή εμφάνισαν αύξηση κατά 15% σε παραγωγή και κύκλο εργασιών, συγκριτικά με το 2022. Τα μεταλλικά ορυκτά μεταλλεύματα είχαν πτώση στην παραγωγή κατά 15% έναντι του 2022, με βασική αιτία την παύση εργασιών σε μεγάλο εργοτάξιο βωξίτη, την υστέρηση σε ζήτηση μαγνησιακών προϊόντων και την παύση παραγωγής της ΛΑΡΚΟ.

Κατά 12% αυξήθηκε η παραγωγή και ο κύκλος εργασιών των βιομηχανικών ορυκτών, σε σχέση με το 2022. Τα μάρμαρα κατέγραψαν μικρή αύξηση και ο λιγνίτης μικρή πτώση.

Ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων καταγράφει στα βασικά επιχειρηματικά νέα για τον κλάδο, την απορρόφηση της «Imerys Βωξίτες» από τον όμιλο «Μυτιληναίος», την απορρόφηση των λατομείων «ΛΑΡΣΙΝΟΣ» από τον όμιλο ΑΓΕΤ, την ολοκλήρωση της χρηματοδότησης από τράπεζες για τα έργα στις Σκουριές της «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ» και τέλος τη σημαντική ανάπτυξη υπόγειων εκμεταλλεύσεων μαρμάρου. Να σημειωθεί πως το 2023 υπήρξε αύξηση του αριθμού των απασχολουμένων κατά 3%.

Η Ελληνική Εξορυκτική Βιομηχανία έχει δυνατότητες να συνεισφέρει σημαντικά στο πλαίσιο της Critical Raw Materials Act, στο μεγαλύτερο δυνατό περιορισμό της εξάρτησης της Ε.Ε. από κρίσιμα εισαγόμενα υλικά, με την αξιοποίηση των κρίσιμων ορυκτών πρώτων υλών που υπάρχουν στην Ελλάδα, όπως ο Βωξίτης.

Όπως αναφέρει ο Σύνδεσμος, αυτό προϋποθέτει την επίλυση κάποιων προβλημάτων όπως τον εκσυγχρονισμό του λατομικού νόμου 4512/2018 με τις τροποποιήσεις που επανειλημμένα προτείνει ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων. Επίσης, ζητά την απλοποίηση και επιτάχυνση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης.

Χθες, ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία τις εκδηλώσεις του με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την έναρξη λειτουργίας του.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκαν οι απόψεις της πολιτείας και των επιχειρήσεων για το φλέγον θέμα της επαγγελματικής εκπαίδευσης στον 21ο αιώνα με τη συμμετοχή της υφυπουργού Παιδείας, κας Ι. Λυτρίβη του προέδρου του ΔΣ του ΣΕΒ κ. Δ. Παπαλεξόπουλου και του προέδρου του ΣΜΕ κ. Κ. Γιαζιτζόγλου. Στη συζήτηση που ακολούθησε αναδείχθηκε η απουσία ειδικοτήτων στη χώρα και η απουσία ανθρώπινου δυναμικού στον κλάδο.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παπαλεξόπουλος «πέρα από τις δεξιότητες πρέπει να δούμε πώς θα κρατήσουμε τους εκπαιδευομένους στη χώρα μας». Σημείωσε, δε, πως οι ελληνικές επιχειρήσεις μετεκπαιδεύουν λιγότερο το προσωπικό τους.

Από την πλευρά του ο κ. Γιαζιτζόγλου ανέδειξε την ανάγκη δημιουργίας μιας σχολής χειριστών. Μάλιστα, όπως είπε, υπάρχουν υποδομές στην Δυτική Μακεδονία όπου σκαπτικά μηχανήματα λειτουργούσαν μέχρι πρόσφατα, οι οποιες θα εγκαταλειφθούν. «Μήπως θα ήταν μια καλή ιδέα να φτιάξουμε μια σχολή χειριστών μηχανημάτων έργου, στην Κοζάνη;» αναρωτήθηκε. Απαντώντας σχετικά, η κ. Λυτρίβη είπε ότι υπάρχει και ένα ταμείο, το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, «το οποίο θα μπορούσε να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση».

Κατά την ομιλία του ο πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων, κ. Κωνσταντίνος Γιαζιτζόγλου, αναφερόμενος στη ζήτηση που υπάρχει στον κλάδο, είπε πως «οι αριθμοί ευημερούν σε βαθμό ανησυχητικό…κάθε νέα εξαγγελία για τολμηρά και μεγάλα βήματα προς την πράσινη μετάβαση εκτοξεύει την εκτίμηση της ζήτησης για πολλά από τα προϊόντα μας», κάνοντας λόγο για «ουτοπικούς αριθμούς».

Ωστόσο, υπογράμμισε πως η Ευρώπη τα τελευταία 30 χρόνια έχει πολλαπλασιάσει άμεσα ή έμμεσα την κατανάλωση πρώτων υλών, αλλά έχει μειώσει την παραγωγή τους κατά το 1/3: «Ο λόγος είναι απλός. Κάπου αλλού αυτή η δουλειά μπορεί να γίνει φθηνότερα. Και μάλιστα αυτό δεν αφορά μόνο το κόστος σε ευρώ, αλλά και το πολιτικό κόστος, ό,τι και αν αυτό σημαίνει. Το μόνο κόστος που αυξάνεται όταν εισάγουμε αντί να παράγουμε είναι το περιβαλλοντικό. Εδώ όμως οι σοφοί ηγέτες μας ακολούθησαν τη στρατηγική της στρουθοκαμήλου: Δεν το βλέπεις άρα δεν υπάρχει» τόνισε ο κ. Γιαζιτζόγλου.