Πού κινούνται οι σχέσεις κυβέρνησης-ασφαλιστικών εταιρειών

Οι σχέσεις μεταξύ ασφαλιστικών εταιρειών και Πολιτείας φαίνεται να είναι καλύτερες από ποτέ, με τον πρόεδρο της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Αλέξανδρο Σαρρηγεωργίου να επισημαίνει την κυβερνητική πρόθεση να αυξήσει τη συνεισφορά του κλάδου στην ελληνική οικονομία, αλλά παράλληλα να συμπληρώνει πως πρέπει να γίνουν περισσότερα πράγματα και πολύ πιο γρήγορα.

Αυτό που σε γενικές προκύπτει είναι πως η κυβέρνηση συμφωνεί με την ΕΑΕΕ στο ότι το ασφαλιστικό κενό στη χώρα μας είναι τεράστιο και παράλληλα δείχνει πρόθυμη να προχωρήσει σε θεσμικές αλλαγές που θα μπορούσαν να διευρύνουν την ασφαλιστική δραστηριότητα. Αντίθετα, φαίνεται συχνά να εγείρει ενστάσεις, ή ζητά να περιθώριο χρόνου, ή τέλος να προχωρά σε δειλές κινήσεις, κάθε φορά που καλείται ο κρατικός Προϋπολογισμός να βάλει το χέρι στην τσέπη.

Για παράδειγμα, η ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος των ανασφάλιστων οχημάτων (τα κρατικά έσοδα όχι μόνο δεν πλήττονται, αλλά αντίθετα ωφελούνται) που επί δεκαετίες ταλαιπωρεί τον ασφαλιστικό κλάδο (και ευρύτερα την κοινωνία) φαίνεται να βρίσκεται στο «παρά πέντε». Το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο οδεύει προς ψήφιση (για την σύνταξή του συνεργάστηκαν στενά υπουργεία και στελέχη του ασφαλιστικού κλάδου) και σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων «θα κάνει πολύ καλή δουλειά, με χρονικό ορίζοντα το τέλος της φετινής χρονιάς».

Ένα δεύτερο ζήτημα που εξελίχθηκε με επιτυχία είναι μια πρώτη εύρεση συμπράξεων μεταξύ νοσοκομείων και ασφαλιστικών εταιρειών στο πεδίο των απογευματινών εξετάσεων και χειρουργείων.

Με θετικό τρόπο επίσης φαίνεται να δέχτηκαν οι ασφαλιστικές εταιρείες το νέο θεσμικό πλαίσιο για τα Επαγγελματικά Ταμεία και τα ομαδικά-συνταξιοδοτικά (DAF) μέσω των οποίων επιχειρείται η στροφή των εργαζομένων προς την συνταξιοδοτική αποταμίευση, μέσω κάποιων (περιορισμένων κατά πολλούς) φορολογικών κινήτρων.

Στο μέτωπο των φυσικών καταστροφών, οι ασφαλιστικές εταιρείες θεωρούν πως η μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 10% σε όσες κατοικίες καλύπτονται έναντι σεισμού, πυρκαγιάς και πλημμύρας, θα έπρεπε να είναι υψηλότερη.

Παρόλα αυτά, αξιολογούν το μέτρο με πολύ θετικό τρόπο και ειδικότερα το αντιμετωπίζουν ως μήνυμα που αποστέλλεται προς τους πολίτες, καταλήγοντας πως η κυβέρνηση θα έπρεπε να το προβάλλει πολύ περισσότερο.

Ειδικότερα στο θέμα της υποχρεωτικής ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών των επιχειρήσεων με ετήσιο κύκλο εργασιών χαμηλότερο των δύο δισ. ευρώ (δρομολογείται η ψήφισή του) η ΕΑΕΕ το επικροτεί και μάλιστα θεωρεί πως το κάτω όριο θα πρέπει να υποχωρήσει στο ένα εκατ. ευρώ.

«Δει δη χρημάτων»

Ωστόσο, παρά τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, το ασφαλιστικό κενό στην Ελλάδα παραμένει τεράστιο. Ενδεικτική είναι η τοποθέτηση του Αλέξανδρου Σαρρηγεωργίου για το θέμα των πλημμυρών της Θεσσαλίας. Αν οι συνολικές ζημιές ανήλθαν σε 2-2,5 δισ. ευρώ και οι ασφαλιστικές εταιρείες κατέβαλαν 400 εκατ. ευρώ, αυτό σημαίνει πως όση και αν είναι η κρατική βοήθεια που κάποτε θα δοθεί στους πολίτες, ένα μεγάλο ποσοστό της ζημιάς θα το πληρώσουν οι ίδιοι οι πλημμυροπαθείς από την τσέπη τους.

Το συνταξιοδοτικό κενό παραμένει τεράστιο λόγω και του δημογραφικού ζητήματος, ενώ στο κομμάτι της υγείας ο Έλληνας πληρώνει διπλάσιο ποσοστό από την τσέπη του, σε σχέση με τον πλουσιότερο μέσο Ευρωπαίο.

Από την πλευρά της η κυβέρνηση δείχνει καλή διάθεση, με την υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Δόμνα Μηχαηλίδου να δηλώνει πως «αντιλαμβανόμαστε το κενό προστασίας και προσπαθούμε να το μειώσουμε σταδιακά. Είμαστε εδώ για περισσότερες προσαρμογές και μεταρρυθμίσεις». Όμως, πολλά είναι τα θέματα που προκύπτουν όταν αρχίσει να εμπλέκεται το Υπουργείο Οικονομικών.

Γνωστός παράγοντας του ασφαλιστικού κλάδου περιγράφοντας την τρέχουσα κατάσταση, αναφέρει χαρακτηριστικά: «Όλες οι συζητήσεις με κυβερνητικούς παράγοντες γίνονται σε πολύ καλό πνεύμα συνεργασίας. Από την πλευρά μας γνωρίζουμε πως πάντοτε υπάρχουν δημοσιονομικοί περιορισμοί -ακόμη και τώρα που ξεφύγαμε από τις εποχές των μνημονίων- οπότε θα πρέπει να είμαστε λογικοί στις διεκδικήσεις μας. Συζητάμε λοιπόν από πού θα μπορούσε το κράτος να περικόψει κάποιους φόρους από τα ασφαλιστικά συμβόλαια, χωρίς στο τέλος της ημέρας να πληγούν σημαντικά τα φορολογικά έσοδα.

Αυτή η συζήτηση θα πρέπει να προχωρήσει με ειλικρίνεια, γιατί -για παράδειγμα- είναι απαράδεκτο να επιβάλλεται φόρος 15% στα συμβόλαια υγείας και οι ασφαλιστικές εταιρείες να επιβαρύνονται παράλληλα με συντελεστή ΦΠΑ 24% από τις ιδιωτικές κλινικές. Αυτή η υπερφορολόγηση, σε συνδυασμό με τις πολιτικές που ακολουθούν οι ιδιωτικές κλινικές οδηγεί τις ασφαλιστικές εταιρείες σε ζημιές παρά το γεγονός ότι έχουν ανεβάσει τα τιμολόγιά τους».