Τι έγινε πίσω από τις κλειστές πόρτες του Eurogroup

Στις 27 Νοεμβρίου, στην Αίγλη Ζαππείου, ο εκπρόσωπος της Κομισιόν Μαργαρίτης Σχοινάς κάλεσε σε γεύμα για ανεπίσημη ενημέρωση ομάδα διευθυντών μέσων ενημέρωσης.

Τότε ρωτήθηκε για τη συμφωνία που θα ερχόταν -δεν είχε ανακοινωθεί τίποτα τότε, ούτε διαρρεύσει- και απάντησε ότι θα πρόκειται για μια «υβριδική λύση», με μια μεγάλη δόση, ορισμένες επιμηκύνσεις δανείων, αυξημένη εποπτεία και μη συμμετοχή του ΔΝΤ με πρόγραμμα αλλά παραμονή ως τεχνικού συμβούλου.

Τότε βεβαίως ανέφερε ότι οι αριθμοί θα αποσαφηνιστούν μόνο όταν η Γερμανία αποκτήσει κυβέρνηση. Ετσι και έγινε.

Από τότε, δηλαδή, όλοι ήξεραν ότι η Ελλάδα θα πάρει μια υβριδική λύση που θα φτιαχτεί ως προϊόν συμβιβασμού -και πάλι- βάσει και της πολιτικής κατάστασης που θα επικρατούσε τη δεδομένη στιγμή. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι σύσσωμοι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι μιλούσαν για συζήτηση για το χρέος τον Δεκέμβριο και κλείσιμο τον Μάρτιο, «off the record» μάς έλεγαν «καλό Ιούνιο». Οπως και έγινε. Η γερμανική μπλόφα -που οδήγησε τα πράγματα στο παρά πέντε- κράτησε ξύπνιους τους υπουργούς Οικονομικών μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Τι έγινε στο Eurogroup

Οταν συνεδρίασε το EuroWorking Group συνέταξε έκθεση με εισήγηση δύο λύσεων προς το Eurogroup. Ομως όλοι ήταν σκεπτικοί καθώς η Γερμανία δεν μιλούσε και όντως, ο κ. Σολτς έδωσε μια δήλωση-χρησμό στους δημοσιογράφους πριν ξεκινήσει το Eurogroup, ενώ άριστα πληροφορημένες και διασταυρωμένες πηγές ανέφεραν στο Euro2day.gr ότι όταν ο κ. Σολτς μπήκε μέσα και ήρθε η σειρά του να μιλήσει, δεν αναφέρθηκε καθόλου στις δύο επιλογές του EwG και μίλησε μόνο για «μια καλή δόση».

Εκεί το δωμάτιο «πάγωσε» και ο πρόεδρος του Eurogroup Μάριο Σεντένο, μην μπορώντας να βάλει τη Γερμανία στη συζήτηση, αναγκάστηκε να κάνει την πρώτη διακοπή, ώστε η Γαλλία και η Γερμανία να αποχωρήσουν και να συνεχίσουν σε διμερές επίπεδο, αλλά και να κάνουν τις πρώτες επαφές με Μακρόν και Μέρκελ.

Η Κομισιόν εν τω μεταξύ είχε αυστηρές εντολές από τον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, που μίλησε τόσο στον Βλ. Ντομπρόβσκις όσο και στον Πιερ Μοσκοβισί να πιέσει για επιμηκύνσεις 8-10 χρόνια και όχι πιο κάτω,  καθώς θα υποσκαπτόταν η αξιοπιστία της απόφασης.

Η διμερής μεταξύ ΛεΜερ και Σολτς συνεχίστηκε για πολλή ώρα, άρχισε να διαρρέει, με αποτέλεσμα ο κ. Σεντένο, για να μη δημιουργηθεί κλίμα σοβαρής εμπλοκής στις αγορές, να συγκαλέσει την ολομέλεια -πλην των δύο-, ώστε να συνεχίσουν με τα άλλα θέματα της ατζέντας.

Η νύχτα κύλησε με διμερείς, τριμερείς και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο να… μπαινοβγαίνει σε συσκέψεις, με εντολή να πάρει μια πολιτικά βιώσιμη απόφαση.

Τι ήθελε το Βερολίνο

Η Γερμανία είχε εξαρχής ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να συζητήσει, ούτε καν να περιγράψει πλαίσιο μακροπρόθεσμων μέτρων, όπως ήθελε η ΕΚΤ, η Κομισιόν αλλά και η Γαλλία. Ο κ. Σολτς ανέφερε στους ομολόγους του ότι για το Βερολίνο είναι αρκετό «η Ελλάδα να προστατεύεται μέχρι το 2022» και η αυστηρή εποπτεία να μπορεί να ανατρέψει την απόφαση, εάν η Αθήνα παρεκτραπεί από τη δημοσιονομική τροχιά (fiscal trajectory).

Με αυτό τον τρόπο, οι διαπραγματεύσεις επικεντρώθηκαν στον μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Η μπλόφα του Βερολίνου που ζήταγε μόλις τρία χρόνια επιμήκυνση δανείων πέτυχε και η Ελλάδα πήρε 10 έτη, που ήταν ο αρχικός συμβιβασμός, καθώς ΕΚΤ, Κομισιόν και ΔΝΤ ήθελαν 15 έτη.

Η δεύτερη πράξη της διαπραγμάτευσης θα παιχτεί την Κυριακή στις Βρυξέλλες, όπου όπως αποκαλύψαμε η Γερμανία θα διεκδικήσει αυτό που διακαώς θέλει, δηλαδή την επαναφορά της συμφωνίας του Δουβλίνου και την επιστροφή των προσφύγων στη χώρα εισόδου, που θα επιβαρύνει την Ελλάδα και την Ιταλία.

Η απόφαση της Κριστίν Λαγκάρντ

Η ρήξη στις σχέσεις ΔΝΤ - ΕΕ ήταν φανερές από τον περασμένο Ιούνιο. Το ζητούμενο ήταν -από τον Νοέμβριο του 2017 και μετά- όταν οι σκληροπυρηνικές χώρες αποφάσισαν ότι προτιμούν να δώσουν μια πολιτικά ανεκτή απόφαση για το χρέος και να «διώξουν» το ΔΝΤ παρά το αντίθετο- πώς θα συμμετέχει το Ταμείο ως τεχνικός σύμβουλος.

Εδώ έχουμε μια «νίκη» για την Κριστίν Λαγκάρντ, που προς το παρόν περνάει στα ψιλά λόγω της συμφωνίας.

Το ΔΝΤ, όπως αποκάλυψαν τα σχετικά έγγραφα που δημοσιεύσαμε, ανησυχούσε για την επιρροή του (institutional relevance), καθώς ΗΠΑ, Κίνα και ΕΕ απομακρύνονταν από αυτό. Η κα Μέρκελ το χρησιμοποίησε αυτό προκειμένου να πιέσει το ΔΝΤ να δεχτεί την αυξημένη εποπτεία με το Ταμείο, όμως να μην μπορεί να λέει ξεχωριστά την άποψή του.

Χθες το βράδυ στο Λουξεμβούργο, η κα Λαγκάρντ επέλεξε να ενημερώσει το Eurogroup για το άρθρο 4 και να φύγει, αφήνοντας τον Π. Τόμσεν να «κάνει παιχνίδι».

Τελικά το ΔΝΤ θα παραμείνει ως ένας από τους επόπτες, όμως θα λέει την άποψή του ξεχωριστά και μάλιστα αυτό φάνηκε αμέσως, με τις πρώτες δηλώσεις και αστερίσκους που έβαλε η κα Λαγκάρντ στη συμφωνία.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ έκανε τη ρελάνς και αποφάσισε ότι η επιρροή του Ταμείου μπορεί να επιτευχθεί μέσω του άρθρου 4 και βεβαίως με ξεχωριστές αρμοδιότητες. Αυτό σημαίνει ότι ένα παζάρι μεταξύ ΕΕ και ΔΝΤ ξεκινάει γιατί, για να επικυρώνει την έκθεση συμμόρφωσης του ΔΝΤ μετά από κάθε «εποπτεία», μπορεί να ζητάει ό,τι θέλει...