Αρχίζει η «μάχη» για τους δημοσιονομικούς στόχους

Και ενώ η Αθήνα αναμένει την κάθοδο του κουαρτέτου για ένα μπρα-ντε-φερ που θα αφορά κυρίως τα 88 προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης, το αναπτυξιακό πακέτο καθώς και τις καθυστερήσεις σε ορισμένες μεταρρυθμίσεις, στις Βρυξέλλες οι τεχνοκράτες του EuroWorking Group ετοιμάζονται γιατί ήρθε η ώρα «να κολυμπήσουν στα βαθιά».

Οι δημοσιονομικές προβλέψεις μέχρι το 2021, η δημοσιονομική τροχιά (fiscal trajectory), δηλαδή, που πρέπει να αποφασιστεί για την Ελλάδα ώστε να σχηματιστεί πάνω σε αυτή και η αναδιάρθρωση του χρέους, έχει φέρει σε κόντρα, ως γνωστόν, την Κομισιόν και το ΔΝΤ. Κάποιες μικρές παραχωρήσεις έχει κάνει το ΔΝΤ τον περασμένο μήνα, όμως τώρα όλα πρέπει να μπουν στο τραπέζι των συζητήσεων και των αποφάσεων.

Ο πήχης για ένα SLA μέχρι την επόμενη Πέμπτη κρατείται χαμηλά μετά και το τελευταίο Eurogroup στη Σόφια, όπου κατά τη γενική παραδοχή πολλών υπουργών Οικονομικών, η ενημέρωση ήταν ελλιπής. Ναι μεν εκφράστηκαν απόψεις από τις συνήθεις σκληροπυρηνικές χώρες ότι ουδεμία χαλαρότητα δεν πρέπει να δοθεί στη χώρα μας, όμως όπως έγραψε κατά αποκλειστικότητα την περασμένη εβδομάδα το Euro2day.gr, Γαλλία και Γερμανία έχουν αναλάβει να αποφασίσουν για την Ελλάδα... μόνες τους, αλλάζοντας τον μέχρι τώρα τρόπο αποφάσεων.

Η ΕΕ επιθυμεί να σταματήσει το ΔΝΤ να δηλώνει ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η Γερμανία θέλει τη σφραγίδα του Ταμείου πάνω σε αυτό, ώστε να προσθέσει την απαραίτητη αξιοπιστία πριν «βγει» η Ελλάδα πίσω στις αγορές για δανεισμό.

Το ΔΝΤ επιθυμεί διακαώς να βρει έναν τεχνικό τρόπο να παραμείνει στην επίβλεψη της Ελλάδας, ώστε να διαφυλάξει τα συμφέροντά του και την επιρροή του, συνεπώς η λύση της εξίσωσης είναι αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη και χρειάζεται αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Πάντως, οι τελευταίες πληροφορίες από το Βερολίνο αναφέρουν ότι η Γερμανία δεν έχει κάνει ούτε ένα βήμα πίσω στα 7 βέτο της και ότι επιμένει να χαράσσει την ίδια σκληρή δημοσιονομική πολιτική, ιδιαίτερα τώρα που προετοιμάζει τον δικό της οδικό χάρτη για ανακατάταξη της ευρωζώνης.

Το «φιάσκο» της επιστολής Σεντένο

Απορία προκάλεσε σε αρκετούς αξιωματούχους της Ευρωζώνης, η έκταση που πήρε επιστολή του προέδρου του Eurogroup Μάριο Σεντένο (ανάλογη επιστολή στέλνει κάθε μήνα) για την αυξημένη εποπτεία για την οποία έλαβε γνώση το Eurogroup της Σόφιας. Και αυτό γιατί δεν αναφέρει τίποτα καινούργιο ή κάτι που δεν γνωρίζει η ελληνική πλευρά. Αλλωστε ο ίδιος ο Ε. Τσακαλώτος αναφέρθηκε στο θέμα στις πρόσφατες δηλώσεις του στους Financial Times.

Η «αυξημένη εποπτεία» (enhanced surveillance) είναι γνωστή από εποχής Σόιμπλε και έμεινε έκτοτε, συμφωνήθηκε τον Δεκέμβριο και από τότε γίνονται συζητήσεις εάν θα είναι ένα «πιστό αντίγραφο» της γραμμής πίστωσης ECCL+ ( που επιτρέπει προληπτικά μέτρα σε περίπτωση που το Eurogroup διαπιστώσει ότι η Ελλάδα πάει να παρεκκλίνει των στόχων της), ή κάτι υβριδικό και σαφώς λιγότερο σκληρό, το οποίο επιδιώκει η Κομισιόν για να είναι πολιτικά ανεκτό στην Ελλάδα, καθώς θα δεσμεύει οποιαδήποτε κυβέρνηση μέχρι και το 2021.

Με γνώμονα όσα αναφέραμε πιο πάνω, το Eurogroup θα κληθεί να αποφασίσει και τις λεγόμενες «ρήτρες» (benchmarks) που θα συνδεθούν με την ελάφρυνση του χρέους, οι οποίες αναμένεται να είναι σκληρές.

Η εποπτεία, ίσως και κάθε τρεις μήνες, που θα πραγματοποιείται από τον ESM και την Κομισιόν είναι ένα στοιχείο, η επανεξέταση ανά έτος και η κατάργηση του αυτοματισμού στη σύνδεση ανάπτυξης-χρέους που επιθυμεί η Γερμανία, η Ολλανδία και η Αυστρία είναι κάτι άλλο και σαφώς πιο σκληρό. Και αυτό γιατί ανά έτος η Ελλάδα θα πρέπει να δίνει εξετάσεις στο τρίγωνο δημοσιονομικά-μεταρρυθμίσεις-αναπτυξιακό έργο, ώστε να προχωρούν και τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, που αναμένονται να είναι κλιμακωτά.

Η ανησυχία της ΕΚΤ για την επόμενη μέρα

Μέσα στο αλαλούμ που επικρατεί για τα μέτρα που πρέπει να λάβει η χώρα μας, υπάρχει και η «φωνή» του προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που φέρεται να επιμένει ότι η Ελλάδα πρέπει να βγει σταδιακά στις αγορές και να λάβει μια πιστοληπτική γραμμή ενός έτους, ώστε να έχει και τις ασφαλιστικές δικλίδες και το φθηνό χρήμα του ESM (πέρα από το γνωστό μαξιλάρι ρευστότητας).

Η επιχειρηματολογία της ΕΚΤ έχει να κάνει με το γεγονός ότι πολλά πράγματα αλλάζουν στη διεθνή σκηνή, οι ΗΠΑ μπαίνουν σε φάση εσωστρέφειας και πολεμικής διάθεσης, η ανάπτυξη της ευρωζώνης είναι ανομοιογενής μεταξύ Βορρά και Νότου, ενώ η Ελλάδα έχει «αμαρτωλό» παρελθόν στις παρεκκλίσεις. Και οι αγορές δεν συγχωρούν. Προκειμένου λοιπόν να αποφευχθεί το ενδεχόμενο η χώρα μας να γίνει βορά στις αγορές, η ΕΚΤ προτείνει προληπτική γραμμή ενός έτους. Η Ελλάδα το απορρίπτει, ενώ Eurogroup και Κομισιόν «σφυρίζουν αδιάφορα» καθώς η Ελλάδα πρέπει να το ζητήσει. Λες και θα είναι η πρώτη φορά που θα μπορούσε να μας επιβληθεί κάτι...