Διχασμένο το ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα

Ενώ οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ προετοιμάζονται για τις δικές τους προτάσεις αναφορικά με τη συμμετοχή στο ελληνικό πρόγραμμα, η πολιτική ηγεσία του Ταμείου ανησυχεί ιδιαίτερα για την επιρροή του, που είναι σε φθίνουσα πορεία.

Σύμφωνα με διασταυρωμένες πληροφορίες του Euro2day.gr, οι λέξεις «institutional relevance» χρησιμοποιήθηκαν ουκ ολίγες φορές από την Κριστίν Λαγκάρντ, η ιδιοσυγκρασία της οποίας δεν δέχεται να μην ασκεί επιρροή και να μην έχει μεγάλη εξουσία στα χέρια της.

Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που τον τελευταίο καιρό ακούγονται σενάρια επιστροφής της στην Ευρώπη σε καίριο πόστο, κάτι, όμως, που η ίδια θα προσπαθήσει να αποφύγει. Αιτία η δικαστική εμπλοκή της με τη γαλλική δικαιοσύνη για την υπόθεση Ταπί, αλλά και γιατί η ίδια, ακόμα και όταν ήταν υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, πάντοτε έλεγε ότι θα ήθελε να ζήσει στις ΗΠΑ, θεωρώντας τον εαυτό της «αμερικανοτραφή».

Εάν η κ. Λαγκάρντ προσπαθήσει να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της Κομισιόν ή και της ΕΚΤ (σενάριο απίθανο για τους καλά γνωρίζοντες), «σκάνδαλα» που την αφορούν πιθανόν να βγουν στην επιφάνεια, λένε οι ίδιες πηγές.

Η ίδια, όμως, φροντίζει να ρίχνει γέφυρες με την κυβέρνηση Μακρόν. Δεν θεωρείται καθόλου τυχαίο ότι στις 25 Μαρτίου και ενώ βρισκόταν στο Βερολίνο για να παρουσιάσει την πρόταση του ΔΝΤ για το «rainy day fund» της ευρωζώνης (ένα Ταμείο για τις δύσκολες ώρες), η οποία θεωρήθηκε ελλιπής και έχει ήδη απορριφθεί από την πλειονότητα των σκληροπυρηνικών χωρών-μελών, επέμεινε να δηλώνει ότι το χρειάζεται η ευρωζώνη, θέτοντας έτσι τις ιδεολογικές της προτάσεις για το μέλλον στην ίδια βάση με αυτές του Εμ. Μακρόν.

Το θέμα της Ελλάδας

Συνομιλητής της μας μετέφερε ότι η ίδια η κ. Λαγκάρντ δεν ενδιαφέρεται πολύ για την Ελλάδα. Την ενδιαφέρει μόνο να χρησιμοποιηθεί, εάν μπορεί, ως όχημα αύξησης της επιρροής.

Ηδη γνωρίζει πολύ καλά ότι η ΕΕ ετοιμάζει πυρετωδώς το Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ) καθώς και ότι ακόμα και το Βερολίνο δεν είναι διατεθειμένο να δώσει «γη και ύδωρ», προκειμένου να παραμείνει το ΔΝΤ στην Ευρώπη.

Αυτή τη στιγμή, το ΔΝΤ θα ήθελε στην κατάρτιση του πλαισίου λειτουργίας του ΕΝΤ να εμπεριέχεται μια παράγραφος που θα περιλαμβάνει τη συμμετοχή του Ταμείου σε προγράμματα, σε ρόλο τεχνικού συμβούλου.

Κάπου εδώ περιπλέκεται και το θέμα Ελλάδα καθώς οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ θέλουν, σύμφωνα με το προσχέδιο προγράμματος που αναμένεται να παρουσιάσουν στο Washington Club:

1. Σκληρά ορόσημα (benchmarks) μέχρι το 2021, όπου θα υπάρχει προληπτική παρέμβαση για διορθωτικές αλλαγές με μέτρα και μεταρρυθμίσεις, εάν η χώρα μας παρεκκλίνει από τους στόχους.

2. Σε περίπτωση που το ΔΝΤ οπισθοχωρήσει -για πολιτικούς λόγους- στις δυσοίωνες δημοσιονομικές προβλέψεις, θα ζητήσει επιμήκυνση των δανείων, ώστε το χρέος της Ελλάδας να καταστεί βιώσιμο με ορίζοντα το 2040 και όχι το 2060, που αρχικά επέμενε το Ταμείο.

3. Γνωρίζοντας ότι η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει σε σημαντική ελάφρυνση του χρέους, θα ζητήσει εμπροσθοβαρή μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, άνοιγμα του πακέτου των ιδιωτικοποιήσεων και ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας.

Οπως έχουμε γράψει, η Κομισιόν και αρκετά κράτη δεν επιθυμούν την παραμονή του ΔΝΤ. Οπως έχουν παραδεχθεί αρκετοί αξιωματούχοι, η ιδέα αποχώρησης του ΔΝΤ μέσω αποπληρωμής των δανείων από τον ΕΣΜ έχει αρχίσει να ωριμάζει.

Το ΔΝΤ, όμως, είναι το μόνο αυτή τη στιγμή από τους δανειστές που επιθυμεί γενναίο reprofiling του ελληνικού χρέους. Και η χώρα μας έχει υποστεί πολλά, ώστε να φτάσει η στιγμή που το ΔΝΤ θα λάβει αυτό που ζητάει: σημαντική ελάφρυνση του χρέους.

Μια πιθανή αποχώρησή του μπορεί να εκληφθεί ως πολιτική «νίκη», όμως η επιθυμία της ΕΕ να διώξει το ΔΝΤ δεν έχει και τόσο «καθαρές» προθέσεις. Μάλλον το αντίθετο: να μη δώσει δηλαδή κάτι σημαντικό στην ελάφρυνση του χρέους. Συνεπώς η Αθήνα βρίσκεται μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Η «πόρτα» από ΗΠΑ και Κίνα

Και ενώ η ΕΕ μόλις έχει αρχίσει να διαβουλεύεται σε διμερές επίπεδο για την επόμενη μέρα της Ελλάδας και για το χρέος (λίγα αναμένεται να μάθει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος από τον Γερμανό ομόλογό του), το ΔΝΤ έχει απομονωθεί πλήρως και από τους τρεις μεγάλους μετόχους του: ΕΕ, ΗΠΑ, Κίνα.

Δεν είναι μόνο η εκλογή Τραμπ που έκλεισε την πόρτα του Λευκού Οίκου και δεν δίνει σήματα στο ΔΝΤ για τις προθέσεις, είναι και το γεγονός ότι αυξάνεται η επιρροή των G20 και G7 για επιλύσεις προβλημάτων. Ο στρατηγικός διάλογος ΗΠΑ-Κίνας (US-China Strategic and Economic Dialogue) εκτόπισε την παρεμβατικότητα του Ταμείου, όπως επίσης και η δημιουργία τράπεζας -New Development Bank- τον περασμένο Ιούνιο από τις χώρες των BRICS, που, παρά τα προβλήματα, φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τις λειτουργίες του Ταμείου.

Οι στρατηγικοί αναλυτές πάντως του Ταμείου θεωρούν ότι με τη σταδιακή εξάλειψη του QE από την ΕΚΤ θα φανερώσει τα διαρθρωτικά προβλήματα της Ευρώπης και εάν το νέο ΕΝΤ δεν «οπλιστεί» με μεγάλη ρευστότητα, τότε το ΔΝΤ θα επανέλθει στην πρωτοκαθεδρία...