Βαρύς λογαριασμός από τις πλημμύρες για παραγωγούς-επιχειρήσεις

«Μέσα σε μια ώρα πνίγηκε όλο το εργοστάσιο, 80 στρέμματα έγιναν λίμνη, καταστράφηκαν τα πάντα», λέει στο Euro2day.gr γνωστός βιομήχανος της Θεσσαλίας, ο οποίος σπεύδει να συμπληρώσει ότι υπάρχουν και χειρότερα. Γειτονικό εργοστάσιο με το δικό του, στα Τρίκαλα, το πήρε το ποτάμι όπως λέει.

Αντίστοιχες εικόνες και στη Λάρισα. Γνωστή εξαγωγική βιομηχανία του κάμπου πλημμύρισε το Σάββατο το πρωί, παρότι η βροχή είχε σταματήσει προ πολλού.

Τα περιστατικά αυτά δεν είναι μεμονωμένα. Για σκηνές αποκάλυψης κάνουν λόγο επιχειρηματίες που μίλησαν στο Euro2day.gr. «Δίνουμε μάχη με τις λάσπες», λέει άλλος βιομήχανος, το εργοστάσιο του οποίου στη Λάρισα αν και δεν έχει πάθει κάποια ζημιά και η μονάδα είναι λειτουργική, εντούτοις είναι αδύνατο να προσεγγίσουν τους παραγωγούς γάλακτος και να εισκομίσουν το γάλα απ’ όσα ζώα σώθηκαν, ενώ η καταστροφή στο ζωικό κεφάλαιο είναι ανυπολόγιστη.

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καταγραφή για τα ζώα που πέθαναν -εκτιμάται ότι χάθηκε το 1/3 του ζωικού κεφαλαίου- και ούτε θα υπάρξει τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Το Σάββατο, σε σύσκεψη στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αποφασίστηκε να μη γίνει καταγραφή των νεκρών ζώων από τον ΕΛΓΑ με επιτόπιο έλεγχο, αλλά αυτή να στηριχθεί στα επίσημα στοιχεία της Κτηνιατρικής Υπηρεσίας, τα οποία θα διασταυρωθούν αργότερα με τα στοιχεία του ΕΛΓΑ και τις δηλώσεις των κτηνοτρόφων. Τα νεκρά ζώα μεταφέρονται, σύμφωνα με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, με ειδικά φορτηγά-ψυγεία σε πιστοποιημένους χώρους καύσης, που είναι κλίβανοι, αρχικά στις περιοχές Ημαθίας και Αρκαδίας, με προοπτική να χρησιμοποιηθούν και άλλοι χώροι στην υπόλοιπη Ελλάδα, μόλις οι συνθήκες προσβασιμότητας το επιτρέψουν.

Πριν την καταστροφή, το ζωικό κεφάλαιο στη Θεσσαλία ξεπερνούσε 1,4 εκατομμύρια πρόβατα και γίδια ενώ πάνω από 120.000 ήταν οι αγελάδες και 123.000 τα χοιρινά. Μόνο στη Λάρισα, οι 130 κτηνοτρόφοι αγελαδινού γάλακτος παρήγαγαν μηνιαίως μέχρι και τον περασμένο Ιούνιο που υπάρχουν επίσημα στοιχεία πάνω από το 10% της εγχώριας παραγωγής και το ¼ του βιολογικού αγελαδινού γάλακτος της χώρας. Ενώ συνολικά ξ Θεσσαλία παρήγαγε το 12,79% του αγελαδινού γάλακτος της χώρας. (πηγή: ΕΛΓΟ - Δήμητρα).

Ακόμη μεγαλύτερη είναι η συμμετοχή της Θεσσαλίας στην παραγωγή πρόβειου και γίδινου γάλακτος. Οι 4.722 παραγωγοί πρόβειου γάλακτος και οι 1.444 παραγωγοί γίδινου γάλακτος παρέδωσαν 117.459.482 λίτρα και 18.991.150 λίτρα αντίστοιχα μέσα στη χρονιά. Δηλαδή πριν την καταστροφή παρήγαγαν το 22% του πρόβειου και το 16,49% του γίδινου γάλακτος της χώρας.

Σημαντική ήταν η συμμετοχή της περιοχής στην παραγωγή σιταριού, κριθαριού -διατηρούσε την πρώτη θέση στη χώρα-, βιομηχανικής ντομάτας, αχλαδιών, ακτινιδίων, κάστανων, αμυγδάλων, μήλων, φέτας κ.λπ.

Όμως όπως λέει στο Euro2day.gr ο Αντώνης Γκουντάρας, «οι καλλιέργειες δεν υπάρχουν, έχουν σβήσει όλα. Προσπαθούμε να σώσουμε τα σπίτια μας». Ο δήμαρχος Αγιάς δεν είναι αισιόδοξος. «Δεν ξαναγίνονται αυτά. Όλη η περιοχή είναι μια ενιαία τεράστια λίμνη, δεν μπορείς να διακρίνεις αν αυτό που βλέπεις είναι χωράφι. Δεν έχει μείνει τίποτε», λέει. Στην περιοχή της Αγιάς υπήρχαν πολλές καλλιέργειες με ακτινίδια που καταστράφηκαν ολοσχερώς ενώ εξαφανίσθηκαν τα τριφύλλια, τα κηπευτικά, σοβαρά προβλήματα υπάρχουν στο ζωικό κεφάλαιο ενώ μικρότερες είναι οι ζημιές στις ελιές και στα κάστανα.

Οι πρώτες εκτιμήσεις για την καταστροφή από την κακοκαιρία «Daniel» ανεβάζουν τον λογαριασμό στα 2,5 δισ. ευρώ στη Θεσσαλία, στην οποία «πνίγηκε» στις λάσπες το 5,2% του ΑΕΠ της χώρας. Όμως είναι νωρίς ακόμη να προσδιορίσει ποιες θα είναι οι ακριβείς επιπτώσεις στο ΑΕΠ, στην κατανάλωση από την αναμενόμενη άνοδο των τιμών και στις εξαγωγές από την αδυναμία της περιοχής να καλύψει τα συμβόλαια που έχει στο εξωτερικό. Και φυσικά πόσος χρόνος θα απαιτηθεί για να γίνει και πάλι γόνιμος ο Θεσσαλικός κάμπος και πόσα χρήματα θα απαιτηθούν για αυτό.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ευθύμη Λέκκα καταστράφηκε το 22%-23% της αγροτικής παραγωγής της χώρας ενώ οι αποθέσεις αργίλων και λάσπης πάνω στα γόνιμα εδάφη πάχους τουλάχιστον μισού μέτρου δεν μπορούν να φιλοξενήσουν καλλιέργειες. Σύμφωνα με τον κ. Λέκκα, το έδαφος για να επανέλθει και να γίνει πάλι γόνιμο θα χρειαστεί μια πενταετία.