Φουντώνει το θέμα της πληρωμής διδάκτρων σε σχολεία-φροντιστήρια

Ορθάνοιχτο είναι το «μέτωπο» μεταξύ γονέων και ιδιοκτητών ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων αναφορικά με τα δίδακτρα που θα πρέπει να καταβάλουν για το διάστημα που τα εκπαιδευτήρια, με κρατική εντολή λόγω των μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας, μένουν κλειστά.

Το θέμα απασχολεί πλέον πολύ έντονα τον Συνήγορο του Καταναλωτή (ΣτΚ), ο οποίος έχει δεχθεί μεγάλο αριθμό έγγραφων αναφορών από γονείς, που ζητούν τη διαμεσολάβησή του για την αναπροσαρμογή των διδάκτρων. Την ίδια στιγμή, το υπουργείο Παιδείας αρνείται ουσιαστικά να πάρει θέση, θεωρώντας ότι το ζήτημα λύνεται από τις προβλέψεις κοινής απόφασης των υπουργείων Οικονομικών και Εργασίας.

Τουλάχιστον, αυτό προκύπτει στην απάντηση προς τον ΣτΚ, όταν ο τελευταίος γνωστοποιεί το περιεχόμενο των αναφορών προς το υπουργείο και ζητεί τη θέση του για την αποτελεσματικότερη εξάσκηση του διαμεσολαβητικού ρόλου της αρχής στις σχετικές υποθέσεις.

Σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας, για όσες υπηρεσίες δεν παρέχονται (μεταφορά, σίτιση κ.λπ.), οι γονείς δεν υποχρεούνται να καταβάλουν δίδακτρα, όπως επίσης και στην περίπτωση που δεν παρέχεται τηλεκπαίδευση.

Ωστόσο, στο κρίσιμο ερώτημα για το αν τελικά οι γονείς θα πρέπει να καταβάλουν στο ακέραιο τα δίδακτρα για τις περιπτώσεις παροχής τηλεκπαίδευσης (με δεδομένο ότι τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια υπήχθησαν στο πλαίσιο των ενισχύσεων που ισχύει για τις επιχειρήσεις που διέκοψαν τη λειτουργία τους), το υπουργείο απαντά ότι αυτό είναι θέμα διαπραγμάτευσης μεταξύ των γονέων και των εκπαιδευτηρίων.

Απάντηση, επίσης, δεν δίνεται και για την περίπτωση που τα δίδακτρα έχουν προπληρωθεί.

Τι υποστηρίζει ο ΣτΚ

Όπως αναφέρει στη σχετική επιστολή του ο ΣτΚ, η οποία σημειωτέον απευθύνεται και στα υπουργεία Ανάπτυξης και Εργασίας, «στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μας, δεχόμαστε την τελευταία περίοδο μεγάλο αριθμό έγγραφων αναφορών και τηλεφωνικών ερωτημάτων από καταναλωτές, των οποίων τα παιδιά είναι εγγεγραμμένα κατά το τρέχον έτος σε βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, ιδιωτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συμπεριλαμβανομένων των νηπιαγωγείων, αλλά και σε φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών, σχετικά με τυχόν υποχρέωσή τους να καταβάλουν χρηματικά ποσά που αντιστοιχούν σε δίδακτρα και άλλες συναφείς παροχές (όπως μετακίνηση με σχολικό, σίτιση κ.λπ.) καθ’ όλο το διάστημα που οι ανωτέρω εκπαιδευτικές μονάδες τελούν σε προσωρινή αναστολή της λειτουργίας τους για προληπτικούς λόγους δημόσιας υγείας».

Ο ΣτΚ επισημαίνει ότι οι ανωτέρω επιχειρήσεις, που έχουν κλείσει με κρατική εντολή, έχουν τεθεί στο προστατευτικό πλαίσιο του Υπουργείου Οικονομικών τουλάχιστον για τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο, το οποίο, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει απαλλαγή της πληρωμής μισθού για την περίοδο από το αναγκαστικό κλείσιμο και μετά (οι εργαζόμενοι έλαβαν ειδική αποζημίωση από το κράτος ύψους 800 ευρώ), καθώς και την πλήρη κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων, υπολογιζόμενη επί του ονομαστικού τους μισθού.

Προκύπτει, όπως αναφέρει ο ΣτΚ, ότι ένα σημαντικό μέρος των βασικών λειτουργικών δαπανών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών μονάδων, οι οποίες (δαπάνες) μέχρι πρότινος καλύπτονταν αποκλειστικά από τα έσοδα που τους απέφεραν οι παρεχόμενες υπηρεσίες τους, καλύπτεται πλέον από κρατικές επιχορηγήσεις, ούτως ώστε οι εν λόγω επιχειρήσεις να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις τρέχουσες δυσχερείς συνθήκες και να συνεχίσουν απρόσκοπτα την επαγγελματική τους δραστηριότητα.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον ΣτΚ, τίθεται ευλόγως από την πλευρά των γονέων-καταναλωτών το ερώτημα εάν και σε ποιο βαθμό εξακολουθεί να συντρέχει, παράλληλα, η υποχρέωσή τους, ως αντισυμβαλλόμενων, να καταβάλλουν στο ακέραιο τις οικονομικές τους υποχρεώσεις, ιδίως για όσο χρόνο ισχύει το πλαίσιο προστασίας που το κράτος παρέχει στους ιδιοκτήτες αυτών των επιχειρήσεων και με τη βοήθεια του οποίου δύνανται να εξυπηρετούν, ως έναν βαθμό, τις λειτουργικές δαπάνες τους.

Το συγκεκριμένο ερώτημα τίθεται ακόμα και εάν ορισμένοι εκπαιδευτικοί φορείς παρέχουν αυτό το διάστημα κατά περίπτωση τη δυνατότητα της εξ αποστάσεως διδασκαλίας, δεδομένου ότι η συγκεκριμένη μέθοδος, εκτός του ότι έχει χαμηλότερο συγκριτικά κόστος, θεωρείται, επιπλέον, ότι υποκαθιστά μέρος μόνο και σε καμία περίπτωση το σύνολο ή, ενδεχομένως, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα του αυτοπρόσωπου διδακτικού έργου, ενώ, την ίδια στιγμή, άλλες παρεπόμενες και δαπανηρές παροχές (σίτιση, μετακίνηση με σχολικό, πρόσθετες δραστηριότητες) που τυχόν έχουν συμφωνηθεί και τις οποίες έχουν προπληρώσει οι γονείς εξακολουθούν, λόγω της κατάστασης, να μην παρέχονται καθόλου.

Το ερώτημα υποβάλλεται επιτακτικότερο, όπου η τηλε-εκπαίδευση είναι πρακτικά αδύνατη ή τεχνικά δυσχερής, όπως στην περίπτωση των βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών, αλλά και στις περιπτώσεις εκείνες που τυχόν υφίστανται ανυπαίτιες αδυναμίες των γονέων (π.χ. έλλειψη κατάλληλων τεχνικών μέσων ή επαρκούς ταχύτητας σύνδεσης στο διαδίκτυο, η οποία να εξυπηρετεί τις απαιτήσεις της τηλε-εκπαίδευσης)».

Τι απαντά το υπουργείο Παιδείας

Απαντώντας στον ΣτΚ, το υπουργείο Παιδείας επισημαίνει ότι με τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 1 και 2 της με αρ. οικ. 14199/249/5-4-2020 Κοινής Υπουργικής Απόφασης των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και του Υφυπουργού Οικονομικών (ΦΕΚ 1217/τ.Β΄), ρυθμίζονται θέματα σχετικά με μειώσεις και αναπροσαρμογή διδάκτρων ιδιωτικών εκπαιδευτικών δομών πάσης φύσεως, για όσο διάστημα διαρκεί η απαγόρευση της εκπαιδευτικής λειτουργίας με εντολή δημόσιας αρχής ως μέτρο για τον περιορισμό της διάδοσης του κορωνοϊού Covid-19.

Ειδικότερα, μη παρεχόμενες υπηρεσίες, όπως μεταφορά, σίτιση, απογευματινές δραστηριότητες κ.λπ. δεν χρεώνονται και δεν υπάρχει η υποχρέωση καταβολής των αντίστοιχων ποσών από τους υπόχρεους, για όσο διάστημα διαρκεί η απαγόρευση της εκπαιδευτικής λειτουργίας, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 5 της προαναφερόμενης ΚΥΑ.

Επιπροσθέτως, σύμφωνα με την παρ. 2 του άρθρου 5 της προαναφερόμενης ΚΥΑ, για το ως άνω χρονικό διάστημα, εναπόκειται στις επιχειρήσεις εκπαιδευτικών δομών του ιδιωτικού τομέα και στους υπόχρεους καταβολής διδάκτρων να συμφωνήσουν ενδεχόμενη αναπροσαρμογή τους, η οποία αντιστοιχεί στο πρόγραμμα διδασκαλίας, κατ’ αναλογία της παρεχόμενης υπηρεσίας τηλεκπαίδευσης, σύμφωνα με τις σχετικές εγκυκλίους του Υ.ΠΑΙ.Θ.

Τέλος, υποχρέωση καταβολής διδάκτρων δεν υφίσταται στην περίπτωση που δεν παρέχεται καθόλου εξ αποστάσεως διδασκαλία από τις εν λόγω επιχειρήσεις, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 5 της προαναφερόμενης ΚΥΑ.