Ο Γιούνκερ, ο Τραμπ και στο βάθος... Ελλάδα

Ουάσινγκτον, ανταπόκριση Αγγελική Παπαμιλτιάδου

Η συμφωνία μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του προέδρου της Κομισιόν Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ μπορεί να «πλασαρίστηκε» ως ιστορική (κυρίως από την ευρωπαϊκή πλευρά), όμως, αν κάποιος διαβάσει προσεκτικά τις δηλώσεις των δύο, θα αντιληφθεί ότι αυτό που συμφωνήθηκε είναι ένας οδικός χάρτης (χωρίς deadline μάλιστα) που θα επιτρέψει στις δύο πλευρές να συζητήσουν τα καυτά θέματα. Με άλλα λόγια, οι δύο συμφώνησαν ότι θα συζητούν μέχρι να συμφωνήσουν. Αν συμφωνήσουν.

Αυτό που «πέτυχε» ο κ. Γιούνκερ ήταν να καθυστερήσει την απειλή Τραμπ να βάλει δασμούς κυρίως στα γερμανικά αυτοκίνητα. Η «επιτυχία» δηλαδή είναι για τη Γερμανία και όχι για την ΕΕ.

Φοβούμενοι ένα νέο φιάσκο, οι συνεργάτες του κ. Γιούνκερ άρχισαν να στέλνουν email σε όλους τους δημοσιογράφους που δεν ήταν παρόντες, γράφοντας ότι πρόκειται για ιστορική συμφωνία. Για όσους ήμασταν εκεί βέβαια, η εικόνα ήταν διαφορετική.

Και δυστυχώς, η αλήθεια είναι άλλη.

Ο κ. Γιούνκερ, πριν μεταβεί στην Ουάσινγκτον -σε ένα ταξίδι που προετοιμαζόταν κρυφά εδώ και περίπου ένα μήνα-, μίλησε για να πάρει «γραμμή» μόνο με την κυρία Μέρκελ, τον κ. Μακρόν, τον Ολλανδό πρωθυπουργό κ. Ρούτε και τον Αυστριακό κ. Κουρτς (λόγω προεδρίας της ΕΕ).

Αλλωστε ο πρώτος αξιωματούχος που φανέρωσε τι θα πει ο κ. Γιούνκερ στον κ. Τραμπ ήταν η κ. Μέρκελ στη συνέντευξη Τύπου της, πριν από μια εβδομάδα. Με αυτό τον τρόπο, η Γερμανίδα καγκελάριος έδειξε ποιος κάνει κουμάντο στην ΕΕ.

Ομως, ούτε ο ίδιος ο πρόεδρος της Κομισιόν κρατάει πλέον τα προσχήματα. Πήγε στην Ουάσινγκτον με σκοπό να ικανοποιήσει τη Γερμανία (αυτοκίνητα) και τη Γαλλία (γεωργία). Δεν συμβουλεύτηκε κανέναν άλλο αρχηγό κράτους-μέλους (εκτός από τους 4 προαναφερθέντες), παρά το γεγονός ότι στην τελευταία ανεπίσημη Σύνοδο Κορυφής με θέμα το εμπόριο, υπήρχαν διαφωνίες και σφοδρές αντιδράσεις από πολλά κράτη-μέλη για τον τρόπο διαπραγμάτευσης με τις ΗΠΑ.

Και το ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Οταν θα έρθει η ώρα να επικυρώσουν όλα τα κράτη-μέλη τον οδικό χάρτη που συμφωνήθηκε χθες, τι θα γίνει με τυχόν ενστάσεις;

Πηγές από την Ουάσινγκτον ανέφεραν στο euro2day.gr ότι όλο αυτό το παρασκήνιο ήταν εις γνώσιν του προέδρου Τραμπ, όταν συμφωνούσε τον οδικό χάρτη. Ξέροντας ότι απλά βάζει μια άνω τελεία.

Οι ίδιες πηγές ανέφεραν ότι από την ατζέντα του δεν θα φύγει η φορολόγηση των γερμανικών αυτοκινήτων. Αν προσέξει κανείς τα λόγια του, μίλησε για μηδενικούς δασμούς εκατέρωθεν, κάτι που πολύ δύσκολα υλοποιείται στην ΕΕ.

Ο «κενός χρόνος» της ΕΕ

Τον Σεπτέμβριο, μπαίνουμε στον λεγόμενο “lame duck year”, σε ένα χρόνο κενό δηλαδή, που ουσιαστικά προκηρύσσονται οι θέσεις του προέδρου της Κομισιόν, του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της ΕΚΤ και του SSM. Και αυτό κρύβει μεγάλες παγίδες για την Ελλάδα.

Ηδη οι ζυμώσεις και μάχες έχουν αρχίσει και έτσι, οι παρόντες πρόεδροι (πλην του Ντράγκι) ψάχνουν και φανερά πλέον να αγκιστρωθούν σε ένα μπλοκ και να «εξαργυρώσουν χάρες».

Με άλλα λόγια, εάν περιμένει κανείς έναν αμερόληπτο Γιούνκερ και Τουσκ, ας το ξεχάσει. Τους τελευταίους μήνες, μάλιστα, ο τρόπος που λειτουργεί το γραφείο του κ. Γιούνκερ είναι ξεκάθαρα «γερμανικός». Ο ίδιος, μετά το βίντεο στο περιθώριο του ΝΑΤΟ που τον έδειχνε να μην μπορεί να περπατήσει, ψάχνει για τα λεγόμενα "legacy moments".

Ο πρώην προσωπάρχης του, Γερμανός Μάρτιν Σαλμάγιερ, μετά το επεισόδιο στο ΝΑΤΟ επανήθλε άτυπα στο γραφείο Γιούνκερ και τον ακολούθησε όχι μόνο στην Κίνα και την Ιαπωνία αλλά και στην Ουάσινγκτον, όπου δεν ήταν προγραμματισμένο να παρευρεθεί.

Αλλωστε, πολλοί διερωτώνται εάν ως Γενικός Γραμματέας της Κομισιόν, ο κ. Σαλμάγιερ έχει χρόνο να αφιερωθεί στα νέα του καθήκοντα, αφού αρνείται πεισματικά να «αφήσει» το γραφείο Γιούνκερ.

Ο ίδιος ο κ. Σαλμάγιερ φροντίζει να διαρρέει σε δημοσιογράφους ότι αυτός είναι που ετοιμάζει όλους τους φακέλους του προέδρου της Κομισιόν, ακυρώνοντας με αυτό τον τρόπο όλους τους αξιωματούχους στο γραφείο Γιούνκερ αλλά και τον ίδιο τον πρόεδρο.

Η «γερμανοκρατία» του γραφείου Γιούνκερ -με τις ευλογίες του ιδίου, βέβαια- κόντεψε να του στοιχίσει και το ταξίδι της Ουάσινγκτον. Κατ’ αρχάς, δύο μέρες πριν το ταξίδι, ο κ. Γιούνκερ, μετά από συστάσεις του Γερμανού κ. Σαλμάγιερ, πρόσθεσε στην ήδη πολυπληθή αντιπροσωπεία του και άλλον έναν υπάλληλο, ο οποίο θα χειριζόταν -προνομιακά πάντα- μόνο τους Γερμανούς δημοσιογράφους!

Προσωπικό του γραφείου του, φίλα προσκείμενο στη Γερμανία, κανόνισε ο κ. Γιούνκερ να μιλήσει μόνο σε γερμανικό κανάλι και να φύγει αμέσως μετά τη συνάντηση Τραμπ για το αεροδρόμιο, αφήνοντας άφωνους τους υπόλοιπους δημοσιογράφους που ακολούθησαν τον κ. Γιούνκερ στις ΗΠΑ.

Μετά από διαμαρτυρίες, ο κ. Γιούνκερ έκανε μια άτυπη ενημέρωση σε όλους τους Ευρωπαίους δημοσιογράφους, η οποία «ακυρώθηκε» δύο μόλις λεπτά μετά τη λήξη της, από τον προσωπάρχη του, τον κ. Σαλμάγιερ, που μάζεψε ξανά τους δημοσιογράφους -στη διπλανή αίθουσα- και τους έκανε ο ίδιος ενημέρωση για το ίδιο θέμα!

Μάλιστα οι πρώτες ειδήσεις που κυκλοφόρησαν από την Ουάσινγκτον περιείχαν τα λόγια του Ευρωπαίου αξιωματούχου (Σαλμάγιερ) και όχι του κ. Γιούνκερ!

Προειδοποιήσεις προς την Αθήνα

Τουλάχιστον 3 Ευρωπαίοι επίτροποι έχουν αναφέρει στο euro2day.gr τις τελευταίες εβδομάδες ότι τα πράγματα στην Κομισιόν έχουν ξεφύγει και ότι όλα τα καλά στελέχη έχουν αρχίσει να φεύγουν.

Η επιμονή Σαλμάγιερ να ανακατεύεται παντού έχει εξαγριώσει τους πάντες, ο καθένας ακολουθεί πλέον προσωπικές στρατηγικές, ενώ ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ δεν ενδιαφέρεται για κανένα απολύτως θέμα που δεν αφορά τη Γερμανία και τις προσωπικές του επιδιώξεις. Και δεν φαίνεται να μπορεί πλέον να επιβάλει την τάξη. Ούτε στο γραφείο του ούτε στο Κολέγιο των Επιτρόπων, που του έχει γυρίσει την πλάτη από τότε που «επέβαλε» τον Γερμανό Σαλμάγιερ ως γενικό γραμματέα.

Υψηλά ιστάμενος παράγοντας της Κομισιόν μάς είπε χαρακτηριστικά: «Ξεχάστε το, ο Νότος δεν υπάρχει πλέον για τον κ. Γιούνκερ.» Και είναι αλήθεια.

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι αυτός ήταν που ανέλαβε να «βοηθήσει» την κ. Μέρκελ στο προσφυγικό, καλώντας τη μίνι Σύνοδο Κορυφής όπου η Αθήνα υπέγραψε τις διμερείς αποφάσεις για επιστροφή προσφύγων από τη Γερμανία στην Ελλάδα.

Κάτι τέτοιο, υπενθυμίζουμε, είναι αρμοδιότητα του προέδρου Τουσκ, ο οποίος διεμήνυσε ότι δεν μπορεί να συγκαλέσει μια τέτοια σύνοδο για διευκόλυνση και μόνο της Γερμανίας, καταπατώντας τις αποφάσεις που έχει ήδη πάρει η ΕΕ.

Ο «κενός» χρόνος, που είναι και χρόνος εκλογών για την Ελλάδα, είναι δίκοπο μαχαίρι. Και αυτό γιατί λόγω της διαδικασίας αντικατάστασης των προέδρων Γιούνκερ, Τουσκ και κυρίως του κ. Ντράγκι και της επικεφαλής του SSM κ. Ντανιέλ Νουί, το βάρος των αποφάσεων και των παρακολουθήσεων για την Ελλάδα -πέραν των ελέγχων- θα πέσει στο ΔΣ του ESM. Που δεν είναι άλλο από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης.

Ηδη ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σολτς έτριξε τα δόντια του με το βέτο της δόσης. Πολλοί αξιωματούχοι εξέφρασαν στο euro2day.gr τον προβληματισμό τους για το εάν κάθε τρίμηνο ή εξάμηνο θα έχουμε ενστάσεις και διαπραγματεύσεις επί διαπραγματεύσεων, για θέματα που μπορεί ξαφνικά να ενοχλούν τις σκληροπυρηνικές χώρες.

Και δεν θα είναι η πρώτη φορά που μπορεί να επιχειρήσει κάποια χώρα να επιβάλει στην Ελλάδα θέματα που ούτε καν υπάρχουν στη συμφωνία. Αυτό γινόταν συνεχώς τις χρονιές 2010-2017.

Η Ελλάδα -και η Ιταλία- μπορεί να βρεθεί στη μέση των διαπραγματεύσεων και «όμηρος» όσων χωρών θέλουν να πάρουν μία από τις κενές θέσεις.

Με άλλα λόγια, η χώρα μας μπορεί να δεχθεί ξανά αδικαιολόγητες επιθέσεις, σκληρότητα και εξωφρενικές απαιτήσεις, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην ΕΕ.

Οι εξελίξεις θα αρχίσουν να ξεδιπλώνονται από τον Οκτώβριο. Και πολλά θα εξαρτηθούν από τις κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και τις προεκλογικές παροχές.

Αρκετοί Γερμανοί δημοσιογράφοι ήδη μιλούν για νέο «επεισόδιο».

Κάποιοι μίλησαν μάλιστα ανοικτά και για έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ τα επόμενα χρόνια, χαρακτηρίζοντας την κατάσταση στη χώρα ως μη αναστρέψιμη...