Στο «σημείο μηδέν» η Λάρκο

Τροχιά ραγδαίων εξελίξεων για τη βιομηχανία της ΛΑΡΚΟ σηματοδοτεί η χθεσινή παραδοχή του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργου Σταθάκη για το μέλλον της.

«Όλα είναι πλέον ανοικτά…» σημείωσε χαρακτηριστικά, προσγειώνοντας στη σκληρή πραγματικότητα τους εκπροσώπους των 1.000 εργαζομένων, τους βουλευτών των νομών Φθιώτιδας και Εύβοιας καθώς και τους εκπροσώπους των περιφερειακών και τοπικών αυτοδιοικήσεων.

Τα όσα είπε ο υπουργός στη χθεσινή σύσκεψη για την εταιρία, που συγκαταλέγεται στους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς νικελίου του κόσμου -αν και βουλιαγμένη μέσα στις ζημιές και τα χρέη- αποτελούν πάντως και την ανάδειξη της αδιέξοδης τακτικής που ακολούθησε η κυβέρνηση, με την επιμονή της να παραμείνει η ΛΑΡΚΟ υπό τον δημόσιο έλεγχο.

Όπως και να 'χει, αν και η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει την ευθύνη για την κακοδιαχείριση και κακοδιοίκηση των προηγούμενων ετών, η «κλεψύδρα» για την ελληνική βιομηχανία άρχισε να αδειάζει με την τελεσίδικη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στις αρχές του Φεβρουαρίου περί δεσμευτικής ανάκτησης των 136 εκατ. ευρώ παράνομων κρατικών ενισχύσεων που δόθηκαν στη ΛΑΡΚΟ.

«Σ' αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό δημόσιο καλείται να ξεκινήσει διάλογο με τη Γενική Διεύθυνση  Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την εκπόνηση σχεδίου επίλυσης του ζητήματος», υποστήριξε ο κ. Σταθάκης, αν και όπως παραδέχτηκε προς τους συνομιλητές του, ακόμη και η λύση που είχε δρομολογήσει η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ έχει απορριφθεί από τις Βρυξέλλες. Αυτή ήταν η διχοτόμηση, δηλαδή η πώληση των περιουσιακών στοιχείων της ΛΑΡΚΟ σε δύο σπαστά κομμάτια. Από τη μια, το εργοστάσιο και το ορυχείο του Αγίου Ιωάννη και από την άλλη, τα υπόλοιπα μεταλλεία, στα οποία το μπλέξιμο είναι μεταξύ της ιδιοκτησίας και της μίσθωσης των δικαιωμάτων παραχώρησης. Το σχέδιο εκείνο προέβλεπε επίσης την απόλυση των εργαζομένων και την επαναπρόσληψή τους με άλλο εργασιακό καθεστώς.

Ο κ. Σταθάκης στις ερωτήσεις που δέχτηκε δεν απέκλεισε τίποτα. Σύμφωνα με πληροφορίες, είτε την είσοδο του στρατηγικού επενδυτή -αν βρεθεί, με το ύψος των υποχρεώσεων της βιομηχανίας- είτε οποιαδήποτε άλλη επιλογή. Ο ίδιος εμφανίστηκε να μην έχει πρόταση για τη ΛΑΡΚΟ. Ανάμεσα στα σενάρια που ακούγονται είναι κι αυτό της ειδικής εκκαθάρισης εν λειτουργία.

Πάντως, η υπόθεση της ΛΑΡΚΟ προκαλεί αρνητικές παρενέργειες και στη ΔΕH. Η εταιρία δεν εισπράττει ακόμη και τα χρέη των 240 εκατ. ευρώ που ρυθμίστηκαν. Πηγές θέλουν η πληρωμή να έχει σταματήσει.

Ο υπουργός παρέπεμψε σε νεότερη ενημέρωση των μερών τον Μάιο. Επεδίωξε δε, να καθησυχάσει τους εργαζόμενους: «Βασική επιδίωξή μας», υπογράμμισε, «είναι να υπάρξει μέριμνα για τη διασφάλιση των εργαζομένων», παραθέτοντας ως παράδειγμα τη συμφωνία που πέτυχε η κυβέρνηση για τη ΔEH.

Τα οικονομικά μεγέθη της ΛΑΡΚΟ επηρεάζονται κατά 75% από την πορεία της διεθνούς τιμής του νικελίου. Η σημερινή διοίκηση, κατά τη διάρκεια ενημέρωσης της αρμόδιας επιτροπής της Βουλής το περασμένο καλοκαίρι, είχε κάνει γνωστό ότι μείωσε το κόστος παραγωγής από τις 14.500 δολάρια τον τόνο στις 12.500 δολάρια. Εκείνη την περίοδο, οι διεθνείς τιμές του μετάλλου ήταν στις 9.000 με 10.000 δολάρια. Τώρα κινούνται γύρω στις 13.350 με 13.400 δολάρια τον τόνο.

Η ΛΑΡΚΟ ανήκει στην κατηγορία των προβληματικών επιχειρήσεων και προφανώς δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτή την υποχρέωση, με δεδομένες τις τεράστιες ζημίες που συσσωρεύει. Εκτιμάται ότι αυτές ανέρχονται γύρω στα 75 με 80 εκατ. ευρώ τον χρόνο, ενώ σε διευθέτηση έχει τις οφειλές της, ύψους 240 εκατ. ευρώ προς τη ΔEH.

Η ΛΑΡΚΟ βρίσκεται παρκαρισμένη... στο ΤΑΙΠΕΔ καθώς η παρούσα κυβέρνηση την ήθελε υπό τον έλεγχο του δημοσίου. Να σημειωθεί πως το Ταμείο κατέχει το 55,2%, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας το 33,4% και η ΔΕH το 11,4%.